JavaScript is required for this website to work.
post

Is de staat van de Amerikaanse unie sterk?

David Neyskens1/2/2018Leestijd 3 minuten

verkiezing

verkiezing

foto © WikiMe

Trump las op de voorlaatste dag van januari zijn nieuwjaarsbrief voor aan het Amerikaanse Congres. Zijn State of the Union lijkt een succes, maar dat is geen garantie voor de verkiezingen in november.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Na het overwinningsrondje in Davos (ik raad u graag het stuk aan dat op Doorbraak verscheen), waar Trump zijn land verkocht  als een commerciële handelsvertegenwoordiger.  Het was nu tijd om te pronken voor het Amerikaanse Congres met de economische prestaties van het afgelopen jaar en de plannen voor het komende jaar te ontvouwen.

Mooie cijfers in de VS

Trump kan terugkijken op een geslaagd economisch jaar. Groei hoger dan verwacht, beurs die van record naar record ging, werkloosheidscijfers breken laagterecords, er werden 200 000 jobs in de industrie gecreëerd. Hij liet dan ook niet na om deze cijfers goed in de verf te zetten. Toch moet hij hier mee opletten, want als je ervoor kiest om eigenaar te zijn van een opgang van de beurs, ben je ook eigenaar als het slecht loopt.

De belastingverlaging is een game changer

Trump zette de nieuwe belastingwet in de verf. Een verlaging van de vennootschapsbelasting van 35% naar 21% en een mooie belastingverlaging voor de middenklasse. Het moet me even van het hart dat zij die zeggen dat het maar tot 2025 is, moeten gaan klagen bij de Democraten. Het is omdat zij weigerden de belastingwet te steunen dat deze belastingverlaging voor de middenklasse niet permanent is. Trump daagde de Democraten uit door stoer te stellen dat de onrechtvaardige verplichting om zich te verzekeren voor gezondheidszorg wegvalt. Hij heeft natuurlijk gelijk.

Toch probeerde Trump te verenigen

De speech was bedoelt om te verenigen. Trump stak vooral de hand uit naar de onafhankelijke kiezer én de gematigde flank van de Democraten.

Hij probeert met twee zaken bruggen te slaan, een nieuwe immigratiewet en met het nieuwe infrastructuurplan. De nieuwe immigratiewet wordt moeilijk om te realiseren, Trump legt een grote deal op tafel. Het is een deal waarbij hij grote concessies vraagt van iedereen, van conservatieven en van progressieven. Zijn deal is de volgende: een traject naar nationaliteit voor 1,8 miljoen illegalen In ruil voor het opschroeven van de grensbeveiliging, het bpuwen van de muur aan de grens met Mexico en een eind aan de green-card loterij en aan kettingmigratie, waarbij migranten enkel nog vrouw en kinderen mogen laten overkomen. Conservatieve Republikeinen schieten het traject naar Amerikaanse nationaliteit af en progressieve Democraten zijn ook niet dolenthousiast. Infrastructuur lijkt op het eerste zicht makkelijker te realiseren.

Hij kreeg een staande ovatie van de hele zaal over het erkennen van Jeruzalem als hoofdstad van Israël. Maar gaf ook duidelijk aan dat Guantanamo open blijft en dat er zelfs nieuwe deportaties naar de openluchtgevangenis zullen zijn.

Het probleem is evenwel dat deze “State of the Union” één heel zwak punt heeft en dat is dat Trump het begrotingstekort niet aanpakt. Het is de olifant in de kamer waar niemand over spreekt, maar de Amerikanen moeten het wel aanpakken, want Trump heeft dan wel een verbetering gehad van de openbare schuld in de eerste maanden, maar klokt op het eind van het jaar wel weer af op een tekort van 600 miljard dollar. De totale schuld is ondertussen meer dan 20 000 miljard dollar groot.

Zure Democraten

Het beeld van de dag is in feite weggelegd voor de Democratische leden van de Black Caucus, een vrijwillige groep van zwarte leden van het Huis van Afgevaardigden (er zijn ook Republikeinse leden). Toen Trump opsomde dat de werkloosheid onder Afro-Amerikanen op een historisch dieptepunt zat was er maar één die een klein applausje over had, terwijl de rest niks deed en de Republikeinen een staande ovatie gaven. Het kwam ook onder Obama voor dat applaus veelal langs partijlijnen liep, maar er zijn altijd momenten waarbij de hele zaal recht veert. Hier hadden Democraten moeten rechtstaan en applaudisseren.

Democraten gaven na de speech hun repliek op de toespraak van Trump. Deze werd gegeven door de kleinzoon van Bobby Kennedy. Laat me toe dit een vreemde keuze te vinden. Democraten zeiden lessen geleerd te hebben uit de verkiezing van 2016. Joe Kennedy is een telg uit een rijke politieke familie, mét een presidentiële achternaam. Lijkt me zo 2016.

#releasethememo

Tenslotte is het Rusland verhaal natuurlijk nooit ver weg. Er is al enige tijd sprake van het vrijgeven van een memo die over het afluisteren van de Trump campagne zou gaan door de FBI. De FBI en Justitie zijn tegen. Jeff Duncan, een afgevaardigde uit South Carolina, vroeg toen Trump de zaal verliet om de memo publiek te maken. Trump zei: ‘don’t worry, 100%’, het worden nog mooie weken in Washington.

Slaagde Trump in zijn opzet om te verenigen?

De speech werd algemeen goed ontvangen, hij slaagde dus in zijn doel. 75% van de mensen die keken waren het eens, waaronder 72% van de onafhankelijken. Trump slaagde dus in zijn doel om de mensen die de toespraak gezien hadden te overtuigen dat hij het land wou verbinden. Voorspelt dit goed nieuws voor hem in november? 48% van de mensen waren heel erg akkoord met de inhoud van de toespraak. Dat is net hetzelfde getal als Obama in 2010 en George W. Bush in 2006, beide presidenten leden in november van dat jaar een zware stembusnederlaag. Trump moet dus nog geen victorie kraaien.

David Neyskens is bestuurder bij de liberale denktank Libera! Hij analyseert voor Doorbraak de politiek in de Verenigde Staten.

Commentaren en reacties