JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

GRAMMENS ALS IS-PROPAGANDIST

sofismen en eufemismen troef

Marc Joris24/8/2016Leestijd 3 minuten

Grammens lijkt het noorden kwijt

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De manier waarop Mark Grammens de terreurdreiging minimaliseert is een staaltje van propagandistische misleiding. Hij wil ons in slaap wiegen met de geruststellende leugen dat het allemaal niet zo erg is, alsof de aanslagen in Zaventem en Maalbeek ( en die op het Joods Museum, en de vele andere kleinere aanslagen die hij verzwijgt) het hele probleem zijn. Ze zijn slechts het eerste waarschuwende briesje van de storm die nu overal opsteekt, in Europa en de VS… De Tweede Wereldoorlog begon in september 1939, maar pas op 10 mei 1940 barstte de storm in het westen echt los. Die stille tussentijd was de zogenaamde Sitzkrieg. Wij zitten nu in zo’n periode van Sitzkrieg tegen IS, en wij zijn terecht bang voor de grote uitbarsting die onvermijdelijk zal komen.

Ik ben altijd voor een zo groot mogelijke vrijheid van meningsuiting geweest. Zo lang het om debatten en discussies gaat, wil ik daaraan vasthouden. Maar de grens wordt bereikt als één van de partijen in een dispuut tegenstanders begint te vermoorden. De moord op Van Gogh, de moordpogingen op Salman Rushdie, de Deense cartoontekenaars, islamcritici als Pamela Geller…

Een groep, in dit geval de radicale moslims, die het debat voert met hakmessen en bommen, verliest zijn recht op vrije meningsuiting. Hoe kan men vrijuit een discussie voeren als men elk moment afgeslacht kan worden wegens “belediging” van de islam?

Het recht op vrije meningsuiting geldt niet voor rekruteerders en propagandisten van IS, en niet voor imams die oproepen tot het vermoorden van afvalligen, joden, islamcritici of christenen – denk maar aan de video uit Verviers! Dezelfde Grammens die zich nu opwerpt als de profeet van de vrije meningsuiting voor IS-ers – want daar gaat het om – hanteerde in Meervoud nr. 202  heel andere taal. Daar verketterde hij de mensen die pleitten voor wapenleveringen aan Oekraïne zodat het land zich tegen de Russische invasie zou kunnen verdedigen. Grammens beweerde dat zij “gedachteloos over oorlog praatten alsof het niets was” – een grove onwaarheid – en hij vond dat zij het verdienden “vastgekluisterd te worden aan een bed in een gekkenhuis, liefst met een prop in de mond.” Zoals de dissidenten in zijn geliefde Sovjetunie dus. Als hoofdredacteur van De Nieuwe spuwde hij trouwens ook al op die dissidenten.  Ja, in een links blad als Meervoud kon Grammens’ totalitaire sovjetgeest eventjes weer de kop opsteken… Maar voor IS-ers eist hij dan absolute vrijheid van meningsuiting. Hoe geloofwaardig is dat?

Het ergste venijn zit in Grammens’ voorstelling van IS als “mensen [die] tegen de verovering van hun land door vreemden protesteren.” Welk land? De kalifaatstaat van IS? En welke “vreemden” zouden dat niet nader genoemde land willen veroveren? We zijn in 2016, niet meer in 1956. Geen enkel Arabisch land wordt nog gekoloniseerd of bezet door het westen.  Er zijn – helaas! – niet eens westerse grondtroepen om de IS-staat op te ruimen. Het gaat ook niet om “protesten” – nog een leugenachtig eufemisme – maar om terrorisme, slavenhandel, verkrachting van kinderen, genocide tegen christenen, het doodrijden van mensen met trucks in Nice, om massamoorden als in Bataclan en bij Charlie Hebdo. De strottensnijders van IS, zijn dat “de volkeren elders in de wereld die nog dromen van onafhankelijkheid”?

De Koerden kunnen onder die omschrijving vallen, maar IS niet. De Koerden verdienen trouwens alle luchtsteun die zij kunnen krijgen én ook hulp van westerse grondtroepen. “Als zij [IS] dan vanuit de lucht worden aangevallen, is het ook normaal dat hun medestanders, waar die zich ook mogen bevinden, zich aan hun zijde scharen om zich zoveel mogelijk te wapenen voor de strijd, die er […] ook één is voor bevrijding en onafhankelijkheid.” Kan men de waarheid nog gortiger manipuleren? “Bevrijding”, in de totalitaire, psychopathische slavenstaat van IS? Dat stinkt naar de oude communistische propaganda waarin zelfs Stalin, Mao en Pol Pot als “bevrijders” werden voorgesteld.

Wat Grammens “de strijd” noemt van de IS-aanhangers in Europa is helemaal geen strijd. Het is het afslachten van ongewapende burgers.  Er is een grijze zone tussen terrorisme, guerrilla en legitiem verzet. Maar aanslagen tegen burgers, zoals IS die in Europa pleegt, vallen ver buiten die grijze zone. Dat is altijd terreur, welk doel men daarmee ook nastreeft. Als Grammens dat ontkent, bewijst hij alleen dat hij nog altijd gevangen zit in de misdadige totalitaire denkpatronen van zijn pro-Sovjetverleden.

Doorbraak publiceert graag en regelmatig artikels die door externe auteurs worden aangebracht. Deze auteurs schrijven uiteraard in eigen naam en onder eigen verantwoordelijkheid.

Commentaren en reacties