‘Huidskleur onbelangrijk, behalve voor moslims’

Gisteren lanceerde Filip Dewinter het idee om ook ‘allochtonen’ op onze kieslijsten te zetten. Onze voorzitter Tom Van Grieken merkte terecht op dat dat in wezen niets nieuws is, omdat mensen met een andere huidskleur of afkomst bij ons reeds lang welkom zijn. Toch kan het zeker geen kwaad dat dit wordt benadrukt. Huidskleur en afkomst zijn voor ons van geen tel, wel cultuur, religie, mentaliteit en uiteraard: het al dan niet onderschrijven van ons partijprogramma.

Desgevraagd zegden Van Grieken en Dewinter dan ook dat de enige uitzondering wellicht moslims zijn, om twee redenen. (1) Omdat de islamitische leer in wezen haaks staat op ons partijprogramma en bovendien op onze vrijheden en democratische rechtsstaat. (2) Omdat ook zogenaamde ‘gematigde moslims’ – die de Koran niet als superieur beschouwen en de islamitische profeet Mohammed niet ‘al-insan al-kamil’ (de perfecte mens) vinden – doorgaans hun steentje bijdragen aan de islamisering van onze cultuur, door bijvoorbeeld fundamentele kritiek op de islam af te doen als islamofobie of racisme; of door, wat ook de op het eerste gezicht felle moslimcriticus Montasser Alde’emeh doet, geen fundamentele kritiek op de islamitische leerstellingen te leveren.

Slecht mens 

Tijdens een recent debat op de Universiteit Antwerpen noemde Güler Turan (sp.a) mij ‘een slecht mens’ – wat ook met Pim Fortuyn gebeurde, dus ergens was ik ook best wel trots, ik hoop alleen dat ik niet op dezelfde manier eindig – omdat ik wees op de onverenigbaarheid van de oproepen tot het stellen van intolerante en gewelddadige daden in de Koran met onze vrije samenleving. Helaas geldt een dergelijke houding voor alle (‘culturele’) moslims die zich vandaag bij zowat alle politieke partijen bevinden: Nadia Sminate (N-VA), Nabila Ait Daoud (N-VA), Meyrem Almaci (Groen), Nahima Lanjri (CD&V), Imade Annouri (Groen) enzovoort. Allemaal ontlopen ze hun verantwoordelijkheid om de islam expliciet en wezenlijk te hervormen (iets wat broodnodig is en waarvoor ik al vaak heb gepleit). Nooit bekritiseren ze de islamitische leerstellingen zélf, en wanneer sharia- en jihad-toestanden de kop opsteken zoeken ze voortdurend allerhande uitvluchten. Het begrip ‘islamisering’, waar dagelijks voorbeelden van kunnen worden aangewezen, erkennen ze niet eens of doen ze gratuit af als complotdenken. Overigens zijn hun niet-islamitische partijgenoten, die eenzelfde collaborerende houding etaleren en dito daden stellen, geen haar beter.

Ex-moslims zijn bij het Vlaams Belang natuurlijk meer dan welkom, maar deze mensen zijn bang omdat de islamitische leer afvalligheid in principe bestraft met de dood. In de praktijk worden ex-moslims die ervoor zouden durven uitkomen en daarbij de islam bekritiseren, geconfronteerd met intimidatie, bedreiging en geweld vanuit islamitische hoek. Ik ken een aantal ex-moslims die ons partijprogramma onderschrijven, toch zeker wat de islam betreft, maar zich niet durven te outen, laat staan dat ze op onze lijst zouden durven gaan staan.

Een beter voorbeeld van waarom wij zo radicaal zijn wanneer het de islam betreft is nauwelijks denkbaar: onze niet-islamitische samenleving is wat het verlaten van de islam betreft – een fundamentele vrijheid – reeds in belangrijke mate geïslamiseerd. Sektes worden onder meer om die reden verboden, de sektarische islam faciliteert en subsidieert men. Het zwijgen of steeds weer vergoelijken van de islam door politici, academici en journalisten, maakt het voor dissidenten nóg moeilijker om fundamentele kritiek te geven of uit de islam te treden. Op die manier faciliteert men een totalitair systeem, en dus draagt men een verpletterende verantwoordelijkheid.

Islamitisch racisme

Nu vraag u zich wellicht af waarom dit stuk de bizarre titel ‘Huidskleur onbelangrijk, behalve voor moslims’ draagt. In De Standaard van gisteren (pagina 9) is een stuk te lezen waarin Tom Van Grieken en Filip Dewinter desgevraagd vertellen wat ik hier heb neergeschreven. Toch werd er een grotesk leugenachtige titel geconstrueerd (door de journaliste in kwestie, Eveline Vergauwen, of door De Standaard-redactie) die exact het tegenovergestelde zegt van wat uit het artikel blijkt.* Alsof het ons bij moslims om huidskleur te doen is! Overigens bestaan moslims in zowat alle huidskleuren: van blanke bekeerlingen in Europa, over Tsjetsjenië, Egypte en Somalië tot Indonesië. Hoewel de islam racisme van de Arabische moslim jegens de niet-Arabische moslim (en niet-moslim) in de hand werkt, heeft de totalitaire islam universele dominantie-aspiraties die natie en ras overstijgen.

Nu het Vlaams Belang serieus groeit zie je opnieuw de traditionele gemakzuchtige reflexen om ons via allerhande semantische trucjes en groteske leugens in de racistische of fascistische hoek te duwen. Zo zei Theo Francken dat wij geen ‘inclusief nationalisme’ voorstaan en noemde Open Vld ons ‘fascistisch’. Niet alleen bewijzen onze verkiezings- en ledenlijsten al vele jaren het tegendeel, ook klinken zulke verwijten wel zeer pervers uit de mond van lieden die onder het mom van ‘vrij verkeer van personen’, vluchtelingenverdragen en ‘vrijheid van religie’ de jihad-dreiging laten voortwoekeren en de samenleving tegen hoog tempo laten islamiseren. De Midden-Oosterse toestanden in heel wat asielcentra, met clangevechten, vrouwonderdrukking, eerwraak, homohaat en intimidatie en bedreiging van niet-moslims, zijn nu bezig te verhuizen naar onze steden en gemeenten. Met dank aan de laffe Belgische regering, die in plaats van een asiel- en migratiestop onze poorten politiek correct openhoudt en de islam blijft pamperen. En dan maar ‘sorry’ zeggen (dat deden zowel staatssecretaris Theo Francken als justitieminister Koen Geens) wanneer een vrouw wordt verkracht door een recidiverende illegale moslim.

______ 

* Dat journalisten het moeilijk hebben met dit nochtans glasheldere verhaal, blijkt ook uit dit stuk ter zake in de Nederlandse krant Trouw, dat de potsierlijke titel heeft: ‘Vlaams Belang wil multicultureel worden‘.

De auteur is medewerker van het Vlaams Belang.

Foto: (c) Reporters