JavaScript is required for this website to work.
Communautair

Het jaar van de desillusie

ColumnChris Janssens2/6/2015Leestijd 3 minuten

Een evaluatie van de nieuwe regeringen, een jaar na de verkiezingen, levert volgens Chris Janssens een bedroevend resultaat op.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Belastingverlagingen, wegwerken van allerlei wachtlijsten in de zorgsector, een kordatere aanpak van de criminaliteit, … De verkiezingsbeloften van vorig jaar staan in schril contrast met wat de Vlaming vandaag voorgeschoteld krijgt. Een jaar na de verkiezingen blijkt dat de kiezer in plaats van de beloofde zoetigheden een gepeperde rekening gepresenteerd krijgt.

Zo beloofde Open VLD de personenbelasting te verlagen met 5,8 miljard, CD&V met 4,2 miljard en N-VA met 3,6 miljard. Geen enkele partij hield haar belofte. Integendeel, de regeringen Michel en Bourgeois graaien lustig verder in de zakken van de toch al deerlijk gepluimde Vlaming. Zo liet de OESO afgelopen maand nog weten dat de Belgische loonlasten nog altijd de hoogste zijn van àlle westerse industrielanden. Motor voor vooruitgang? Niets van. Dat wordt overigens mooi geïllustreerd door de belastingsdrift van de regering-Bourgeois. Extra-heffingen op water en elektriciteit, afbouw van de hypothecaire aftrek, verdubbeling van de zorgverzekering,… De lijst is lang, de ontsteltenis groot. De werkende Vlaming betaalt het gelag.

En wat hebben de als besparingen vermomde belastingverhogingen en duurdere dienstverlening al opgeleverd? Niets. De files zijn langer dan ooit, grote mobiliteitsprojecten worden op de lange baan geschoven, de begroting gaat sinds lang weer in het rood, de schuldgraad piekt, de prijzen voor rusthuizen swingen de pan uit, er is geen plaats in de kinderopvang en geen geld voor mensen met zorgnoden …

Over de nefaste gevolgen van de zesde staatshervorming voor het Vlaamse budget wordt – in het belang van het Belgische status quo ­– met geen woord gerept. Waarvoor het Vlaams Belang waarschuwde, wordt bewaarheid: de zesde staatshervorming is een hold-up op het Vlaamse budget. De regeringspartijen lieten immers toe dat het federale beleidsniveau schaamteloos de factuur van de failliete nv België doorschoof naar Vlaanderen.

De zesde staatshervorming is een hold-up op het Vlaamse budget

Eind 2013 titelde La Libre Belgique nog op basis van een studie van de universiteit van Namen ‘La Flandre, grande perdante de la sixième réforme de l’État’. De winnaar bleek de federale overheid. Dat de zesde staatshervorming loyaal wordt uitgevoerd is dan ook een slag in het gezicht van Vlaanderen.

In het licht van de sociale afbraak en de besparingsdrang van de regering-Bourgeois is het des te onbegrijpelijker dat Vlaanderen de transfers niet op de agenda zet. De stelling dat de prioriteit dient te liggen bij het sociaaleconomische en niet bij het communautaire gaat aan de miljardenoverdracht kennelijk voorbij. Nochtans zou Vlaanderen met die centen onder andere zijn loonkosthandicap kunnen wegwerken, zijn concurrentiekacht versterken, zijn begroting op orde krijgen en een degelijk sociaal beleid kunnen voeren.

Ook op het vlak van justitie is het huilen met de pet op. Zo is het veelbesproken plan-Geens, waarmee de federale regering groots aankondigde dat het justitie effficiënter en rechtvaardiger zou maken, in de praktijk gewoon een paradijsplan voor criminelen. Het plan schaft straffen van minder dan één jaar gewoon af. Straffen onder de vijf jaar beschouwt het als licht en voort breidt het ook het enkelbandsysteem veder uit. Dat een zachte aanpak alleen maar harde criminaliteit oplevert, is nog steeds niet doorgedrongen tot de federale excellenties.

En wie dacht dat het immigratiebeleid een ommezwaai kende onder staatssecretaris voor asiel en migratie Theo Francken wordt eveneens teleurgesteld. Naast wat stoere verklaringen blijft N-VA de immigratielobby bijzonder goed genegen. Zo daalde het budget voor repatriëringen met een kwart, blijven de immigratiepoorten openstaan en weigert N-VA-minister Jambon over te gaan tot een etnische registratie van criminelen. Dit in tegenstelling tot onder meer Nederland.

De communautaire stilte is intussen nog steeds oorverdovend.

Kortom: van een trendbreuk met het verleden is geen sprake. De verpakking is veranderd, de inhoud niet. De kracht van verandering is uitgemond in een desillusie.

Foto (c) Reporters

Chris Janssens, fractievoorzitter Vlaams Belang in het Vlaams Parlement

@chrisjanssensVB

Categorieën
Tags

Chris Janssens werd geboren in het jaar van het Egmontpact dat leidde tot de stichting van het Vlaams Blok. Sinds 2009 zetelt hij in het Vlaams Parlement, waar hij momenteel de Vlaams Belang-fractie voorzit. Hij is tevens partijbestuurslid van het Vlaams Belang en fractieleider in de Genkse gemeenteraad.

Commentaren en reacties