Ik heb me begin deze week even de moeite getroost om naar mijn collega op rust Kaaiman te bellen met de vraag wat hij me wist te vertellen over de fratsen van Johan Vande Lanotte. Na drie uur, non-stop, de smeerpijp van Oostende te ontrafelen in zijn vunzigheid, heb ik hem beleefd gevraagd te stoppen. Ik moest een cursiefje schrijven, geen boek. Liet ik hem schertsend weten.

Voor zij die het nog niet mochten weten: Johan Vande Lanotte is de keizer knoeier en nar van de normvervaging. Hij stopte met politiek omdat er na zijn 20-jarige dictatuur te Oostende meer lijken uit de kast vielen dan coronadoden vorig jaar. Maandag kwam Johan met de dedain van een betweterige befdrager de charlatanerie van El Kaouakibi mooipraten. De heiligverklaring van de keizer werd de volgende dag meteen gedesacraliseerd door verhalen van malafide VRT-contracten, camera’s en subsidiefraude. Geen sprake van de verrijzenis van de krul van Antwerpen.

Hoewel? Ze meldt zich al maanden ziek in het Vlaams parlement — schandalitis waarschijnlijk — maar verscheen fris en monter, met de glimlach van een breedsmoelkikker, op de persconferentie. Waarschijnlijk heeft ze een doktersbriefje waarbij ze het huis mag verlaten. Zou haar werkgever een controlearts gestuurd hebben?

Enumeratio delictorum

Mag ik nog eens in herhaling vallen? Ik ben coronamoe, bubbelmoe, mondmaskermoe, anderhalvemetermoe, narcistische virologenmoe, halfgare ministersmoe,… mijn geduld heeft zijn houdbaarheidsdatum bereikt.

Een oud volksgezegde zegt: ‘je kan nooit voor iedereen goed doen, maar wel voor iedereen kwaad doen’. Alle Belgische regeringen hebben dit tijdens de coronacrisis met hun malgoverno ampel bewezen. Het enumeratio delictorum van smurfenleiders Wilmès en De Croo is inmiddels langer dan de sixties-plastron van Vandenbroucke: het verbranden van mondmaskers, het tekort aan medisch beschermende kledij, medische gelaatbeschermers, testen en medicijnen, een onwetenschappelijke gevalsdefinitie, geen testkits, opgelicht door een Turkse producent van mondmaskers, bestellen van beschimmelde of onveilige mondmaskers, leveren van verkeerde testkits, gesjoemel met de aanbesteding voor contacttracing, Netflixende tracers, de sterfhuis -woonzorgcentra, de stationaire mobiele testteams, de gebrekkige rapportering van de cijfers, het ontbreken van een kader voor terugkerende vakantiegangers, een nutteloze tracingapp, een barometer die nooit iets mat, 4,27 miljoen euro voor de bestelling van een nutteloos coronamedicijn, het Europees vaccindebacle, te weinig injectienaalden bestelt, de trage vaccinatiecampagne, het niet bestellen van beschikbare Europese vaccins, de amateuristische toren van Babel met uitnodigingen voor vaccinatie, het verbod op zelftests…

En als klap op de vuurpijl was er nog de ‘fuck up’ met de gratis mondmaskers die besteld werden via een bedrieglijke aanbesteding bij een postbusfirma van een voetbalmakelaar en een cafébaas, met valse referentie, die te laat geleverd werden en nog eens giftig blijken te zijn. Had ik dit alles in 2019 uitgeschreven in een filmscenario, dan hadden ze mij in Hollywood schromelijk en uitbundig uitgelachen voor het schrijven van een onrealistisch belachelijk scenario.

Communistische natte dromen

Coronaversoepelingen? Het enige wat moet versoepelen is de paal die Frank Vandenbroucke heeft ingeslikt. De strijkstok van Vivaldi is een virologische neuroot, een egocentrische betweter die zijn waarheid boven elke sociale empathie stelt. Hij is een trotskist die in zijn jeugdjaren militeerde voor de trotskistische Revolutionaire Arbeidersliga (RAL). In 1974 organiseerde hij in de Universiteit van Leuven zelfs een studentencursus marxistische economie.

Als Benidorm bastard vindt hij in deze coronacrisis en bij Vivaldi de voedingsbodem voor zijn ultieme communistische fantasie. Samen met zijn rode-sikkel-vriend, Marc Van Ranst, wil hij de vrije economie wurgen tot ze dood in de greppel ligt. Daarna kunnen ze ongestoord hun marxistische economie van staatscapitulatie instaleren. De groenen zijn bondgenoten bij deze communistische natte droom. Hun elektrisch-utopische eco-economie past perfect in het plaatje van Vandenbroucke en Van Ranst. Onze hoop op een vrije westerse economie berust bij blauwe kiwi’s De Croo, Lachaert en Bouchez. We zijn hopeloos verloren.

Dit was niet op de afbraak:

•  Jean Marc Nollet had het effen te koud. Omdat hij als ecologist geen boom wou vellen zaagde hij dan maar de poten vanonder zijn stoel weg, waar de broek van Magnette dan weer van afzakte.
• Bij de volgende pandemie zullen onze achterkleinkinderen blij zijn dat de regering na 22 000 doden een pandemiewet indiende.
• Guy Verhofstadt beseft op zijn oude dag te laat dat hij en zijn liberale Europese president een zootje maakten van de bestelling van de coronavaccins. Er komt echter geen mea culpa maar een vingerwijzing naar… zichzelf.
• 482 000 gevaccineerden na 8 weken of 0,42% van de bevolking per week. Het percentage gevaccineerden steeg niet alleen door vaccinatie, maar ook omdat er intussen 2000 extra coronadoden vielen.
• Conner Rousseau traint in het politiek niets zeggen terwijl er woorden uit zijn mond komen. Zo zei hij deze week: ‘De mensen moeten de regels volgen maar de regels moeten ook de mensen volgen’.