Het heldere compromis van Groen

Tijdens de vorige communautaire onderhandelingen leek Groen zich op te stellen als de kneedbare partner die zowat alles wou steunen, zolang er maar ‘een’ akkoord kwam. Groen is dan ook een jongere partij voor wie institutionele vraagstukken nooit echt een prioriteit waren. Dat betekent echter niet dat Groen geen plan heeft voor Brussel. De Groenen hebben zelfs de eenzame verdienste dat ze een relatief breed plan voor Brussel hebben opgesteld in samenspraak met Franstalige gesprekspartners. Voor het gemak zal hier worden gesproken over ‘het plan van Groen’, maar in realiteit gaat het om een nota die Groen samen met de Franstalige zusterpartij Ecolo heeft opgesteld .

In de visie van Groen ligt de klemtoon niet op de institutionele toekomst van Brussel binnen een nieuw België: de aandacht gaat vooral naar hervormingen binnen de hoofdstad. Groen vindt trouwens dat Brussel moet worden hervormd door de Brusselaars en de Brusselaars alleen: de interne herstructurering van de hoofdstad moet uitdrukkelijk niet worden aangestuurd door het federale niveau, ‘net zoals er (op het federale niveau, nvdr) niet gesproken wordt over hervormingen inzake de werking van het Vlaams of het Waals Gewest’. Niet alleen gaan de Groenen daarmee voorbij aan het grondwettelijke feit dat de Vlaamse en Franstalige gemeenschap actoren zijn binnen Brussel: het Brusselse gewest wordt ook op dezelfde hoogte geplaatst als de twee grote. De Groenen maken trouwens nergens een onderscheid tussen die twee grote gewesten en het Brussel Hoofdstedelijk Gewest, en pleiten voor een permanente structuur waarin de drie op gelijke voet overleg kunnen plegen.

Gemeenschappen herzien

De aanwezigheid van de gemeenschappen in Brussel willen de Groenen fundamenteel herzien. Ze pleiten ervoor de eentalige gemeenschapscommissies (VGC aan Vlaamse en Cocof aan Franstalige kant) deels te ontmantelen.  Beroepsopleiding, sportinfrastructuur, toerisme, zorg voor personen met handicap, sociale cohesie en onthaal van nieuwkomers: het moet allemaal worden overgedragen aan het Brussels gewest. Voor de Vlaamse gemeenschap blijft dan vooral onderwijs en bibliotheken over om soeverein over te beslissen.

Dat mag niet ten kosten gaan van de taalrechten die Nederlandstaligen hebben in de hoofdstad. Onder meer tweetalige noodcentrales, functionele tweetaligheid voor brandweermannen en ambulanciers (met verplichte taalcursus voor wie de andere taal niet meester is) en een vervanging van de af te voeren vice-gouverneur (door een regeringscommissaris die toezicht moet houden op de taalwetten) moeten de Vlamingen in Brussel beschermen. Binnen ziekenhuizen volstaat voor Groen een tweetaligheid van de dienst. Binnen de administratie moeten de taalkaders worden aangepast om aan te sluiten bij het werkvolume (lees: de taalkaders moeten worden afgestemd op de taalverhoudingen binnen Brussel). De Groenen pleiten ook voor tweetalige lijsten, weliswaar met een gegarandeerde vertegenwoordiging van Nederlandstaligen.

Opvallend is verder dat de Groenen niet pleiten voor het vormen van één grote Brusselse politiezone. Volgens de Groenen maakt het bestaan van meerdere zones binnen Brussel het mogelijk om een politiebeleid te voeren ‘dat aangepast is aan de lokale realiteit’. De Groenen verdedigen het huidige systeem dus expliciet, maar stellen wel een evaluatie voor en een sterkere coördinatie vanuit het gewest. Ook één grote huisvestingsmaatschappij, ter vervanging van de 33 bestaande maatschappijen, is niet nodig voor Groen – opnieuw volstaat ‘een rationalisering’ en meer centrale coördinatie. Groen wil wel schuiven met bevoegdheden tussen gemeenten en gewest, maar in zowat elk bevoegdheidsterrein blijft er telkens een rol voor de gemeenten.

De visietekst van Groen voor Brussel heeft de niet te onderschatten verdienste te bestaan. Het is een van de meest brede en transparante visies op de toekomst van de hoofdstad. Tegelijkertijd is het ook zeer duidelijk een compromistekst, waar de vrienden van Ecolo een dikke vinger in de pap hadden. Uiteindelijk blijft het raden naar hoe de visie van Groen er onafhankelijk van Ecolo had uitgezien. En zo is de meest transparante visie op Brussel eigenlijk ook een niet zo transparant voorstel.

Lees eerder stukken over de Vlaamse partijen en Brussel:

Sp.a: ‘Vlaanderen van morgen’ zal zonder Brussel zijn (lezen) 

CD&V: tussen droom en daad (lezen)

Open Vraag: wat wil VLD met Brussel? (lezen)

<Een goed artikel? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>