Frans Rombouts wist dat Bpost een tewerkstellingscel is van de PS. De partij is architect van een Waalse DDR. De postbode belde vroeger twee keer van de ex-CEO is een herdruk waard. In 2002 gaf Rombouts recepten voor overheidsbedrijven. De politisering vreet ze dood.

Bpost kent elke dag een nieuwe rel of schandaal. Dag na dag zakt het aandeel de dieperik in. Het bedrijf zwalpt tussen overheid (51 procent) en vrije markt en is een crime met getrukeerde distributieakkoorden voor kranten en tijdschriften, met te hoge rekeningen voor diensten aan de overheid, met experts van Bpost op het groene kabinet van minister De Sutter. Betaald door het postbedrijf.

Schadenfreude

Voor wie het herkenbaar is, en wat hem – hij heeft een goed karakter – tot weinig Schadenfreude aanzet, is Frans Rombouts. Hij schreef in 2002 De postbode belde vroeger twee keer. Hoe overheidsbedrijven kunnen overleven?. Een tweede editie waard. Wie is de scherprechter? Frans Rombouts studeerde rechten en notariaat, en behaalde een MBA in Antwerpen en Leuven.

Stella Artois, Pluma, McCain en Campina Melkunie waren zijn startmeet voor hij vanaf 1999 betrokken was bij de opmaak van het ‘Strategisch Plan 2001-2005’ van, wat toen nog heette, ‘De Post’. Van begin 2000 tot eind 2001 was hij CEO van De Post. Rombouts is in zijn boek zachter dan een andere ondernemer die de nek uitstak voor het overheidsbedrijf NMBS.

Marc Descheemaecker dissecteerde de logge overheidsinstelling NBMS, als ex-gedelegeerd bestuurder, in Dwarsligger (2014). Bpost en NMBS zijn voorbeelden van de onwil en partijhorigheid van politici om overheidsondernemingen vooral bedrijf te laten zijn en slechts in de tweede plaats wieg van jobs for the boys. In Wallonië draait de tewerkstelling buitensporig op arbeiden in de kazen van l’ état of la commune of une intercommunale.

Overheid

Frans Rombouts: ‘In mijn boek ging ik in op welke manier de overheid zich gedraagt als aandeelhouder en hoe zij omging met liberalisering en privatisering. Bpost is de grootste Belgisch werkgever. De oude monopolies verdwijnen, het spook van de liberalisering kwam in mijn De Post-tijd volop opzetten. De nationale regeringen controleerden niet langer de agenda en de Europese Commissie domineerde, en domineert de timing en de strategie…  Aan de liberalisering valt niet te ontkomen is de overtuiging van de politiek en de vakbonden. Toch loopt dat stroef en de politieke tegenstellingen tussen de partijen zijn groot. Bij een raad van bestuur van een overheidsbedrijf is het zeer moeilijk om de beginselen van behoorlijk bestuur om te zetten in de praktijk.’

Na een fikse carrière van dertig jaar als topmanager in de voedingsindustrie, werd Frans Rombouts toch voor de eeuwigheid geduid als het hoofd van De Post, nu Bpost. Hij oordeelt dat hij zijn bijdrage heeft geleverd, eerst en vooral ter voorbereiding van het nieuwe strategische plan voor de liberalisering, we schrijven 1999, nadien als CEO (in toto drie jaar). Hij werd ontslagen in 2001 want hij was te onstuimig en te onpolitiek, en liep in de weg van onder meer de PS. De liberalisering was aangekondigd voor 2003, maar startte pas op 1 januari 2011. Rambo Rombouts, zoals al snel zijn spotnaam was, moest op korte termijn te grote veranderingen doorvoeren. Koel en zakelijk was hij, met weinig geduld voor mensen met een andere mening en een gebrek aan diplomatie. Johnny Thijs volgde Rombouts op in 2002 en hield vol tot in 2013. Tien jaar later is Bpost nog immer een bordeel.