JavaScript is required for this website to work.
post

Het probleem van God

Socrates et cetera 16

Guido Lauwaert18/8/2019Leestijd 3 minuten
Het laatste oordeel, van Michelangelo.

Het laatste oordeel, van Michelangelo.

foto © Wikicomm

Stel… stel dat er een God bestaat. Dan zit God met een groot probleem, namelijk: Het Laatste Oordeel.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Stel… stel dat er een God bestaat. Dan zit God met een groot probleem, namelijk: Het Laatste Oordeel. Een lange termijnprobleem bovendien.

Korte of lange termijn, het probleem is er. Elke beschaafde mens van de Westerse cultuur die de Bijbelse boeken voor waarheid aanvaardt, weet dat het laatste proces van God er vroeg of laat komt. Maar zelfs wie niet in God en zijn Vaticaans circus gelooft, beseft dat de aarde ooit achtergelaten wordt in slechtere staat dan de maan is.

Daarenboven, sinds het eerste oordeel zijn er miljoenen vonnissen geweest, een laatste is niet meer dan logisch. We weten zelfs hoe het er aan toe zal gaan, dankzij Dante Alighieri, en iemand die van nabij betrokken was bij de lancering. Namelijk de apostel Johannes, de benjamin en lieveling van zowel Jezus, Maria, Lazarus, Maria-Magdalena en de andere apostelen, op Judas na.

Apocalyps

De titel van het boek, het boek der boeken volgens Harry Mulisch, is Apocalyps, ofte Openbaring. Het vertelt hoe de wraak van God er zal uitzien. Het boek is door Johannes geschreven, maar uiteraard door God bedacht, want er is niets dat niet door hem werd beraamd. Zodat besloten mag worden dat Johannes Gods ghostwriter was.

Het Laatste Oordeel mag Hij dan bedacht hebben, de uitvoering blijkt niet zo simpel. Waardoor dus beschouwd mag worden dat ook God een breekpunt heeft. Want hoe zal het er aan toe gaan? De massa is niet te overzien. De laatstlevenden zullen gevonnist worden, maar zoals in de Openbaring staat gaan ook de doden niet vrijuit. Ze zullen uit hun graf opstaan en troonwaarts moeten gaan. Al begint God ’s morgens vroeg te vonnissen, op één dag is Hij niet klaar. Zelfs als Hij heelder groepen de hel aansmeert, zoals de Getuigen van Jehova, zal het een klus zijn die eindeloos duurt. Mensen zullen staan drummen en zich afvragen wanneer het hun beurt is. Misschien dat groepen zich organisch verenigen en aan het betogen slaan. Met kreten als ‘Eigen volk eerst!´ en uitroepen van soortgelijke strekking.

Multitasking

Dat is maar één aspect van het groot probleem van God. Aangezien hij alles en iedereen is, zal hij bij het laatste oordeel alle taken op zich moeten nemen. Voor elk oordeel over een mens of massa zal hij niet alleen de rechter zijn, maar tevens de procureur. En zodra heeft de procureur zijn mening geponeerd of het is de beurt aan de verdediger. Of verdedigers, meervoud. Zij die het zich kunnen permitteren, zullen beroep doen een batterij advocaten. Dat God zich na enkele uren zal moeten terugtrekken om te bekomen van dat dansen op meerdere benen, lijkt me niet meer dan logisch. Met als nadeel dat het laatste oordeel een eeuwigheid zal duren. Het mag dan wel het einde der tijden zijn, zoals de profeten voorspelden en Johannes bevestigde, het is niet het einde van Gods Tijd.

Gods Werktijd, om precies te zijn. Eenmaal een pak vonnissen geveld zal hij van de hemel naar het vagevuur en vervolgens naar de hel moeten koersen om de poorten te openen, de veroordeelden binnen te laten en de poorten weer te sluiten. Tenzij hij beroep doet op de vriendenkring van zijn zoon. Hen beveelt portier, gids, kok, stoker, en wat er nog meer aan klussen zijn, te spelen van de drie oorden. Van zijn zoon, zijnde Jezus, moet hij geen hulp verwachten. De kerel was als mens een ambetante kerel. Hij zal het in de hemel ook zijn. ´Los het zelf op, pa!’ zal hij zeggen. ‘Je dacht dat je wat moois geschapen had. Inderdaad, het is me wat moois.’

Revolutie

Het is niet ondenkbaar dat er een opstand volgt. Revolutie! Er mag verondersteld worden – wat wij dus voor u, lezer doen – dat Jezus zal zeggen: ‘Pa, je gaat eraan kapot. Stop ermee. Je hebt indertijd Saulus Paulus bevolen de organisatie van uw sekte op zich te nemen, die niet langer te bestrijden, welnu, laat de afwerking aan hem over. Kan jij net als Pilatus de handen in onschuld wassen, als het fout gaat.’

Maar God zal, hem kennende, geen gehoor geven aan de raad van zijn zoon. ’t Is een koppigaard. Met als gevolg dat het probleem nog groter is dan geschetst door Johannes.

Nee, dit komt nooit goed. Het Laatste Oordeel, geloof me, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Uiteindelijk zal blijken dat de Openbaring maar een fabeltje is. En is het er geen, welnu, God zit met het Groot Probleem, niet de mensen. Ze zullen, om niet stijf te worden van het wachten, de benen willen strekken en op wandel gaan. De kosmos in. Wie slim is keert niet op zijn stappen terug. Wat het probleem van God enkel zal vergroten.

Nee, ik zou niet in Zijn schoenen willen staan. Dank je wel!

Guido Lauwaert (1945) is organisator, regisseur, acteur, auteur, columnist, recensent voor o.a. Het Laatste Nieuws, NRC Handelsblad, Het Parool, VPRO-radio, Knack en Doorbraak. Hij richtte de Poëziewinkel op (later Poëziecentrum) en heeft een grote liefde voor Willem Elsschot en Paul van Ostaijen.

Commentaren en reacties