Ierse jonge vrouw zet Karel De Gucht op z’n plaats

Op de webstek van de vrt staat een filmpje van haar tussenkomst (hier klikken). Hieronder volgt de vertaling ervan.

Ze staan recht achteraan in de zaal met de micro in de hand:

‘Eerder in het gesprek gebruikte u Ierland als voorbeeld van een land dat uit de recessie kruipt. Ik was tezelfdertijd geërgerd en opgelucht want het ging eindelijk over iets waar ik wat van weet want ik woon daar. Eigenlijk is dat gewoon geen juiste bewering om te verkondigen. We leven misschien niet met de verlammende schuld waarin mensen in Cyprus leven. Ik geef dat graag toe en ben daar blij om.

Maar in geen enkele zin zijn we uit de recessie gekomen en ik kan u zeggen, levend in Ierland, dat ons over de andere week wordt gezegd dat er tekenen van heropleving zijn. Ons wordt dat al een jaar gezegd, anderhalf jaar, twee jaar. En elke week verandert er niets. Alles blijft hetzelfde of wordt erger.

En de regering komt elke keer weer met het verhaal: ‘we hebben een nieuw verdrag met de EU en de EU geeft ons nieuwe wetgeving’. Maar ik kan u zeggen dat we ons niet democratisch geleid voelen in Ierland. Mensen hebben niet meer de indruk dat ze iets te zeggen hebben over hun eigen regering want zoals we weten komt zowat 80% van onze wetgeving rechtstreeks van Europa, zonder input van ons.

En wat democratie betreft en uw stem laten horen; zoals u weet stemden wij twee keer in een referendum over het Verdrag van Maastricht omdat het onze Grondwet wijzigde. De eerste keer koos het volk ‘no’ en ik wil er op wijzen dat de Taoiseach, dat is onze eerste-minister, op dat moment het Lissabonverdrag verdedigde maar het niet had gelezen. Hij wist niet wat er in stond maar zei wel ‘Yes’.

Wij stemden ‘no’ maar, ik weet niet meer exact hoe ze het formuleerden, maar ze legden het ons een tweede keer voor omdat ze beweerden dat we ‘niet geïnformeerd’ (ze maakt in de lucht aanhalingstekens) waren. We wisten niet wat er gebeurde. En zoals dikwijls als je mensen iets een tweede keer vraagt: ‘wil u een stukje cake?’ ‘Neen’ ‘Ben je zeker?’ ‘Ok’  (gelach en applaus in de zaal)

De mensen stemden ‘Yes’. Maar anders dan bij de cake was dit geen  situatie waarin we heimelijk wel een stukje wilden. De mensen wilden niet maar de tweede keer werden ze wat zenuwachtig en stemden ‘Yes’.

Ik ben blij dat het over Ierland gaat want daar weet ik iets over.

Ierland kan A) niet dienen als voorbeeld van een land dat zich herstelt van de recessie want ik kan je verzekeren dat het niet het geval is;

En B) ook niet als een land dat een goed werkend democratisch systeem heeft, want ik kan je absoluut (beklemtoont het woord) garanderen dat het niet het geval is.

Dank u.’

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>