Gezellige Walen

Bart De Wever werd geïnterviewd door P-Magazine en Jeroen Denaeghel wijdt er in dat blad een soort commentaar aan. Die Denaeghel is sedert het onverwachte overlijden van Patrick Dewitte hoofdredacteur van het blad en wil naar eigen zeggen ‘de borsten er weer iets pronter naar voren brengen’. Hij werd bekend – bij de liefhebbers van het genre – als deelnemer aan de eerste Big Brother-editie en kwam zo in de mediawereld waar hij onder meer via het productiehuis van Goedele Liekens op de redactie van P belandde.  

Een grote Wetstraatspecialist is aan hem niet verloren gegaan maar zijn opleiding als bio-ingenieur verklaart wellicht zijn bijzondere belangstelling voor panda’s, die uit het commentaar van deze week bleek. Vooral boeiend echter is zijn advies aan De Wever om inzake Vlaamse staatvorming ‘toch even op de rem (te) gaan staan.’ Niet dat de P-hoofdman voor N-VA vreest dat de kiezer niet zou volgen, neen het gaat over een zeer persoonlijk standpunt pro-belgica.

Denaeghel maakt z’n redenen om voor het behoud van België te pleiten ook graag bekend. We lezen: ‘Zelf mag ik er niet aan denken om wakker te worden in een land dat drie trappistenbieren en een Eurosongfestivalwinnares minder telt. Om over het verlies van het hellend vlak van Ronquières nog maar te zwijgen. En wat met onze Waalse vrienden? Ik woon nog maar een jaar in Ellezelles en kan mijn copains wallons al niet meer missen. Akkoord, het is een lamlendig volk – wie er een woning verbouwt, mag al blij zijn dat z’n kleinkinderen het eindresultaat zien – maar ze hebben wel altijd tijd om een pint te drinken. In Vlaanderen moet je veertien dagen op voorhand een afspraak maken om bij een vriend langs te gaan, hier sleuren ze je het huis uit om hun frigo te komen ledigen. Daarom zal dit land nooit gesplitst worden. Walen zijn té gezellig, je kan er niet kwaad op zijn. Het zijn de panda’s van België: niet bijster actief, maar mooi om naar te kijken en o zo aaibaar. Niemand wil hen pijn doen. Zelfs een klauwende leeuw niet.’

Oké, van P-Magazine verwacht je geen politiek steekhoudende analyse. Misschien wil Denaeghel alleen maar luimig doen, misschien was de inspiratie deze week wat zoek. Toch moet je niet helemaal uitsluiten dat hij er ook nog iets van meent. We laten de rijk uitgestrooide clichés voor wat ze zijn, ze zijn trouwens niet helemaal uit de lucht gegrepen. Maar kan iemand de politieke relevantie daarvan even verklaren? Want daarover ging het wel: de vraag of het verstandig is het land politiek te splitsen of niet. Dat thema sneed hij aanvankelijk aan, niet de vraag hoe toegankelijk de Waalse frigo’s zijn.

Je vormt best één land met de Walen omdat ‘ze’ (jawel, allemaal) té gezellig zijn en als het land splitst dan verdwijnen die gezellige Walen natuurlijk achter te horizon. Want, zo moeten we blijkbaar aannemen, de horizon begint aan een staatsgrens. Daarachter gaapt de onbereikbare verte. Achter zijn woorden schuilt trouwens de stelling dat alleen de Walen gezellige mensen zijn, want Denaeghel pleit niet voor de uitbreiding van Belgenland.

De Vlamingen zijn alvast niet gezellig en dat brengt ons toch bij de prangende vraag: welk argument kan die Walen overtuigen om België voort te zetten, om één land te vormen met die bende saaie pieten? Want landen vorm je toch met gezellige mensen, zo weet de politieke filosoof die P-Magazine leidt.

Of zijn het alleen Westmalle, Westvleteren en Achel die ons nog een beetje de moeite maken om staatkundig verbonden te blijven? Ik bepleit alvast een fusie met Schotland, want zou zo graag ook eens whisky proeven, het drankje dat door de grens tussen Belgenland en Groot-Brittannië voor ons nu totaal onbereikbaar is. Chimay en Orval moeten troost brengen.

Een mens met een beetje met zin voor ernstig debat kan de neiging hebben zo’n stukje meewarig weg te schuiven. Veel belang heeft het niet, tenzij om te illustreren hoe het België-gevoel wordt aangepraat. Sluit echter niet uit dat de complete logica-loze onzin die zo’n Denaeghel uit zijn klavier schudt ook nog mensen kan overtuigen. Want dat willen redelijk ingestelde mensen wel eens vergeten: argumenten moeten geen hout snijden om te wegen in het debat. Een debat wordt niet altijd met logische argumenten gewonnen. Laten we het toch maar blijven proberen.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>