Een gênante les voor Onkelinx

Kinderen van een tandarts kunnen compleet ongeïnteresseerd zijn in het menselijk gebit. Het is niet omdat je vader graag in de mond van de medemens prutst, dat je deze passie sowieso moet overnemen. We leven ook niet meer in een tijd dat de kinderen slaafs de politieke keuzes van de ouders volgen, dat mogen de Vlaamse christendemocraten ondervinden. Je bent een kind van je ouders, maar je bent je ouders niet. Is een moeder een drankorgel, dan wil dat niet zeggen dat kinderen dezelfde toetsen zullen bespelen.

Flamingantisme = vuile ziekte

Vlaamsgezinden moet zich anno 2015 nog altijd verantwoorden voor de verkeerde allianties aangegaan in de oorlogsjaren. De wasem van de jaren 30 en 40 wordt altijd maar weer om elke Vlaamse reflex heen geblazen. Het is treffend dat men in bepaalde progressieve kringen graag dit spelletje speelt. Men lijkt er graag alles aan te doen om de link tussen de nazipartij NSDAP en de N-VA te leggen. In 2012 werd de tocht van Bart De Wever en zijn fanclub meteen geduid als een ‘mars’ naar het stadhuis. Benito Mussolini was niet veraf. Toen de overwinnende N-VA-voorzitter zijn achterban euforisch had toegesproken, hoorden we de Gentse sp.a-burgemeester Daniël Termont verkondigen: ‘Dit is een taal die ik ook in de jaren dertig heb gehoord en waar ik toch een beetje bang voor ben.’  Hij verwees naar het decennium waarin Hendrik De Man als de redder van socialisten werd gezien. In 1940 pleitte die rode voorman in zijn manifest om met de Duitsers mee te werken. Moeten we dit de socialisten van 2015 ook blijven aanwrijven? Of stappen we eens naar Vande Lanotte en vragen we: ‘Nou, Jogan, wat denk jij over Stalin?’

Het is schrijnend hoe sommigen uit deze ‘ruimdenkende’ kringen Vlaamsgezinden willen mijden als de pest. Ze lijken bevreesd dat het besmettelijk zou kunnen zijn. Stel je voor! Etienne Vermeersch is toch al enkele van zijn adorateurs verloren sinds hij als Vlaamsgezinde uit de kast kwam. Hetzelfde overkwam in sterkere mate de erudiete Jean-Pierre Rondas. Dat iemand de argumentatie niet aanvaardt, is te begrijpen en zelfs aan te moedigen. Hoe meer debat, hoe beter! Maar mensen mijden, de rug toedraaien of afsnauwen omwille van die opinie? Kom zeg!

Een mening is geen misdrijf

De PS-politica hoeft zich terecht niet te excuseren voor de daden van haar grootvader. Het waren zijn keuzes en zijn politieke overtuigingen. De brief die ze naar Terzake opstuurde naar aanleiding van de reportage over Gaston Onkelinx was duidelijk: ‘Onze waarden, dat bepalen en kiezen we zelf.’ Ze heeft gelijk. Jammer dat ze in die brief blijft haar zelfde politieke spelletjes spelen door te stellen dat zij het kamp kiest ‘van de democratie, van de verdraagzaamheid, van de openheid naar anderen, van de sociale rechtvaardigheid’ en daarmee laat uitschijnen dat haar tegenstanders dat vooral niet doen. Ze bewijst dat ze net als vele politici ideologisch vastgeroest is.

Wat Laurette Onkelinx overkomt is een goede les voor de pseudobreeddenkenden. In een beschaafde politiek bestrijd je elkaars ideeën met ideeën. Je kruist de verbale degens en je probeert je opponent van het tegendeel te bewijzen. Voortdurend bruinhemden erbij sleuren om die ‘andere’ verdacht te maken is een slechte en domme strategie. Dat geldt overigens evengoed voor de Stalin- of Pol Pot-dooddoener – excuseer mij de woordkeuze. Ze staan op hetzelfde niveau als uitspraken dat Marokkanen dieven zijn, Walen lui en Vlamingen racisten.  

Het is dus raadzaam dat de tegenstanders van het Vlaams-nationalisme het ideeëngoed bestrijden met concrete argumenten uit deze tijd. Een ideeëngoed dat overigens even links als rechts kan zijn en daarmee een breed gedachtegoed is. De breedheid is de sterkte, maar evenzeer de achilleshiel van de Vlaamse Beweging. Om het met Charles Michel te zeggen: Vlaams-nationalisme is een mening en geen misdrijf. Of gaat men pakweg Zuhal Demir voor de voeten werpen dat ze een vuile fascist is? Wacht eens even … wie miskende het bestaan van de Armeense genocide nu ook alweer? Alvast niet de als de pest te mijden Vlaamsgezinde Demir.

Cartoon: © Erwin Van Mol