JavaScript is required for this website to work.
post

‘Groene ayatollahs’: de moraalridders van Frankrijks ‘groene golf’

Alexander Van Der Meer17/9/2020Leestijd 4 minuten
De nieuwe groene burgemeester van Bordeaux, Hurmic.

De nieuwe groene burgemeester van Bordeaux, Hurmic.

foto © BELGA/AFP

Frankrijk schoot zichzelf in de voet door in zoveel grote steden groene burgemeesters te kiezen. Ze ontpoppen zich als autoritaire moraalridders

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Veel grote steden in Frankrijk zaten na de gemeenteverkiezingen eind juni ineens opgescheept met groene burgemeesters. Deze zogeheten ‘groene golf’ was meer een storm in een glas water: landelijk had slechts 10% van het electoraat groen gestemd. Dankzij een historisch lage opkomst en slimme lijstverbindingen met de linkse partijen wisten de écolos het onderste uit de pan te halen.

Groen Frankrijk verkeert nog altijd in extase, en beschouwt iedere relativering van de uitslag als ‘rechtse propaganda’. Maar verder trekt iedereen die niet is gaan stemmen zich de haren uit het hoofd, nu na drie maanden de ene ‘groene ayatollah’ nog gekker blijkt dan de andere. Die benaming komt overigens niet van mij, maar van minister van Justitie Dupond-Moretti.

Een andere minister van Macron wond zich ook op over de streken van de nieuwe groene burgervaders: ‘Alles wat plezierig is in dit land, iedere gelegenheid om een beetje feestelijk en gezellig bij elkaar te zijn, willen ze verbieden,’ zei Marlène Schiappa. ‘Wat een zuurpruimen! En het zijn vooral de kleine inkomens die ze daarmee pakken… ‘

‘Milieuonvriendelijk machofeestje’: de Tour de France

Een grotere zuurpruim dan Grégory Doucet — de nieuwe groene burgemeester van Lyon — vind je niet snel. Afgelopen zaterdag mocht hij de door corona drie maanden te laat van start gegane Tour de France in zijn stad verwelkomen. Ongetwijfeld volgens reeds lang gemaakte afspraken. Maar dat deed hij niet: hij heeft een hekel aan de wielerronde. Doucet werd wel op het erepodium gesignaleerd, maar liep daar meer rond als een dief in de nacht dan als een trotse burgervader… Vroeger ging de gemiddelde Franse burgemeester geen zee te hoog om de finish van een etappe binnen te halen, maar Doucet greep de kans aan om de Grand Bouclete betitelen als een ‘zeer milieuonvriendelijk macho feestje…’

Franse media wisten wat grootstedelijke bourgeoisie op te trommelen die net als Doucet geen boodschap had aan de Tour: ‘iets uit het verleden’. En natuurlijk een paar minder leuke tokkies die zeiden het juist heel leuk te vinden. Houd daarbij in het achterhoofd dat veel zenders progressief liberalen en groenen een warm hart toedragen, maar verder bijna niemand. Buiten de grote stad denkt waarschijnlijk zo’n driekwart van de mensen: kom niet aan onze Tour. Hoe dan ook, als het aan de burgemeester van Lyon ligt, wordt er geen enkel sportevenement meer georganiseerd zonder eerst de vraag te stellen wat de ecologische effecten zullen zijn…

Kerk en staat

Doucet brak overigens met nog een oude traditie: de ‘Voeu des Échevins’ de jaarlijkse traditionele gang van schepenen en burgemeester naar de basiliek, waar dan een speciale dienst wordt gehouden om de pest buiten de stad te houden. Zijn voorgangers gaven sinds 1643 acte de présence, maar hij beweerde de scheiding van kerk en staat te willen eerbiedigen. Niks mis mee kun je denken, al rijst meteen de vraag waarom hij dan wel één dag later enthousiast de eerste steen van een nieuwe moskee ging leggen.

Handvest voor bomenrechten

Bij Pierre Hurmic — de kersverse groene burgervader van Bordeaux — moet u niet bepaald denken aan een frisse wind als Jesse Klaver. Deze kromlopende oudere man ziet eruit of hij al een heel leven in een stoffig archief achter de rug heeft.

Hij heeft wel al laten weten geen kerstbomen meer te dulden in Bordeaux met de feestdagen. ‘Ik heb geen zin om dode bomen in de stad te zetten,’ zei hij. Maar er komt wel ‘een handvest voor bomenrechten’ beloofde hij, dat voorschrijft wat je wel en niet met bomen mag doen. Ik verzin het niet. En een petitie om toch kerstbomen in de stad te zetten, deed Hurmic af met: ‘de mening van fachos (fascisten), interesseert me niet.’

Hurmic, Doucet en andere groene burgemeesters hebben zich ook ontpopt als echte luddieten. Doucet wil af van de geplande TGV Lyon-Turijn, Hurmic en zijn nieuwe groene collega van Besançon willen een ‘echt debat’ rond de invoering van 5G, de nieuwste norm voor geavanceerde telecommunicatie. Zonder dat daar concreet bewijs voor is, zou 5G verantwoordelijk zijn voor van alles wat niet deugt, zelfs voor corona.

Samenleving aanpassen aan ideologie

Het gaat deze burgemeesters uiteindelijk niet alleen om de Tour de France, of om kerstbomen. Ze willen de steden groener maken, een prima idee. Maar ze hebben veel grotere plannen. De samenleving moet worden aangepast aan hun ideologie.

Het onderwijs moet bijvoorbeeld op de schop, dat is te veel gericht op jongens. Het moet dringend worden ‘ontgenderd,’ geslachtloos gemaakt. Daar is Eric Piolle van Grenoble al mee bezig. Hij werd herkozen en was eerder de enige groene burgemeester van een grote stad.

Ook de straten moeten vrouwvriendelijker. Een loffelijk streven. Probleem is de manier waarop. Toen in wijken boven het Gare du Nord in Parijs vrouwen niet meer ongesluierd op straat durfden omdat ze door allochtone en overwegend islamitische hangjeugd werden lastiggevallen, stelden groenen voor de trottoirs te verbreden… Intussen wordt het Grenoble van Piolle ‘Le Chicago Français’ genoemd door de Nationale Politiebond, vanwege de explosief stijgende criminaliteit. Maar het is dankzij Piolle wel de enige stad waar je in ‘boerkini’ het openbare zwembad in mag.

Autoritaire moraalridders

De groene ayatollahs ontpoppen zich als autoritaire moraalridders, vooral geïnteresseerd in het heropvoeden van het gewone volk, de ‘beaufs’ — de boerenkinkels. Die fachos in Gele Vesten, met hun stuitende gewoontes als diesel rijden, katholiek zijn en Frankrijk geweldig vinden.

Nu de écolos lokaal aan de macht zijn, bedenken ze de ene na de andere connerie — zoals iemand het op tv noemde — om dit plebs een andere levenswijze op te dringen, of in ieder geval het leven zuur te maken. Je kan je de vraag stellen of de Fransen door de gemeenteverkiezingen eind juni links te laten liggen, in grote steden het paard van Troje hebben binnengehaald.

Mathematicus, documentairemaker (oa VPRO, KRO, NCRV, AVRO), schrijver van één roman ('De Knapste Man van Nederland', Augustus), laatstelijk chroniqueur.

Commentaren en reacties