‘Het cordon médiatique is onze grootste handicap.’

Barbara Pas: ‘Het wordt zeker een druk jaar, in één ruk door tot aan de volgende verkiezingen. Maar mijn eerste accent is de staatshervorming. We zullen in de Kamer alle registers opentrekken om dat te bekampen. Daarnaast zijn er accenten die we als partij graag op de agenda zouden zetten. Dat zijn ons sociaal programma en het EU-standpunt van de partij.’

Doorbraak: Wat is de kernactiviteit van Vlaams Belang, zijn dat nog altijd de drie V’s (Vlaanderen, veiligheid en vreemdelingen)?

‘Ik moet vaststellen dat de migratie-invasie, de straffeloosheid en de sociale impasse nog niet opgelost zijn en dus is onze inzet op die thema’s nog altijd hard nodig.’

Bij uw aanstelling als nieuwe fractieleidster hebt u gezegd dat u ook nieuwe thema’s naar voren wil schuiven, is dat sociaal programma zo’n nieuw thema?

‘We hebben ons sociaal programma geactualiseerd en uitgediept. Naast het sociale heb ik toen ook het EU-standpunt genoemd. Dat komt regelmatig aan bod in de Kamer, daar worden allerlei verdragen door alle andere partijen klakkeloos goedgekeurd. Wij hebben daar wel vragen bij.’

Is dat anti-Europastandpunt het nieuwe ‘unique selling point’ van het Vlaams Belang?

‘Anti-Europa, daar verzet ik mij ten stelligste tegen. Dat is een etiket dat anderen ons opplakken. Blijkbaar hebben de Eurofielen geen inhoudelijke argumenten om ons tegen te spreken. Het is juist uit liefde voor Europa dat wij zo’n EU-kritische partij zijn. Dat is niet nieuw voor onze partij. Het begon fout te lopen met het verdrag van Maastricht in 1992. Dat heeft de euro ingevoerd en legde zo te veel nadruk op integratie van Europa. En toen al hield het Vlaams Blok een persconferentie onder de titel: ‘Europa ja!, Maastricht neen!’. We willen dat nu opnieuw in de kijker zetten omdat het almaar belangrijker wordt. Er worden almaar meer bevoegdheden aan de EU afgestaan, zonder dat iemand daar vragen bij stelt. Behalve het Vlaams Belang. Er zijn volgend jaar EU-verkiezingen. De mensen moeten weten wat er allemaal wordt beslist en wat er aan geld wordt verkwist. De EU is geen ver-van-mijn-bedshow want het heeft allemaal grote gevolgen voor ons. En het is nog belangrijker omdat het de kern van ons programma raakt: de Vlaamse onafhankelijkheid. We streven niet naar een onafhankelijk Vlaanderen dat al zijn soevereiniteit afgeeft aan de EU.’

Wat is jullie grootste kritiek op de EU?

‘Het is eerst en vooral antidemocratisch. Ze hebben geen enkel draagvlak, ze doen niet wat de lidstaten willen. De EU is eigenlijk een soort België in het groot. We hebben die EU-crisis gehad waar het koste wat het kost de euro in stand moest worden gehouden. Dat heeft ons allemaal veel geld gekost. De Britse denktank ‘openEurope’ heeft eens berekend wat het per se in stand houden van de euro heeft gekost. Voor ons land komt dat op 70 miljard euro. Zolang men de euro in stand wil houden zal dat ons almaar meer kosten.’

Wat is het alternatief?

‘De euro ontmantelen. U zal me geen pleidooi horen houden voor een terugkeer ,naar de oude Belgische frank. Maar er zijn genoeg economen die nu al spreken van een neuro en zeuro. Een muntunie met die landen die economisch wel met elkaar overeen komen. een beperkte eurozone met Nederland, Duitsland en Vlaanderen, dat moet worden bekeken. De situatie wordt onhoudbaar. Het is vergelijkbaar met de situatie Vlaanderen-Wallonië. Er zijn landen in het noorden die veel geld moeten toestoppen aan landen in het zuiden, maar zonder dat die laatste er beter van worden.’

U zegt dat de EU ondemocratisch is en geen draagvlak heeft, maar het zijn toch de democratisch verkozen staatshoofden in Europa die het beleid in de EU bepalen?

‘Maar de burger heeft geen inspraak. Wij zijn in Vlaanderen de enigen die de EU durven in vraag stellen. Maar in landen waar wel de mening van de burger wordt gevraagd via referenda zie je de resultaten. De mensen geven daar duidelijk aan dat ze de geldverspilling en de bemoeienissen van de EU beu zijn. Ik ben ervan overtuigd dat er ook in ons land geen draagvlak meer is voor wat er allemaal wordt bedisseld. Als Vlaams-nationalist kun je niet anders dan bestrijden dat er meer en meer soevereiniteit zomaar, zonder discussie wordt afgegeven. We moeten terug naar het Europa van voor Maastricht, naar een samenwerking van vrije soevereine lidstaten, zoals het vroeger was. Een soort confederatie. Nu wordt de EU stilletjes uitgebouwd tot een soort Europese superstaat. Dat is niet wat wij willen en we zijn ervan overtuigd dat ook een grote meerderheid van de Vlaamse burgers dat niet wil.’

Is Vlaams Belang nu de anti-EU-partij en niet meer de anti-islampartij?

‘Het partijstandpunt over de islam is niet veranderd. De islam blijft haaks staan op onze westerse waarden en normen, denk aan de scheiding van kerk en staat en de gelijkwaardigheid van de vrouw. Dat blijft een immens probleem in Europa. De islam is een onderdeel van de immigratiepolitiek, maar de mogelijkheid om een eigen migratiepolitiek te voeren wordt ons net door de EU uit handen genomen.’

U sprak bij uw aanstelling als fractieleidster over de sociale impasse. Wat bedoelt u daarmee?

‘Kijk eens hoeveel mensen er onder de armoedegrens leven. Er zijn een hoop sociale problemen die in Vlaanderen maar niet opgelost geraken. Je hoort vaak zeggen dat rechts en sociaal niet samengaan. Maar het tegenovergestelde is waar. Wij vertrekken vanuit de volksverbondenheid. En dan mag niemand door de mazen van het net glippen. Wie steun nodig heeft, moet die ook kunnen krijgen. In een Belgisch systeem is dat onbetaalbaar, door de migratie en de transfers in de sociale zekerheid. We hebben een eigen sociale zekerheid nodig om in een opvangnet te voorzien voor onze eigen mensen in nood. Ik zie onze partij als een derde weg tussen het linkse en rechtse. Wij zijn een sociale volkspartij, altijd geweest. Wij staan aan de kant van de gewone man, die voor alles moet opdraaien waar hij geen schuld aan heeft. Het gaat om mensen die wel belastingen betalen, maar daar heel weinig voor in de plaats krijgen. Wij hebben het altijd opgenomen voor de man in de straat. Dat komt er vaak niet genoeg uit omdat de media liever ons Vlaams en migratiestandpunt bespreken dan onze sociale standpunten.’

Monarchie

Buiten het ballonnetje dat is opgelaten in de Kamer heeft Vlaams Belang zich niet zwaar geroerd in de troonsopvolging. Is dat bewust?

‘In tegenstelling tot alle andere partijen hebben wij niemand naar het feest afgevaardigd. Maar we willen ook geen feestjes verbrodden voor wie graag in sprookjes en prinsen en prinsessen gelooft. Maar wij zijn een republikeinse partij, en wij hebben in de Kamer heel duidelijke taal gesproken. De troonsovergang was hét moment om meteen komaf te maken met de monarchie of toch minstens werk te maken van alle beloftes en uitspraken die er geweest zijn over de dotaties en dergelijke.’

Hoe komt het dat er maar niets verandert aan die dotaties?

‘Het hele circus en vooral het gedrag van de andere V-partij toont aan hoeveel macht het koningshuis vandaag nog heeft. Ze zijn bang om ze tegen de haren in te strijken omdat ze denken ze nog nodig te hebben. blijkbaar heeft de koning nog altijd een belangrijke politieke macht, meer dan iedereen durft toe te geven, en blijkbaar genoeg om er niets tegen te willen beginnen.’

Samenwerking

N-VA maakt het verschil met het Vlaams Belang door te stellen dat het VB aan de kant staat in tegenstelling tot N-VA die mee doet. Die stelling heeft Vlaams Belang al kiezers gekost.

‘Dat heeft ons vorige keer zeker kiezers gekost. Mensen die ons goed gezind zijn, denken: VB mag niet meedoen nu gaan we het langs N-VA proberen. Wat hebben ze gewonnen? Wat is de meerwaarde van meedoen zoals nu in de Vlaamse regering? Kijk naar iets essentieels als de staatshervorming. In het Federaal Parlement voert N-VA harde oppositie, samen met ons. Maar als partner in de Vlaamse regering voeren ze diezelfde staatshervorming loyaal uit. Hun uitleg dat ze in de regering zitten en wel moeten meedoen, overtuigt toch niemand! Ik vraag: waar zit de meerwaarde van ‘erbij zijn’ als je slaafs de rest volgt en je eigen punten niet kunt doordrukken?’

VB gelooft niet in een stap voor stap scenario voor de staatshervorming?

‘Over een ravijn springen dat doe je niet met kleine sprongetjes. Ik denk dat de Belgische ellende al lang genoeg heeft geduurd. Kijk naar het verleden met die ellenlange onderhandelingen voor de staatshervormingen. Geen enkele staatshervorming binnen een Belgische context kan de bevoegdheden binnenhalen die Vlaanderen nodig heeft. Hetzelfde met hun confederalisme. Wat is dat? Ik ga ervan uit dat het confederalisme er niet komt. Wij hebben ons nooit verzet tegen extra bevoegdheden voor Vlaanderen. Maar in België is dat onmogelijk zonder er een grote prijs voor te betalen. Een confederalisme zonder prijs daar geloof ik niet in. Het is een totaal irrealistisch scenario in mijn ogen.’

Heeft VB elke hoop om ooit mee te besturen opgegeven?

‘Meebesturen is geen doel op zich. Wat in de N-VA gebeurt, met Bracke en dat confederalisme, dat is allemaal draaien en keren, om toch maar mee te kunnen doen. Wij zijn een programmapartij. Wij willen ons programma doordrukken. Wij willen geen water bij de wijn doen. Nu moet je vaak zodanig veel water bij je wijn doen om te mogen meedoen dat de deelname geen verschil maakt. Als programmapartij zetten wij punten op de agenda die dan door anderen worden uitgevoerd. We hoeven de pluimen niet zelf op onze hoed te steken, als het maar gebeurt. In die voortrekkersrol blinken we uit. Het is zeker geen ambitie om op Belgisch niveau mee te besturen, behalve in de laatste Belgische regering die de boedelscheiding regelt.’

Als anderen de pluimen op hun hoed steken, gaan ze misschien ook met de stemmen lopen. De laatste verkiezingen waren niet echt een succes.

‘Als de mensen zich afvragen voor wie ze moeten stemmen, moeten ze de evaluatie maken van de regering-Di Rupo, de Vlaamse regering en het Europese Parlement. Ik denk dat de oefening voor de kiezers niet zo moeilijk is. Als ze niet tevreden zijn over de belastingsregering van Di Rupo kunnen de mensen CD&V, Open Vld, sp.a en Groen, die de staatshervorming en dus de regering mee mogelijk hebben gemaakt, al uitsluiten. Hetzelfde voor de Vlaamse regering. Daar moeten de mensen afwegen of ze akkoord gaan met de lange wachtlijsten in de gehandicaptenzorg, met de afschaffing van de jobkorting, de onderwijshervroming … Als je niet akkoord gaat, kun je N-VA en sp.a en CD&V schrappen. Wie niet akkoord gaat met de geldverslindende EU die meer en meer macht naar zich toetrekt, moet niet stemmen op die partijen die dat allemaal zonder enige opmerking laten gebeuren. Ik denk dat wij het voordeel geven aan de kiezer dat wij duidelijkheid verschaffen. Het is niet altijd makkelijk om tegen de stroom in te gaan. Maar het is een noodzaak om bepaalde zaken aan de kaak te stellen.’

Zo is het makkelijk, het Vlaams Belang is de eeuwige oppositie, dus de ideale proteststem.

‘Het heeft niet te maken met het feit dat wij altijd in de oppositie zitten, het heeft te maken met het feit dat wij consequent zijn. In tegenstelling met de N-VA moeten wij geen spreidstanden volhouden. Kijk, N-VA zegt dat er eerst een draagvlak moet zijn voor Vlaamse onafhankelijkheid. Maar diezelfde draagvlaknationalisten zijn niet bezorgd of er wel een draagvlak is voor de soevereiniteit die ze naar Europa laten wegvloeien. Er zitten zoveel inconsequenties in. Vroeg of laat hebben de mensen dat door. Wij zeggen voor en na de verkiezingen hetzelfde. Wij zijn rechtlijnig en ik ben ervan overtuigd dat kiezers dat weten te waarderen.’

Is de grootste handicap van het Vlaams Belang niet nog altijd het cordon?

‘Het cordon médiatique is onze grootste handicap. We strijden niet met gelijke wapens omdat we niet gelijkwaardig aan bod komen in de media. We mogen sociale congressen houden, we mogen een EU-standpunt hebben, we mogen de motor zijn van inhoudelijke debatten in het parlement … Er is geen enkel medium dat daar enige aandacht aan besteedt. Tenzij ze een stereotiep beeld van het Vlaams Belang kunnen versterken. Dan komen we in ’t lang en breed aan bod. Hetzelfde geldt voor onze parlementsleden. Men wil enkel De Winter of Annemans interviewen, anders niemand. Nu mag ik ook af en toe eens naar De Zevende Dag, maar inhoudelijk sterke parlementsleden, die wij hebben in onze fractie, die mogen hun dossiers nooit komen toelichten. Ze komen er niet in. En dan verwijt men ons dat we geen bekende kopstukken hebben, enkel Annemans of Dewinter… tja.’

Vroeger was het Vlaams Blok trots op het cordon, nu is het meer en meer een blok aan het been toch?

‘Weet u, het is ons probleem niet. Ik vraag in elk debat wat we moeten veranderen om het cordon op te heffen, ik krijg er nooit een antwoord op. Ze noemen ons ondemocratisch, maar kunnen niet zeggen waarom of hoe we dat zijn. Laat die zelfverklaarde democraten maar doen. Wij maken geen cordon. Het is ons probleem niet.’