JavaScript is required for this website to work.
post

Dyab Abou Jahjah ‘back in town’

'Onze' rebel

Karl Drabbe5/5/2014Leestijd 3 minuten

In juni verschijnt zijn nieuwe boek: De stad is van ons. In september start hij een nieuwe beweging: Movement X. Gewezen straatvechter Dyab Abou Jahjah zal binnenkort in menig debat te zien zijn. Moeten we nog steeds bang zijn van de man?

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Hij is nog maar sinds vorig najaar terug in het land en sindsdien haalde hij al grote interviewskreeg hij een wekelijkse column in De Standaard – wat de krant enkele abonnees kostte -, legt hij de laatste hand aan een boek én aan een nieuwe beweging.

Sinds zijn terugkomst uit Libanon zit hij zonder statuut. Werknemer noch werkloos. En vol plannen om een eigen onderneming te beginnen. Dat mag wel, in Brussel, waar hij sinds december woont. Ondernemers zijn er meer dan welkom. Al valt al op: liefst 53% van de ondernemers in het Brussels Gewest zijn van allochtone achtergrond. Dat getal zal straks alleen maar aantikken.

Rustiger is hij zeker geworden. Hoewel niet minder anti-Israëlisch. De provocatie zoekt hij nog steeds graag op. Maar in plaats van te provoceren, verleidt hij liever. Op een debat voor de Vlaams-nationale Debatclub vorige winter, slaagde hij er in om het klassiek-rechtse, oude Vlaams-nationalistische publiek uit zijn hand te doen eten. Arabisch nationalisme en Vlaams-nationalisme gingen hand in hand, die avond.

Met het ouder worden – ondertussen is de oud-straatvechter vader van twee kinderen die in Brussel lagere school lopen – is hij duidelijk veranderd. Maar dan eerder in stijl en optreden dan in zijn analyses. Ooit mochten we er wel allemaal van overtuigd zijn dat hij een etnische strijd voerde. Fout dus, zijn Arabisch-Europese Liga maakte – toen al – een mix van een identitair met een sociaaleconomisch discours. Vandaag legt hij de focus vooral op dat laatste. Ook omdat de breuklijnen samenvallen, zegt hij vandaag in een interview met Doorbraak. Paupers vind je vooral bij allochtonen. Als je sociaaleconomische discriminatie wegwerkt, help je meteen de allochtone gemeenschap in haar geheel, want een wij-zijdenken is niemand vreemd in dit land, op dit continent.

Wij-zijdenken. Daar wil Abou Jahjah vanaf. Hij werkt met een groep gelijkgestemden uit diverse politieke strekkingen – Vlaams Belangers zijn echter niet welkom, N-VA’er zijn er ‘nog’ niet bij – aan een nieuwe beweging. Een emancipatiebeweging, een antidiscriminatiebeweging, die nieuwe oplossingen wil zoeken voor de uitdagingen waar iedereen in onze samenleving voor staat, zwart, bruin, melkchocolade of spierwit. Vele van de uitdagingen in onze geglobaliseerde samenleving, kunnen we enkel samen aanpakken. En daar wil hij werk van maken. Geen segregatie, geen multicultuur, geen assimilatie.

Integratie moet wel degelijk van twee kanten komen, door een veel inclusiever integratiebeleid te voeren. Zoals in Brussel, waar iedereen Brusselaar is. In Vlaanderen ligt dat volgens Abou Jahjah nog te moeilijk. Dat Vlaanderen een jonge natie is die nog steeds vecht voor (meer) eigen bevoegdheden en dat nog maar sinds 1988 bevoegd is voor eigen onderwijs, is bijzaak. ‘Nederlands is dominant in Vlaanderen, Vlaanderen dominant in België’. Die strijd hoeft dus niet meer voor Abou Jahjah. Vlamingen zouden iedereen moeten welkom heten die op Vlaamse bodem leeft. Vlaanderen moet zijn taaleisen jegens nieuwkomers laten vallen. In zijn nieuwe boek pleit hij zelfs voor Engels als lingua franca en een ‘Brussels’ model voor het hele continent.

Gedurfde stellingen. En dat voor iemand die in zijn vorig leven nog voor de Volksunie stemde. ‘In België was ik Vlaams, in Vlaanderen sociaal’, stelt hij. Geen wonder dat hij zich niet terugvindt in het verantwoordelijkheidsdiscours van de N-VA, noch op vlak van integratie en inburgering, nog op sociaaleconomisch vlak. Meer zelfs, hij wantrouwt de partij. Maar hij wil niets liever dan in debat gaan met de partij. De vraag is gesteld.

‘Movement X’ zal zijn nieuwe beweging heten – en daarmee heeft Doorbraak een primeur. Met een Engelse naam – postmodern of post-Belgisch? – en een speelse verwijzing naar de toch meer radicale emancipatiestrijd van Malcolm X. Benieuwd hoe dat verder evolueert.

Op 16 juni verschijnt zijn boek – De stad is van ons, Manifest van de nieuwe meerderheid (Pelckmans) – en in september houdt hij zijn nieuwe beweging boven de doopvont. Abou Jahjah is back in town, en hij dwingt ons na te denken. Tegen hem, of met hem.

 

@Karl_Drabbe

Foto: (c) Pelckmans

Karl Drabbe is uitgever van ERTSBERG. Hij is historicus en wereldreiziger en werkt al sinds 1993 mee aan Doorbraak.

Commentaren en reacties