Een dadergroep met slachtoffercomplex

Er dreigt groot gevaar voor Europa. Na de raid over de Promenade des Anglais, de dodentocht-met-bijl in de trein Würzburg-Heidingsfeld, de slachtpartij in München, moeten we er allemaal wakker van liggen. En neen, het gaat niet over gewelddadige elementen binnen de moslimgemeenschap. De maatschappelijke prioriteit moet, zoals altijd, liggen bij racismebestrijding. Is het échte gevaar niet dat we niet lief genoeg zijn voor moslims?

Op dinsdag 19 juli vond De Standaard een nieuwe steen des aanstoots voor het doldwaze discriminatiedebat. ‘Een slechterik nodig? Voer een moslim op‘ kopte de krant op haar voorpagina. Op bladzijde één en binnenin werd het artikel geillustreerd met dreigende foto’s van Khaled Al-Asad, de booswicht uit het schietspel Call of Duty 4: Modern Warfare (2007): een Arabische booswicht die met een vervaarlijke blaffer zwaait. Zeer stigmatiserend! 

Fact-check 

Met die Khaled Al-Asad is wel iets aan de hand. Ten eerste: de virtuele dictator deelt zijn achternaam bijna met Bashar al-Assad, die zich enkele jaren na Call of Duty 4 in de realiteit zou ontpoppen tot de bloederige beul van het Midden-Oosten. Alvast op dat punt was Modern Warfare niet zo van de pot gerukt. Ten tweede: Khaled Al-Asad is een personage in een spel uit het jaar 2007, intussen 9 jaar geleden. Als moslims echt aan de lopende band gecast worden als antagonisten in videospelletjes, waarom moet je dan zover in de tijd teruggaan voor een sprekend voorbeeld? 

Nu de grootste grap: die Khaled Al-Asad is in Call of Duty is helemaal niet de belangrijkste antagonist. Tijdens het spel ontdekt elke speler – maar ook elke journalist, als hij 5 minuten opzoekingswerk doet – dat Al-Asad in werkelijkheid gemanipuleerd wordt door de échte antagonist: Imran Zakhaev, de Russiche ultranationalist. En ja, dat hebt u goed gelezen: de ultranationalisten zijn de echte slechteriken in dit spel. Khaled Al-Asad, die in het spel gebruik maakt van antikoloniale en jingoïstische* retoriek (maar nooit koranverzen debiteert want het gaat hier om een seculiere slechterik), is maar de handpop van het échte Kwaad in deze wereld: het (ultra)nationalisme. 

De Standaard beklaagt dus de verkeerde minderheid. In Call of Duty 4: Modern Warfare én in het vervolg Modern Warfare 2 worden niet moslims, maar nationalisten gecast als ultieme tegenstanders. U moet zich voor de lol eens voorstellen dat De Standaard hierover een jammerklacht zou publiceren. Dat het toch zielig was dat de ontwikkelaars van videospelletjes het altijd zo op de nationalisten gemunt hadden – dat het weer de Russen waren die het zo moesten ontgelden – dat het wel erg makkelijk is om het nationalisme voor te stellen als een diabolische dreiging voor de wereld! Zo’n artikel zou natuurlijk meteen weggelachen worden als Calimero-journalistiek. 

Moslimmartelaars 

De misser van De Standaard komt niet uit de lucht vallen. Blijkbaar volstaan enkele beelden van een slechterik met een Arabisch uiterlijk om allerlei grote conclusies te trekken: zo overtuigd is men van het grote ‘racistische’ complot dat wereldwijd, en zeker in de videospelindustrie, moet bestaan tegen de islam. Sommige journalisten zitten zo vol van de vooroordelen die zij bij anderen menen te zien, dat ze hun eigen vooroordelen niet eens meer merken. 

Misschien moeten we eens ophouden met moslims op te voeren als slachtoffers. Journalisten als Ruben Mooijman – die het stuk over videospelletjes schreef en door zijn krant opgevoerd wordt als ‘Correspondent Moslims in België’ – voeden juist het mentale martelaarsschap waarin veel islamitische Vlamingen zich wentelen. Het zijn geen slachtoffers, maar daders die schuilgaan binnen de moslimgemeenschap. Laten we met hen beginnen.

________

* [nvdr] “Jingoism” is een term uit de tijd van de Russisch-Turkse oorlog van 1877-1878. Veel Britten waren toen anti-Russisch, en vonden dat hun land moest tussenbeide komen. Ze zongen een music-hall-fragmentje: “We don’t want to fight, yet by jingo if we do” (waarbij “jingo” iets is als “jeetje”: een eufemisme om de naam Jezus niet ijdel te gebruiken).