JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

Het ene religieus traditionalisme is bedreigender dan het andere

Daarom is selectieve verontwaardiging gewettigd. Een repliek.

ColumnAnn Moella28/8/2018Leestijd 3 minuten
Het ene religieus traditionalisme is het andere niet.

Het ene religieus traditionalisme is het andere niet.

foto © Reporters

Het ene religieus traditionalisme is het andere niet. Als afvallige word ik niet belaagd door andere gelovigen. Probeer dat eens in de islam.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Het is best aandoenlijk om lezen hoe een fanatiek gelovig moslim zijn onderdrukkende religie tegen beter weten in blijft verdedigen. De selectiviteit, die El Hammouchi aanklaagt (hier), is hem eigen. Al beseft hij het zelf niet.

Saul

Ter herinnering: in een VRT-uitzending van een katholieke misviering vorige zondag werd een passage uit een brief van Paulus gericht aan de Efeziërs, voorgelezen waarin gesteld werd dat ‘vrouwen onderdanig moeten zijn aan mannen’. De brief dateert van zo’n 20 eeuwen geleden. El Hammouchi lacht dat critici wel de onderdrukking in islam bekritiseren, maar zwijgen over ‘de onderdanigheid’ in het katholicisme.

Ik veronderstel niet dat ook maar één iemand wil concluderen dat aan discriminatie en onderdanigheid vandaag de dag nog gehoorzaamd moet worden. Niet omdat het simpelweg gepredikt wordt en niet omdat de vrouwelijke onderwerping 2000 jaar geleden ook al bestond. Voor alle duidelijkheid: onze samenleving is sindsdien geëvolueerd. Deze religie eveneens. Doorbraak-hoofdredacteur Pieter Bauwens schrijft: ‘Er is wat er staat en er is wat er bedoeld wordt. Deze tekst wil er ons vandaag niet op wijzen dat vrouwen onderdanig moeten zijn aan hun man. Ze illustreren dat het toen zo was.’

Islamkritiek

Helaas is ’toen’ niet altijd ’toen’, zo blijkt. Waar El Hammouchi gemakkelijkheidshalve aan voorbij gaat, is de nog steeds sterk gangbare en gebruikelijke onderdrukking en discriminatie in de islam. In de praktijk wordt die ook zo beleden door imams en hun fanatieke aanhangers. ‘Evolutie’ van een aloude religie is hier een loos begrip. Daarom blijft islamkritiek een ‘must’ in onze op gelijke rechten gebaseerde rechtsstaat.

Anekdotiek

Sekse-segregatie, waarbij zwaar gesluierde vrouwen met hun kinderen, ergens achteraan, apart en gescheiden van mannen moeten zitten, wordt in een privé-bijeenkomst  ‘perfect aanvaardbaar’ geacht. Dat dit getuigt van bijzonder weinig respect en bijzonder veel discriminatie is voor moslims van geen belang. Gelijkwaardigheid M/V is onbestaande in de islam.

Misschien had het comfortabeler gekund, maar zoals gezegd zie ik niet waarom organisatoren geen man/vrouw-segregatie mogen voorschrijven.

— Othman El Hammouchi (@Othmanfilo) July 18, 2018

Islamverdedigers noemen echter de vele voorbeelden van onderdrukking en discriminatie in de islam ‘anekdotiek’. Het bewijst volgens hen niets.

Caïro

Niettemin – en dat is een feit! – stipuleerde de ‘Organization of the Islamic Cooperation’ (OIC), bestaande uit 57 islamitische landen, in de zogenaamde Caïroverklaring van 1990, dat de ‘Universele Verklaring van de Rechten van de Mens’ ondergeschikt is aan de islamitische wetgeving, de sharia. Voor wie er nog aan twijfelde: vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst en de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen worden als zijnde niet in overeenstemming met de sharia verklaard.
(art. 6, 10, 19 en 22). Dagelijkse anekdotische voorbeelden tonen dat meer en meer aan.

Niet compatibel

Islam betekent ‘onderwerping’: ook niet-moslims moeten volgens de islam onderworpen worden aan de sharia, want islam is de enige religie. Hij wil alle andere religies overheersen. De islamitische wetgeving wordt daarbij goedschiks-kwaadschiks opgelegd. We zien voorbeelden in het Verenigd Koninkrijk, waar reeds talrijke sharia-rechtbanken opgericht werden.

Nochtans, in een uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, daterend van 2003,  – ik herhaal het nog maar eens – werd de sharia als onverenigbaar verklaard met onze fundamentele beginselen van de democratie, zoals die door het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden bepaald werden.
Je zou dan denken dat sharia verboden wordt vanwege bedreigend voor de samenleving. De ‘selectieve verontwaardiging’, waar El Hammouchi minachtend over spreekt, is in deze wel degelijk gegrond.

Opkomen voor onze fundamentele vrijheden, waarden en rechten leidt tot onvermijdelijke islamkritiek. Niet-moslims, ‘useful infidels’, de zogenaamde fellow travellers die de islam en zijn eisen wel willen inwilligen vanwege de ‘vrije keuze’ in een democratische rechtsstaat, doen aan ‘framing’ en beseffen duidelijk niet wat ze dan precies promoten.

Mijn dochters mogen stralen

In onze cultuur mogen vrouwen ‘stralen’ zonder daarom beticht te worden van ons over te geven aan ‘de seksueel liberale cultuur die leidt tot anorexia, zelfhaat, borstcorrecties, kosmetische chirurgie, naaldhakken..’ zoals El Hammouchi dat in een tweet omschrijft.

Scheiding vanwege bikini

Ik, als athëiste en geloofsafvallige, ik word niet belaagd en/of bedreigd door andere gelovigen. Ik ga al lang niet meer ter kerke, mijn echtgenoot verwacht niet dat mijn dochters en ik onderdanig en gehoorzaam zijn of dat we ons verbergen onder doeken. De scheiding wordt niet aangevraagd wanneer een van ons een bikini tevoorschijn haalt, mijn dochters zullen niet op 12-jarige leeftijd uitgehuwelijkt worden, laat staan dat er sprake is van besnijdenis… We gaan onze eigen gang. Niemand in mijn (al of niet katholieke) omgeving die me daar op aanspreekt. Probeert u dat als afvallige maar eens in de islam.

Daarom noodzaakt het ene traditionalisme tot meer kritiek dan het andere. Daarom is het ene religieus-traditionalisme bedreigender dan het andere. Wie dat ontkent is van kwade wil.

Onder deze schrijversnaam maakt Ann Moella deel uit van een Pajots bloggersduo "Moella & Verweer". Opgeleid als communicatiewetenschappers - vrij van elk dogma - willen zij het fake 'politiek correcte' denken doorprikken. Het waarnemen van 'framing' fenomenen genereert 'mixed feelings': van vermakelijk tot verontwaardiging.

Meer van Ann Moella

Oikofobie is geen lege doos, maar een bestaande realiteit. Deugkampioenen mogen roepen dat het niet bestaat. Ze sluiten zo diversiteit uit.

Commentaren en reacties