Een realistisch wereldbeeld!

“Het is een probleem. Het gebrek aan realiteitszin bij de academische elite heeft endemische vormen aangenomen. Het is de manifestatie van de gedachte: ‘niemand mag oordelen’. Ooit las ik de frase ‘multicultural non-judgmentalism’. Dat dekt wel zo’n beetje de lading.” (politicologe en juriste Machteld Zee in De Morgen: hier!)

Zwijgen en verzwijgen is contraproductief.Ik denk niet dat het een goed idee is om islam te vrijwaren van kritiek, onder het voorwendsel ‘wij staan open voor andere culturen, laat ons vooral geen kritiek geven‘.
Evenmin willen we zwijgen omdat we pretenderen voorstander te zijn van de vrije keuze in een conservatieve rechtsstaat, waarin we islam-eisen inwilligen omwille van de ‘liberale democratie’. Niet dus.

Culturele gevoeligheid
Immigratie en globalisering hebben geleid tot een uitbreiding van het islamitisch fundamentalisme. Al in 1999 had hoogleraar sociologie en vrouwenstudies, Haideh Moghissihet over de verlammende angst om te ‘worden beschuldigd van culturele ongevoeligheid’, wanneer het ging over het benoemen van de problemen rond migratie, globalisering en toenemend islamitisch fundamentalisme. Mainstream media doen daar nog altijd aan mee. (Lees: De Schande van Mainstream Media)
Het wordt hoog tijd ons niet langer te laten verblinden door dat soort ‘culturele gevoeligheid’, zucht Machteld Zee.  Het is duidelijk een reeds voldongen feit dat islamitische en seculiere wetten in West-Europa met elkaar concurreren.

Praten
‘De oplossing komt als we een ideeënstrijd durven aangaan’, zoals journaliste en ex-moslima Zineb El-Rhazoui zegt.  (De Volkskrant)
Dat ‘praten’ is niet altijd evident: haar scherpe kritiek op de islamitische onverdraagzaamheid, leverde haar een ‘fatwa’ op en nog steeds wordt ze met de dood bedreigd. Onverdraagzaamheid dus, – Quod erat demonstrandum!

‘Het islamisme gaat over het instellen van een politieke orde, een religieus-politieke eenheid van staat en religie onder een systeem van staatsrechtelijk verplicht islamitisch recht. De eis van islamisten is de invoering van de shariaals statelijk recht.’ (1)
RIP liberale rechtsstaat.

De christelijke missionaris Peter Hammond betoogt dat moslims de godsdienstvrijheid gebruiken/misbruiken om een samenleving te kunnen islamiseren. ‘Wanneer politiek correcte, tolerante, cultureel diverse samenlevingen instemmen met eisen van moslims met betrekking tot hun religieuze vrijheden, zullen ook andere onderdelen van de islam geneigd zijn om sluipenderwijsmee ingang vinden.’ (2)
In het collectief  ‘Wij Zijn conservatief‘  doet mede-auteur El Hammouchi precies dat wat Hammond betoogt.

Hoogleraar sociologie Ruud Koopmans concludeerde in zijn onderzoek dat ruim de helft van alle Europese moslims een terugkeer wil naar de strikte wortels van islam (in België is dat 66,1%), er is maar één interpretatie van de islam mogelijk waaraan alle gelovigen zich moeten houden (82,2%), ruim de helft (69,6%) vindt religieus recht (sharia) belangrijker dan onze burgerlijke wetgeving.
Vijftig miljoen moslims wereldwijd vinden geweld tegen ongelovigen legitiem en aanvaardbaar wanneer het gaat om het verspreiden en verdedigen van hun geloof.
‘Die “eenzame wolven” zijn helemaal niet zo eenzaam!’,  voegt Koopmans er aan toe.

In België blijkt ruim de helft van de moslims fundamentalistisch. (De Morgen)
Meer dan de helft van alle Europese moslims wijst onze samenleving af…
Dat maakt ‘praten‘ al wat moeilijker.

Man en vrouw zijn in de islam niet gelijk in rechten
Man en vrouw zijn in de islam niet gelijk in rechten. Punt. Dat zou dan ook meteen einde van de discussie moeten zijn. We praten er verder niet over: islam zet zichzelf daarmee buitenspel, heeft daardoor geen enkele bestaansreden in onze samenleving. Maar neen!
Het blijft me ontzettend verontrusten dat niet alleen moslimmannen maar ook niet-moslims de gelijkwaardigheid van vrouwen niet belangrijk genoeg vinden om ervoor op te komen, om discriminatie onvoorwaardelijk  af te wijzen.
Nochtans werd in de zo geroemde, moderne ‘liberale democratie’  het recht van mannen om over vrouwen te heersen al lang afgeschaft. Niets daarvan in de islam!
Koranvers 4:34 luidt: “mannen zijn opzichters over vrouwen omdat god de een boven de ander heeft bevoorrecht (…) de deugdzame vrouwen zijn dus onderdanig”.
Er zijn talloze verzen, Hadith en jurisprudentieteksten die de onderdanigheid en afhankelijkheid van de vrouw onderstrepen. Een vrouw dient een man te gehoorzamen: zij is primair beschikbaar om zijn behoeften te dienen. Als ze weigert mag ze geslagen worden. Ze mag niet zelfstandig beschikken over haar lichaam, dat ze dient te bedekken. Eigenlijk is het het beste wanneer ze volledig onzichtbaar zou zijn. (3)

Het is niet verwonderlijk dat vrouwen én vele mannen deze religie ongepast, onbetamelijk en verwerpelijk vinden. Zitten die vrouwen en mannen dan in een “tunnelvisie”? Leven ze in een apocalyptisch wereldbeeld?

Wie is – if only for the kids – niet in oorlog met de levensvisie die de koran aan alle moslims voorschrijft?

Een politiek statement
De Keulse imam Sami Abu-Yusuf reageerde op de massale aanrandingen tijdens de beruchte nieuwjaarsnacht: ‘De manier waarop deze vrouwen gekleed waren, was een van de redenen waarom moslimmannen de vrouwen verkracht of aangerand hebben. Als je halfnaakt en geparfumeerd rondloopt, dan kunnen zulke zaken gebeuren. Zo rondlopen is olie op het vuur gooien.’ (4) . Dat zegt dus een imam, een religieus leider, voor alle duidelijkheid.
‘Zo worden aanrandingen en verkrachtingen een politiek statement: de fundamentalisten bepalen de regels voor het gedrag en het uiterlijk van vrouwen in de publieke ruimte en zullen deze wetten doen gelden.’

Sharia als einddoel
In onze samenleving moeten vrouwen het hoofd niet bedekken, moeten ze hun vrouwelijke vormen niet wegstoppen in een boerkini, worden kindhuwelijken niet aanvaard, wekt genitale verminking afschuw. Wie dat soort praktijken toestaat omdat het religieuze voorschriften zijn ( en dus toelaatbaar omwille van ‘godsdienstvrijheid’) noem ik naiëf.
Als de boerkini (of hoofddoek) daadwerkelijk een religieus symbool is, lijkt het meer op dwang dan ‘vrijheid’, dan leidt dat niet tot meer zelfstandigheid of emancipatie maar tot meer afhankelijkheid en discriminatie. (Marc De Vos, Itinera in Knack).
Wie zich in dit verband beroept op mensenrechten, dwaalt: mensenrechten zijn de expressie van maatschappelijke waarden. Zij dienen een onderliggende cultuur van menselijke waardigheid en gelijkheid, zegt De Vos. Ze bestaan niet om ongelijkheid en discriminatie te verwezenlijken. Ze geven ons anno 2018 niet de vrijheid om voor onvrijheid te kiezen.

Ook de sharia – uiteindelijk het beoogde einddoel – is onverenigbaar met de burgerrechten (EVRM), is niet compatibel met een democratische samenleving en leidt tot schendingen van de rechten van de mens, zoals het Europees Hof voor de Rechten van de Mens oordeelde (arrest van 13 februari 2003).

Een universele plicht
Het ingaan tegen alle vormen van islamisering, ten gunste van gelijke rechten en een veilige samenleving, heeft voor mij niets te maken met links of rechts, conservatief of progressief.  Het is veel meer een universele plicht, al was het maar om onze kinderen een hoopvolle toekomst te kunnen bieden.
Hoe sommige conservatieven en ‘so-called’ progressieven islam en de eisen die ze stelt aan een Westerse samenleving, toch nog kunnen minimaliseren, vergoelijken, inwilligen … blijft een raadsel. Het zijn deze ‘nuttige ongelovigen’ die de hoofddoek een vrije keuze noemen, die anticiperen op ‘multiculturele gevoeligheden’ ‘zodat er op schoolfeesten alleen nog halal maaltijden aangeboden wordt, zodat een kerstmarkt plots een wintermarkt wordt…’ (5)
Het zijn dezelfde nuttige ongelovigen die verzet aantekenen telkens er tegen islamisering geprotesteerd wordt en zo meewerken aan diezelfde islamisering en de bijhorende inherente onderdrukking, discriminatie en sekse-segregatie.

Steeds ten nadele van de vrouw…
Die vaststelling blijft triest.

(1) Machteld Zee schreef er haar proefschrift over: Heilige Identiteiten – blz 29
(2) Peter Hammond: Slavery, Terrorism and Islam: The Historical Roots and Contemporary Threat
(3) Machteld Zee: Heilige Identiteiten – blz 65)
(4) ibid.– blz 66-67
(5) ibid. – blz 178