John Crombez is een struisvogel

John Crombez heeft geen lessen getrokken uit het jaar 2016. Dat moet je wel besluiten, na zijn interview in Het Laatste Nieuws (7 januari 2017). In dat interview stelt Crombez voor om een onbetaalbaar plan (pensioen voor iedereen na 42 jaar, ongeacht of je gewerkt hebt of niet) onder meer te betalen met de miljarden die op dit moment bestemd zijn voor nieuwe militaire aankopen. Om zoiets voor te stellen moet je heel 2016 doorgebracht hebben onder een rots. 

2016 was een jaar vol aanslagen op Europese bodem. Verschillende aanslagen werden gepleegd door terroristen die in Europa geïnfiltreerd waren via de vluchtelingenstroom. Bijna alle aanslagen werden geïnspireerd door Islamitische Staat: een bolwerk van religieuze haat, waar nog steeds duizenden moordenaars getraind worden. Het kalifaat ligt op een steenworp van de Europese buitengrens en roept elke dag actief op om onschuldige mensen neer te maaien.  

2016 was ook het jaar waarin Europa definitief buitenspel werd gezet in Syrië. Rusland, Iran en Turkije gaven de vredesonderhandelingen een realistische doorstart. De Verenigde Staten en de Europese Unie worden de facto niet meer betrokken. De toekomst van Syrië wordt dus uitgetekend zonder onze inspraak. Een explosieve situatie aan onze buitengrens wordt stap voor stap ontmijd door autocraten als Poetin en Erdogan, terwijl wij van de zijlijn moeten toekijken.

2016 was het jaar waarin autocraten in de hele wereld met de spierballen gingen rollen. Poetin en Erdogan doen dat aan de achterdeuren van Europa, maar ook elders in de wereld rommelt het. In Congo klampt Kabila junior zich wanhopig vast aan zijn macht. Op de Filipijnen kwam met Rodrigo Duterte een zwakzinnige macho aan de macht. China bouwt de Zuid-Chinese Zee vol met militaire bases. Afghanistan en Irak staan in stilte op instorten. En dit lijstje is allesbehalve exhaustief. 

Wachten op wereldvrede

Je moet behoorlijk wereldvreemd zijn om net na 2016 te pleiten voor minder militaire investeringen. Het Belgische leger is al jaren structureel ondergefinancierd. België verzaakt zo ook al lang aan internationale (NAVO-)verplichtingen. De militaire investeringen die nu in het vooruitzicht zijn gesteld – zoals de vervanging van de F16, die ondertussen vliegend erfgoed is – zijn niets meer dan een hoognodige inhaalbeweging. Zonder nieuwe investeringen kan je het Belgisch leger evengoed afschaffen.

Crombez zegt dat we geen miljarden moeten investeren in een leger voor buitenlandse operaties, als we niet eens onze binnenlandse veiligheid kunnen waarborgen. Ook dit is wereldvreemd. 2016 heeft zeer duidelijk gemaakt dat je binnenlandse veiligheid niet los kan zien van buitenlandse ontwikkelingen. Het voortbestaan van Islamitische Staat vormt bijvoorbeeld een permanente bedreiging voor onze veiligheid – en daar gaan buurtagenten of straathoekwerkers in Molenbeek niets aan veranderen. 

Je kan je afvragen of het Belgisch leger wel moet investeren in gevechtsvliegtuigen. Je kan je zeker afvragen of de Belgische belastingbetaler wel moet betalen voor de omstreden F-35. Maar je kan niet ontkennen dat er veel meer geld naar ons leger zal moeten gaan. Zonder exra militaire investeringen verliest België elke geloofwaardigheid als internationale partner. En op langere termijn verliezen de inwoners van ons land nationale veiligheid en betrouwbare bescherming. 

“Nooit meer oorlog” is een mooi ideaal, maar anno 2017 niet echt een realiteit. De voorzitter van de sp.a doet aan struisvogelpolitiek, terwijl de wereld in brand staat. Dit is geen moment om het geld voor je populistische plannen te halen bij een leger dat nu al op droog zaad zit. Dit is wel het moment om serieus te investeren in een strijdkracht die écht kan bijdragen tot meer stabiliteit in de wereld. Ontwapenen kan altijd nog eenmaal de wereldvrede uitgebroken is. 

Foto: (c) Reporters