EU krijgt er probleemgeval bij

Aan het Schuman-rondpunt in de Europese wijk in Brussel verwelkomt een gigantische banner Kroatië als 28^e lid van de Europese Unie. Eind vorig jaar besloot de EU, na een klein decennium aan moeilijke onderhandelingen, dat Kroatië klaar was om toe te treden.

De toekomstige lidstaat heeft alle EU reglementering moeten overnemen in zijn nationaal recht. Daarom werden tussen 2008 en 2010 zo’n 1200 wetten door het parlement gejaagd. Dat is gemiddeld drie per dag. Om aan dat tempo te komen werden vaak de nodige procedures omzeild. De wetgeving van het land is daardoor klaar geraakt voor toetreding maar het land zelf kampt met enorme problemen.

Werkloosheid, corruptie en georganiseerde misdaad

Zo houdt de crisis er lelijk huis; de economie krimpt al jaren en de werkloosheid steeg van een goeie 13% eind 2007 naar meer dan 21% in februari van dit jaar. De snelle groei tussen 2000 en 2007 (gemiddeld tussen 4% en 6% per jaar) was niet duurzaam, maar bleek – zoals wel vaker in het middellandse zeegebied – een schuldenzeepbel. Ondanks de economische problemen wil het land toch zo snel mogelijk toetreden tot de eurozone.

Naast de hoge schuld en hoge werkloosheid, is het land ook gekend voor de endemische en wijdverspreide corruptie. In de bekende Corruption Perceptions Indexvan Transparency International, scoort het land barslecht. Het Adriatic Institute, een onafhankelijke Kroatische denktank, noemde de maatregelen die het land onder druk van de EU nam om de corruptie tegen te gaan, een druppel op een hete plaat. Ook de georganiseerde misdaad, mensensmokkel en drugshandel zijn hoegenaamd niet aangepakt.

De Balkan-expert van het dagblad Süddeutsche Zeitung, Florian Hassel, schreef in zijn commentaar op de beslissing van de EU om Kroatië toe te laten, dat het land in feite een achtergestelde economie heeft en dat de rechterlijke macht nauwelijks functioneert. ‘De politiek wordt gekenmerkt door nepotisme en corruptie.’ Hij besluit dat land totaal niet is voorbereid op de uitdagingen die het EU-lidmaatschap in zich dragen.

Vraag is waarom Kroatië zelf nog bij de EU wil, op een moment dat de Unie vierkant draait. Het geld dat klaar ligt, is waarschijnlijk de grootste aantrekkingskracht. Het land krijgt volgens de Europese ontwerpbegroting de komende zes jaar 13,7 miljard euro om – als het niet blijft plakken aan de handen van politici of maffiosi- te investeren in bijvoorbeeld de infrastructuur of het toerisme. Voor een land met een bbp van slechts 60 miljard euro is dat een gigantisch bedrag.

Bulgarije en Roemenië achterna

Ook Bulgarije en Roemenië zijn toegetreden tot de EU, hoewel ze er noch politiek, noch economisch rijp voor waren. Zes jaar en vele miljarden Europese subsidies later zijn de landen er niet substantieel op vooruit gegaan. Beide landen werden in 2007 toegelaten op basis van de redenering dat ze op goede weg waren en, na toetreding tot de EU, verder zouden moderniseren. De lokroep van toetreding tot de EU was inderdaad een belangrijke reden geweest om enkele hervormingen door te voeren, maar eenmaal ‘binnen’ vielen die hervormingen stil of bleken eigenlijk enkel op papier te bestaan.

Kroatië wordt, na Slovenië, de tweede ex-Joegoslavisch republiek die lid mag worden van de Unie. Ook Macedonië, Montenegro en Servië staan aan te schuiven aan de deur. Hun kandidatuur is al erkend en toetreding lijkt dus een kwestie van tijd. Zelfs Albanië diende al een aanvraag in maar kreeg slechts de status van ‘potentiële kandidaat’.

Na Kroatië komen er dus nog voldoende nieuwe lidstaten, waar eigenlijk niemand zit op te wachten. Om over Turkije nog maar te zwijgen maar aan dat verhaal wordt deze dagen een ander hoofdstuk toegevoegd.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>