Wat ooit begon als holebi-emancipatie is verworden tot een ideologisch slagveld waarop de kruisridders van de transgenderkerk de maatschappij willen veroveren.

Op 1 juni begon ‘Pride Month’ in Amerika en gelijkgestemde westerse landen. De cultuuroorlog tussen enerzijds de LGBTIQ-beweging en anderzijds de meerderheid van behoudende Amerikanen is weer eens in volle hevigheid losgebarsten. En niet op aanstoken van de gay medeburger want die is zo langzamerhand totaal geaccepteerd, met homohuwelijk en al. Het is de T van transgender die de gemoederen hoger opstookt dan ooit. De transgenderlobby heeft Pride Maand gekaapt om haar ideologie uit te venten: gender is belangrijker dan biologische sekse.

Ze weet zich daarbij gedekt door president Biden en zijn Democraten, en heeft ook de reclamewereld mee: bedrijven mogen graag deugdpronken omdat ze denken dat daaraan te verdienen valt. Al in 2019 kwam scheermesproducent Gillette met een reclamefilmpje waarin een vader zijn transgenderzoon leert scheren.

Dit jaar liet biermerk Bud Light een bekende transvrouw reclame maken. Voor wie het nog niet wist: een transvrouw is een man die zich als vrouw identificeert en dat volgens nieuwe wetgeving ook is. Deze Dylan Mulvaney is een geziene gast op het Witte Huis. Zijn lucratieve dagtaak bestaat uit het spelen van een koddig en koket typetje, tot ergernis van veel echte vrouwen, die tegenwoordig officieel ‘Cis-vrouwen’ genoemd moeten worden. Cis-vrouwen voelen zich voor gek gezet.

Karikaturen

Mulvaney is bepaald niet de enige: veel transvrouwen gedragen en kleden zich als karikaturen van vrouwen. Daarmee verraden ze hun niet bepaald geëmancipeerde gedachtenwereld, om niet te zeggen hun vrouwenhaat. Simpel volk is al snel vrouwonvriendelijk, maar de elite lijkt via de transvrouw haar eigen uitlaatklep te hebben gevonden voor misogynie.

Het inhuren van Mulvaney kwam het moederbedrijf van Bud Light, drankgigant Anheuser-Busch, duur te staan. De verkoop kelderde en 16 miljard dollar marktkapitalisatie verdampte. Toch koos ook de winkelketen Target voor transactivisme. Het warenhuis verkoopt vrouwenbadpakken die voor mannen geschikt zijn gemaakt, door een ‘tuck-friendly construction’ en ‘extra crotch coverage’. Hetgeen zich vrij laat vertalen als ‘extra ruimte in het kruis om je zaakje op te bergen, mocht je als man dit badpak willen dragen’. Target bood ook prominent regenboogkleding aan voor kinderen met ‘genderbewuste’ motieven. Die waren zelfs op rompertjes voor éénjarigen te vinden.

Conservatieve commentatoren noemen dit ‘grooming’: het actief oproepen van kinderen om aan hun gender te twijfelen. Een speerpunt van de transgenderlobby en iets dat op veel Amerikaanse lagere scholen plaatsvindt, veelal tegen de zin van ouders. Target heeft tot nu toe 9 miljard beurswaarde ingeleverd.

Ikea

Dichter bij huis kreeg ik voor Pride Maand regenboogreclame van Ikea, waarin mij dringend werd verzocht bezoekers niet meer zomaar met hij of zij aan te spreken. Volgens de Zweedse meubelgigant dien ik mij eerst te vergewissen van hun preferente genderidentiteit…

Het is opvallend hoeveel bedrijfslogo’s in regenboogkleuren zijn gezet ter ere van Pride. Daar spelen ook ESG-criteria een rol: voorwaarden aan het milieu- en sociale beleid van bedrijven, gehanteerd door grote investeerders als pensioenfondsen. Maar de commerciële principes blijken flinterdun. Dezelfde bedrijven laten hun logo ongewijzigd in landen als Saoedi-Arabië, waar homo’s en transgenders minder hoog worden aangeslagen.

De transgenderlobby is verbazingwekkend effectief. Transgenders zijn de nieuwe zeehondjes geworden. Een simpele waarheid als ‘mannen kunnen geen vrouw worden’ is nu volgens de media een controversieel idee. Of zelfs haatspraak: in veel westerse landen kan wie dit zegt theoretisch de politie thuis verwachten. Ook de wetenschappelijk correcte uitspraak ‘geslacht wordt bepaald door biologische kenmerken als geslachtsdelen’ wordt met pseudowetenschap ontkend en kan tot vervolging leiden.

Maar ‘transvrouwen zijn vrouwen’ – wie zich een vrouw voelt is dat ook – wordt als het heilige schrift aan de samenleving opgelegd en door de overheid via zogeheten ‘zelfidentificatiewetten’ bekrachtigd. Wie twijfelt aan de dogma’s van de transgenderkerk maakt zich medeschuldig aan genocide op transgenders. Die stappen namelijk al van jongs af aan massaal uit het leven als hun bestaansrecht wordt ontkend. Wordt beweerd. Uit wat serieuzere onderzoeken blijkt dat de golf van zelfmoorden waar standaard mee wordt gezwaaid geheel op fantasie berust.

Erfzonde

Misgenderen is de nieuwe erfzonde. Wie het waagt een man tegen zijn zin een man te noemen, al heeft hij een baard, pleegt blasfemie. Zelfidentificatiewetten moeten de mensenrechten van transgenders garanderen. Mensenrechten die ze al lang hebben: demonstranten kunnen desgevraagd nooit een mensenrecht noemen dat transgenders niet zouden hebben.

Maar daar is toch een probleempje. De rechten van transgenders kunnen in botsing komen met die van vrouwen en meisjes. Bijvoorbeeld als transvrouwen willen deelnemen aan vrouwensporten. Wie daar tegen is, staat volgens de transgenderlobby genocide voor. Het wordt eentonig.

Wielrenner Zach Bridges uit Wales reed bij de mannen, en na een hormoonbehandeling als ‘Emily’ Bridges bij de vrouwen. Daar won hij meteen alle wedstrijden. Maar nu is Bridges over de rooie omdat de Britse wielerbond dat niet langer toestaat. In een open brief spreekt hij over genocide, noemt hij zichzelf een ‘boksbal in de cultuuroorlog’ en verzucht hij: ‘van de wielerbond mogen wij niet bestaan’.

Transgenders blijven klagen dat hun omgeving niet ‘veilig’ is, en niet tolerant genoeg. De werkelijkheid is dat dankzij hen veel vrouwen zich niet meer veilig voelen in voorheen exclusief vrouwelijke ruimtes als kleedkamers, toiletten en vrouwengevangenissen. Maar dat boeit ze niet. Noch de frustratie van meisjes en vrouwen die door hard en lang trainen zijn gekomen waar ze zijn. Om door wielrenner Bridges van de eerste plaats te worden gehouden. Of door de Amerikaanse nummer één bij het vrouwenzwemmen, Lia Thomas, geboren als William Thomas en een paar jaar terug nog 65ste bij de mannen.

Narcisme

In interviews toont Thomas een verbluffend gebrek aan begrip voor de jonge vrouwen die hij verslaat omdat hij veel sterker is en ook nog eens twee koppen groter. Het gaat uitsluitend over hemzelf en over hoe hij geniet van zijn plek op het erepodium. Geen enkele zelfreflectie maar een onbegrensd narcisme; gemeenschappelijk kenmerken van transsporters. Dat andere zwemsters zeiden zich ongemakkelijk te voelen omdat Thomas met zijn intacte mannelijke genitaliën door hun kleedkamer banjert, maakte hem niet uit.

Er circuleren tegenwoordig veel foto’s van potsierlijke kerels op de eerste plaats van het erepodium van wieler- of andere wedstrijden voor vrouwen. Breed lachend, alsof ze eerlijk hebben gewonnen. Dat hebben ze niet.

De media zijn inmiddels een offensief begonnen om deelname van als man geboren atleten aan vrouwensporten te normaliseren. Er verschijnen berichten dat het helemaal niet vaststaat of mannen überhaupt een fysiek voordeel hebben boven vrouwen. Is dat dan ooit wetenschappelijk bewezen? De Franse krant Libération bijvoorbeeld, schreef: ‘Het fysieke voordeel van transatleten is een onbewezen cliché’.

Zoekmachine Google werkt mee door alles wat hier kritisch over is pas na eindeloos veel positieve stukken in de zoekresultaten te verwerken. Transvrouwen in vrouwensporten worden door politiek en media gefêteerd. Wat een moed om je tegen de stroom in te manifesteren op de plek waar je rechtmatig thuishoort! Wie daar anders over denkt en dat uit, wordt al snel extreemrechts genoemd, of fascistoïde.

Identiteit

Onlangs werd Lisa van Ginneken geïnterviewd, het trans-kamerlid van D66 dat eigenhandig Nederland een zelfidentificatiewet door de strot heeft geduwd. Haar werd gevraagd wat het betekende een vrouw te zijn. De vrouwen die ik daarover sprak maakten zich behoorlijk kwaad: een man gaat nu uitleggen wat het is om een vrouw te zijn?

Hoe iemand zich wil kleden of identificeren is aan hem of haar. Er zijn zelfs mensen die een been willen laten amputeren omdat ze zich met invaliden identificeren. Maar is het de taak of de verantwoordelijkheid van de overheid om die identiteit te legitimeren?

Het kan altijd nog gekker: iemand in Australië die een contactsite voor lesbiennes runt en daar alleen echte vrouwen op wil toelaten, werd door een transvrouw voor de rechter gedaagd. Hij wilde ook op de site. Je maakt dus als lesbienne een date via een exclusieve datingsite en ontmoet vervolgens iemand met volledig mannelijke anatomie. En als je dat niet op prijs stelt, ben je een fascist.