Een molotovcocktail kent u ongetwijfeld maar een ‘cacatov’ misschien niet. Dat is een fles gevuld met uitwerpselen: (caca), populair bij de zogenaamde antifascisten van Antifa in Frankrijk om naar de CRS te gooien, de Franse Mobiele Eenheid. Zo populair dat het gooien van een cacatov zelfs is opgenomen als mogelijke ‘actie’ in het zogeheten Antifa spel, dat afgelopen week voor enige ophef zorgde.

Dit spel werd twee jaar geleden ontwikkeld als ‘trainingshulpmiddel’ in opdracht van een anarchistisch collectief dat zich ‘de Horde’ noemt. Training voor wat, is de vraag – ik denk training tot oproerkraaier. Dit jaar kwam er een commerciële versie van het spel op de markt, te koop bij onder meer FNAC, één van de grootste Franse winkelketens voor boeken, films en elektronica. Daar ging het even mis. Anders had bijna niemand ooit van het Antifa spel gehoord.

In elkaar slaan

De FNAC besloot een paar dagen geleden het spel uit de winkel te halen, omdat er commentaar was gekomen van de SCPN, de vakbond van politiecommissarissen. Volgens deze bond riep het spel op tot geweld. Ook politici van Marine Le Pen’s Rassemblement National lieten van zich horen, waaronder Grégoire de Fournas – de man die ‘ga terug naar Afrika’ door de Assemblée riep in de Ocean Viking zaak. Hij tweette dat in het spel wordt opgeroepen tot het verstoren van bijeenkomsten van het RN en het ’tabasser’ – in elkaar slaan van actieve leden van deze partij.

Dat zou inderdaad wel erg ver gaan, als het waar was. Maar wie het Antifa spel beter bekijkt, ziet al snel dat daar geen sprake van is. In het spel wordt wel gesproken over ‘de presidente van een nationalistische partij’, waarmee natuurlijk Marine Le Pen wordt bedoeld, die een vergadering houdt ‘waarin vreemdelingen tot zondebok worden gemaakt’. En daartegen moet ‘actie’ ondernomen worden. Maar dat zou in het spel moeten gebeuren in de vorm van een solidariteitsconcert  of een discussieavond, niet door erop los te rammen – wat in de praktijk overigens wel gebeurt.

‘Ludieke actie’

Grégoire de Fournas verklaarde geërgerd dat zijn tweet ‘natuurlijk ironisch was bedoeld’. Dat hadden ze bij FNAC klaarblijkelijk gemist. En zij niet alleen. Veel linkse politici kozen verontwaardigd de kant van Antifa en beweerden deels terecht dat er helemaal geen sprake was van oproepen tot geweld. Dan moet je wel cacatovs naar de politie gooien even als ludieke actie zien. Lastig als je zo’n fles met stront naar je hoofd krijgt.

Er kwam ook veel andere kritiek op het uit de verkoop halen van het spel: zowel links als rechts achtten het een aanslag op de vrijheid van meningsuiting. Hoe dan ook, FNAC legde een dag later het spel alweer terug in de winkel: men had het ‘bestudeerd’ en bij nader inzien niets gevonden dat over de schreef ging. Het bedrijf had wel het een en ander over zichzelf afgeroepen. In de media riep men dat de keten ook boeken van Renaud Camus verkoopt, de man van de ‘grand remplacement’. Het idee dat Franse autochtonen langzaam maar zeker door migranten worden vervangen. En dat zelfs ‘Mein Kampf’ er gewoon te koop is.

Allemaal ‘facho’

Als commerciële afdeling van Antifa had de warenhuisketen het niet beter kunnen doen. Het spel was meteen overal uitverkocht en op de televisie werd korte tijd nergens anders meer over gesproken. Er verscheen een ellenlange Youtube video met de bedenker van het spel, een zekere Hervé, die alleen gemaskerd in beeld verschijnt en totale onzin uitslaat. As we speak maakt de uitgever overuren om nieuwe voorraad te produceren…

Net als de beweging richt het Antifa spel zich tegen iedereen die men als ‘fascist’ beschouwt, ‘facho’ in Franse straattaal. En dat ben je al heel snel in deze extreemlinkse hoek als je een andere mening hebt. Wie bedenkingen heeft bij opkomend islamisme of massa-immigratie, is islamofoob, dus een facho. Ben je tegen het homohuwelijk, abortus of kunstmatige inseminatie: facho. De talrijke traditionele katholieken in Frankrijk worden in het spel cathos-tradi genoemd, ook allemaal fascisten…

Stripfiguren

Er worden aan de spelers kaarten met ‘evenementen’ uitgedeeld, waarop zij met weer andere kaarten met ‘acties’ op moeten reageren. Meestal vreedzame acties, op de cacatov na. Zo’n ‘evenement’ is bijvoorbeeld het schofferen van gelovigen in een moskee, door fachos die een varkenskop aan de deur hangen. Of een bijeenkomst van de ‘nationalistische’ partij – het RN dus, of ‘een collectief van hulp aan migranten heeft hulp nodig’, enzovoort. O ja: ‘twee homo’s worden in elkaar geslagen door extreemrechts’ is ook zo’n ‘evenement’. Ik dacht dat homo’s in Frankijk – en niet alleen daar – voornamelijk door moslimjongeren in elkaar worden geslagen, maar misschien weet Antifa het beter.

Er klopt wel meer niet. De fascismebestrijders worden in het spel als stripfiguren weergegeven: schattig getekende jongelui met kuifjes en vlechten, en namen als Momo en Samia. Ze lachen veel en kijken guitig terwijl ze leuke dingetjes doen en speelse acties ondernemen. Maar we kennen genoeg huiveringwekkende beelden uit de media van opmarcherende Antifa’s met hun houten knuppels, zwarte kisten, zwarte maskers, bivakmutsen en donkere zonnebrillen. In werkelijkheid zijn Antifa’s en de aanverwante Black Blocs angstaanjagend en uiterst gewelddadig. Gedreven door haat voor de politie en ‘extreemrechts’ – iedereen die niet extreemlinks is – slaan ze alles en iedereen kort en klein, terwijl ze zichzelf zien als wereldverbeteraars.

De staat en het kapitalisme

En dan de materiële schade die Antifa’s en Black Blocs aanrichten door altijd weer zoveel mogelijk winkels, straatmeubilair en politie- of andere auto’s te vernielen. Enkele Franse politieagenten ontsnapten ternauwernood aan de dood toen Black Blocs hun politieauto’s in brand staken, en daarna grapten over ‘gegrilde kip’ – in het Frans is kip een denigrerende uitdrukking voor politieagent. Voor dat kapotslaan van bij voorkeur dure winkels is ook een reden: Antifa strijdt niet alleen tegen zogenaamde fascisten, maar ook tegen het kapitalisme. En tegen de staat. Op feesten die Antifa regelmatig houdt, hoor je: ‘Weg met de staat, weg met de smerissen en weg met de fachos!’

‘Antifa’ mag misschien sympathiek klinken: we zijn tegen fascisten – wie is er niet tegen fascisten? Het eeuwige argument van sympathisanten. Maar goedbeschouwd zijn dit de bruinhemden van deze tijd: judge, jury en executioner van wie er niet deugt.