GDPRRRRRRR

Wie afgaat op de stortvloed aan emails die dezer dagen in de postbus vallen, die komt allicht onder de indruk dat de befaamde GDPR (AVG voor de Nederlandstaligen) erop gericht is om de privacy te beschermen van de klanten van bloemenzaken, theaters, bollenwinkels, en zowat elke website die zijn/haar klanten/lezers/symathisanten/leden emailtjes durft te sturen.

Elke website die zichzelf respecteert (ook Doorbraak natuurlijk), werkt daarom haar algemene voorwaarden bij  en stuurt mailtjes uit naar de achterban om te benadrukken hoe belangrijk privacy voor hen wel is. En of ze aub in contact willen blijven. Die GDPR gaat vandaag (eindelijk) in, en hopelijk kunnen we nu dus snel een punt zetten achter de hysterie.

Over haagscharen en hotelletjes

De GDPR heeft in se weinig te maken met het verzamelen van email-adressen en opt-in. Daarvoor bestond eigenlijk al wetgeving. 99.9% van de emails die nu binnenkomen, gaan immers over iets waar de desbetreffende aanbieder al lang geleden mee in orde had moeten zijn.

De GDPR wil in eerste instantie een rem zetten op de ‘personal ad-tech’. Het internet laat immers toe om voor elke lezer andere advertenties te plaatsen, en op die manier veel gerichter te werken. Dat verhoogt de efficiëntie (en dus de vraagprijs) van de advertenties. Kijkt u vandaag bij bol.com naar een haagschaar of bij booking.com naar een hotelletje in Gran Canaria, dan kan u er vergif op innemen dat u de komende drie maanden tuingerief en Hotels in Gran Canaria voorgeschoteld krijgt. En als u ook ‘investeren’ durft ingeven in een zoekopdracht of email op Google, dan krijgt u gegarandeerd levenslang advertenties van banken en beleggingsplatformen over u heen als u bij De Standaard (of zelfs bij Doorbaak) uw berichtjes gaat lezen. ‘Scary’ voor de meeste mensen.

Advertenties worden hierdoor dus gelinkt aan de persoon, en niet aan het medium. En dat legt alle macht in handen van wie het meeste individuele data verzamelt, niet bij het medium waar de bezoekers naartoe gaan.

Scary

Voor de meeste mensen is dat ‘scary’ en iets waar slechts weinigen vrijwillig toestemming voor zouden geven. Het zijn ook alleen de grote jongens die zich daarmee bezighouden. De echte doelgroep van de GDPR is met andere woorden niet groter dan een paar honderd (vooral Amerikaanse) ‘ad-tech’ firma’s die rijk worden van (de advertenties rond) uw data. De GDPR is dus vooral een Europees wapen tegen de fenomenaal groeiende macht van de Facebooks en Googles van deze wereld.

En niet alleen de groeiende macht van de Amerikaanse high-tech firma’s is Europa een doorn in het oog. Ook het feit dat zij hierop in Europa bijzonder weinig belastingen betalen ligt zwaar op de maag. En dan is een ‘stok achter de deur’ altijd mooi meegenomen.

In Amerika is men overigens iets losser in deze reglementering. Uitgerekend vandaag kreeg ik – heel legaal – een aanbod om 20 miljoen e-mail adressen te kopen van Amerikaanse managers. Voor een schamele 500USD.

En werkt het?

De vraag is nu hoe efficiënt die GDPR gaat zijn tegenover de googles en facebooken van deze wereld. Uiteraard hebben zij hier een legertje van advokaten opgezet om formeel aan de vereisten te voldoen, zonder hun eigen businessmodel in de grond te boren. En aangezien weinig gebruikers de zegeningen van Facebook en Google willen missen, zullen ze zich wel ergens in de kleine lettertjes ingedekt hebben om te blijven doen wat ze doen. Google profiteert er ondertussen  van om de voorwaarden voor zijn mediapartners te verstrengen en zo hun greep op de reclamemarkt nog te verhogen. Van de nood een deugd maken, heet dat. Facebook laat u toe om te kiezen tussen gepersonaliseerde reclame of niet-gepersonaliseerde. Wat is het meest irritant?

En blijkbaar is het verplaatsen van data naar niet-Europese servers al een heel goede stap om eronderuit te muizen. Of die GDPR dus haar doel zal bereiken, zal de toekomst moeten uitwijzen.

Bollenwinkels

Deze aanval op de ‘ad-tech’ heeft men via de GDPR verdronken in een alomvattende “privacy” reglementering. Pech dus voor de 99.999% van de bollenwinkels die zich niet bezighouden met het verzamelen van uw persoonlijke voorkeuren. Men mag niet discrimineren tussen de grote en de kleintjes, en dus moet de hele wereld eraan geloven.

Als gevolg krijgt u dezer dagen een zwerm emailtjes over verdeellijsten en bijgewerkte privacy regels. De consultants en advocaten hebben zich de laatste paar maanden dik gegeten om nieuwe administratieve procedures en disclaimers op te zetten voor al die tienduizenden verenigingen en bedrijven die formeel in orde moeten zijn.

En doorbraak?

Doorbraak houdt zich uiteraard ook aan alle privacyregels. Wij geven of verkopen geen persoonlijke gegevens aan derden, alles blijft in onze eigen databanken, elke email bevat een link om uit te schrijven, wij verzamelen geen gegevens over uw voorkeuren of uw schoenmaat en u kan op elk moment vragen om al uw gegevens te bekijken of te wissen. En we hebben een privacy-bladzijde. En dat was allemaal al lang vóór vandaag het geval.

En ja, we werken vandaag op Doorbraak.be nog met Google en Facebook omdat we het ons moeilijk financieel of administratief kunnen permitteren om dat niet te doen. Maar daar hopen we ook snel iets aan te kunnen doen.