JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Beste fans van Jürgen Conings, ik ken jullie

Over valse en echte helden

Erik De Bruyn28/5/2021Leestijd 3 minuten
Sympathisanten in een steunmars voor Jurgen Conings

Sympathisanten in een steunmars voor Jurgen Conings

foto © Belga

Sympatisanten zijn daarom nog geen fascisten. Toch is een valse held een groot gevaar als gluiperds er politiek misbruik van maken.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ik zag vandaag een foto van jullie in de krant. Genomen op een bijeenkomst in Maasmechelen. En plots viel mijn frank: die mensen ken ik! We hebben nog samen met elkaar in de klas gezeten. Jullie zaten steevast achteraan. Als er tijdens de les lichamelijke opvoeding een rondje gelopen moest worden in het park, dan zochten jullie fanatiek naar sluipweggetjes uit het zicht van de turnleraar.

Jullie hadden toen al een hekel aan die klasgenoten met de brilletjes, de ‘febbekes’, de kleine Marcjes Van Ranst in de dop. Die ene leerling die enkele jaren ouder was dan wij omdat hij een aantal jaren had gedubbeld, en die een grote bek durfde opzetten tegen de leraren, dat was jullie held. Tijdens schoolreizen vonden jullie de maaltijden niet te vreten. Vooral groenten en fruit moesten het ontgelden. Die werden met lepel en vork door de kantine gekatapulteerd. Een beetje vermoeiend allemaal, maar nooit kwaadaardig. En in eerste instantie kwam het nog goed. Want jullie vonden allemaal een redelijk betaalde job, jullie stichtten een gezin, kregen kinderen en namen een kat.

Aan het stakerspiket

Later kwam ik jullie opnieuw tegen. Uren, dagen hebben we samen piket gestaan aan de fabriekspoort, ons verwarmend aan de walm van brandende paletten en autobanden. Want ik vond het onrechtvaardig dat ze jullie fabrieken sloten en jullie werk afpakten. Een blikfabriek sluiten in Antwerpen om dan met vrachtwagens lege blikken te laten overkomen uit Turkije? Dat was voor niemand goed. Niet voor jullie, niet voor de toeleveranciers van de fabriek en de cafés er rond, en ook niet voor ‘het milieu’. En dat allemaal om slechts één reden: de eeuwige zoektocht van internationaal kapitaal naar steeds goedkopere arbeid. Hetzelfde wereldwijde mechanisme dat miljoenen migranten onze richting uit stuurt, en ook de pandemie.

Maar aan al die complexe economische analyses hadden jullie geen boodschap. Veel méér tot de verbeelding sprak die diefstal met inbraak die in de buurt alweer gebeurd was. Want dat ‘ze’ je job afpakken is al erg genoeg, maar als ‘ze’ ook nog eens in je kot zitten dan is de maat helemaal vol. Jullie waren boos op de vakbond, waar ‘ze’ ondertussen ook binnen sijpelden. En al die woke praatjes over diversiteit en multiculturaliteit waren aan jullie niet besteed. Aan mij ook niet trouwens. Dat hebben we alvast met elkaar gemeen. Jullie keerden de vakbond de rug toe, en kwamen terug getooid in gele hesjes. Een beetje vermoeiend allemaal, maar nooit kwaadaardig.

Gluiperds

Ik geloof dus nooit dat jullie de voorhoede zijn van een nieuw fascisme zoals sommigen beweren. Daarvoor is het nét iets  te potsierlijk dat jullie met een gerafelde bende richting DPG Media trokken in de veronderstelling dat de journalisten wel zouden weten waar Marc Van Ranst verscholen zit. Als den Dolf het op zo’n amateuristische manier had aangepakt, dan had hij het nooit zo ver geschopt en dan was ons veel leed bespaard gebleven. Ik zou dus zeggen: doe zo voort.

Gevaarlijker wordt het echter wanneer de gluiperds er zich mee bemoeien. Die zaten vroeger ook in de klas. Ergens in het midden. Ze blaakten niet van intelligentie, maar ze konden het goed uitleggen. Sommigen waarvan de ouders het zich konden veroorloven werden later advocaat of zo. Tom, Dries, Theo en Bart, weet je nog? De gluiperds praten je naar de mond. Ze begrijpen je zogezegd.

Indertijd stonden ze goed met de leraren, maar ze konden ook op jullie sympathie rekenen. Ze verschijnen op het toneel wanneer de contrarevolutie kanonnenvlees nodig heeft. Als de boel kort en klein geslagen moet worden. Dat doen ze namelijk niet zelf. Ze gaan nooit voluit, maar werken met hondenfluitjes, gecodeerde signalen, zodat het zogenaamde ‘regime’ hen nooit kan pakken. Het zijn bijvoorbeeld burgemeesters die beweren dat hun stad op ontploffen staat omwille van het geweld in Gaza, terwijl in werkelijkheid alles rustig is gebleven in de straten van Antwerpen.

Droevige figuur

Ze voeden de angst, met mondjesmaat. Die angst doet jullie verlangen naar een Bevrijder, een Verlosser, kortom een échte Held. Maar is Jürgen Conings wel een held? Mij lijkt hij eerder een soort ridder van de droevige figuur. Maar dan met échte wapens in plaats van met een scheerbekken op zijn kop. Die échte wapens zijn betaald met ons belastinggeld om ons te beschermen tegen binnen- en buitenlandse vijanden.  Die maken van hem nog geen held.

Voor mij zijn de échte helden in dit verhaal ten eerste de collega’s van Jürgen die ook in Afghanistan zijn geweest om er te vechten tegen het Kwaad, maar dan zonder daarna te dreigen hun wapens te richten op medestrijders. Voor mij zijn de échte helden de honderden politiemensen en soldaten die zich nu blootstellen aan het gevaar van een goed bewapende scherpschutter. Voor mij zijn de échte helden de duizenden dokters en verplegers die ervoor zorgen dat er geen honderdduizenden in plaats van tienduizenden mensen overlijden aan COVID-19. En tenslotte de miljoenen Belgen die zich aan de regels houden en ervoor zorgen dat we deze lelijke pandemie zeer binnenkort achter ons laten.

Feiten leiden een hardnekkig bestaan, Jürgen. Jacht maken op Marc Van Ranst omwille van de pandemie is al even absurd als Frank Deboosere naar het leven staan omwille van het slechte weer. En de klimaatverandering of de migratie zal niet ophouden omwille van de zoveelste verkiezingsoverwinning van het Vlaams Belang. Zo wit als Wit-Rusland zal het hier gelukkig nooit meer worden, en zo achterlijk en angstaanjagend evenmin. Dus stop daarmee Jürgen, en al die Panza’s achter jou ook. De speeltijd is voorbij. Terug naar de klas.

Erik De Bruyn (1959) is actief in de Antwerpse sp.a.

Meer van Erik De Bruyn
Commentaren en reacties