Eendracht geeft kracht

Brussel, 11 juli 2022 – Eendracht maakt macht. De leuze die het wapenschild van België inhoud moet geven, is op deze Vlaamse feestdag een inspiratiebron voor Vlaanderen. Niet om zich in te schrijven in het Belgisch discours, wel om een eigen visie te ontwikkelen. Eendracht binnen Vlaanderen is meer dan ooit noodzakelijk want: die eendracht geeft kracht.

Kracht om tal van zaken te verwezenlijken zoals de verhoging van de koopkracht. Als Vlaanderen de welvaart van zijn inwoners wil behouden en verstevigen, dan moet het nog meer eigen klemtonen kunnen leggen. Op financieel-economisch vlak hangt Vlaanderen nog te veel aan de leiband van de Franstaligen. Elk jaar vloeit 7 miljard euro – en zelfs 14 miljard als de aflossing van de staatsschuld wordt meegerekend – van noord naar zuid, zonder enige vorm van transparantie. Laat staan beterschap.

Eendracht geeft bedrijven veerkracht

De economie is de motor van onze koopkracht. Door meer mensen aan de slag te helpen, kunnen onze ondernemingsgerichte bedrijven verder groeien, kan de welvaart stijgen en zal ook de koopkracht verhogen. Bedrijven smeken om personeel. De werkzaamheidsgraad kan perfect opgetrokken worden naar 80 % zoals gepland, maar Brussel noch Wallonië leveren daar veel inspanningen toe. Het blijft in dit land te veel bij woorden, de daden volgen niet. Politieke belangen zorgen er in de twee andere gewesten voor dat elk initiatief om meer mensen aan de slag te krijgen, gefnuikt wordt.

Eendracht geeft perspectief en ademruimte

Die ademruimte en dat perspectief biedt België vandaag niet meer. Dit land is stuurloos. Verkiezingen en maandenlange onderhandelingen lossen niks meer op en vergroten enkel het probleem. De toekomst van Vlaanderen en van de Vlamingen komt in het gedrang. Misbruik van juridische maatregelen zoals grendelmechanismen en belangenconflicten zorgen ervoor dat er stilstand is. En als er een doorbraak wordt aangekondigd, is de oplossing vaak zo halfslachtig en onsamenhangend dat de complexiteit enkel groter wordt, resulterend in bijvoorbeeld acht ministers van volksgezondheid waarvan onze Franstalige en Duitstalige landgenoten er vijf voor hun rekening nemen voor minder inwoners dan Vlaanderen.

Eendracht geeft solidariteit zijn ware betekenis weer

Vlaanderen is solidair met iedereen die het nodig heeft, solidariteit impliceert bovendien verantwoordelijkheidszin. Het kan niet dat een regio boven zijn stand blijft leven. Los van de werkzaamheidsgraad blijven onze zuiderburen ideeën ventileren die handenvol geld kosten en die geen zoden aan de dijk zetten. Responsabilisering in de uitgaven is een begrip dat de Franstaligen vreemd is. Jongeren zouden direct een startkapitaal van 25.000 euro of meer krijgen en mensen recht geven op een minimumpensioen na amper tien jaar werken. Het hoort er voor hen bij.

Eendracht geeft Vlaanderen zijn plek aan het Europees firmament

Het is duidelijk dat het Europees niveau een belangrijk beleidsniveau is geworden voor de toekomst van de lidstaten. In die zin is het cruciaal dat Vlaanderen op de juiste manier vertegenwoordigd wordt. En dat is duidelijk niet het geval. Het feit dat Wallonië schaamteloos een claim legt op het federale budget omdat België 1,4 miljard minder uit het relanceplan krijgt, is hiervan een duidelijk voorbeeld.

De federale overheid weet geen houding aan te nemen in deze zaak. Elke verkeerde uitspraak in deze kan tot een blokkering leiden of de val van de regering en dus wordt er niet over gesproken. Wat duidelijk niet kan, is dat Vlaanderen moet opdraaien voor de kosten die Wallonië extra gepland heeft uit een budget dat niet is toegekend. Wallonië kan niet blijven teren op de kredietwaardigheid van Vlaanderen. Dat moet eens en voor altijd stoppen en in die zin moet Vlaanderen met de juiste stem in Europa kunnen spreken.

Eendracht geeft kracht

Het is duidelijk dat Wallonië zich voorbereidt op de periode na 2024. De eensgezindheid aan Waalse kant is groot. Vlaanderen moet blijven opdraaien voor de uitgaven van Wallonië en dus de welvaart ook daar overeind houden zonder enige vorm van verantwoordelijkheidszin. Dat dit de toekomst van Vlaanderen hypothekeert, maakt Wallonië niks uit. Dat dit jobs zal kosten en bedrijven aan de rand van de afgrond zal brengen, is van geen tel. Dat de solidariteit in de sociale zekerheid onbetaalbaar wordt op langere termijn, is op de korte termijn niet aan de orde.

De krekel viert heel de zomer feest zonder aan de winter te denken. De winter komt hoe dan ook. Vlamingen moeten daarom eensgezind en eendrachtig zijn. Onze voet moet dwars en zoals wijlen een oud-premier zei: trop is te veel en te veel is trop. Als het moet, worden we burgerlijk ongehoorzaam. Vlamingen, gedenk de slag der Gulden Sporen, schreef Albert I aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Het OVV pleit nu voor dezelfde slagkracht.

Tot hier en niet verder.