Gerolf Annemans: Sanctorum hertekent de waarheid om eigen hachje te redden

De eerste (post-electorale) uitval van Sanctorum naar het Vlaams Belang heb ik onbeantwoord gelaten omdat hij toen zei dat het de enige zou zijn. Met de tweede, zo mogelijk nog zwaardere uitval in Doorbraak van gisteren, kan dat natuurlijk niet langer het geval zijn.

Ik kan wel begrijpen dat Sanctorum zichzelf probeert wit te wassen van de ‘smet’ om bij het Vlaams Belang te hebben gestaan, teneinde in het Vlaanderen van het cordon sanitaire elders dan bij het Vlaams Belang zélf, nog facturen te mogen binnenbrengen. Maar dat hij daarbij zo veel leugens en verdraaiingen produceert -ondermeer dat mijn laatste boek exclusief uit zijn koker en zijn hand zou zijn gekomen – noopt mij tot de droeve beschouwing dat ook hij, na deze voor hem luxueuze jaren, moet worden bijgezet in de donkere galerij van diegenen die in loop van de geschiedenis beten in de hand van wie hen had gevoed.

Ik zal nalaten hier uit te weiden over de pogingen die na de verkiezingen nog door betrokkene zijn ondernomen om zijn statuut verder te kunnen zetten, hetgeen voor ons financieel gewoon onmogelijk was. Ik vermeld het hier enkel omdat ik de huidige aanval in Doorbraak -omdat hij zo haaks staat op wat hij toen probeerde- als een wraakneming beschouw. Ik heb eindeloos veel meer respect voor de militanten die ik heb moeten ontslaan, maar die hun bedenkingen intern weergaven en die in een deugdoend aantal, zich loyaal blijven inzetten voor de toekomst van een nieuw Vlaams Belang.

De wijze waarop Sanctorum de waarheid hertekent om zijn hachje te redden, heeft dan ook meer weg van de kronkels van een geslepen politicus dan van de filosoof die hij zelf zegt te zijn. Een jammere keuze. Wie zonder allure afscheid neemt was zonder allure aanwezig. Ik kijk nu enkel nog naar de toekomst, en laat het verleden verder rusten.

Foto © Reporters