JavaScript is required for this website to work.
post

De kerstgans van Theresa May

Harry De Paepe21/12/2017Leestijd 3 minuten
PM Theresa May bekijkt haar kerstkaartjes.

PM Theresa May bekijkt haar kerstkaartjes.

foto © Reporters

Theresa May’s einde werd keer op keer voorspeld, maar de premier heeft Kerstmis gehaald. De brexit blijkt haar politieke levensverzekering.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Het Britse parlement begint aan de kerstvakantie. En Theresa May is nog altijd premier. Tot haar eigen grote tevredenheid – en misschien ook verrassing – leidt ze nog steeds Hare Majesteits Regering.

De ondergang van ’the Maybot’

Nochtans begon ze 2017 als de sterke vrouw van het land. Ze had de teugels strak in handen, de peilingen toonden alleen maar gunstige cijfers en de oppositie leek een grote puinhoop. Zelfverzekerd toonde ze de Britten de weg naar de Europese exit. Wie zou haar tegenhouden? Echter, Theresa May was een gevaar voor zichzelf. De onverwacht uitgeschreven verkiezingen van dit voorjaar brachten de kentering in haar politieke fortuin. Haar houterige en onhandige optreden tijdens de kiescampagne leverde haar de spotnaam ’the Maybot’ op.

De ‘youthquake’ van Labour

Jeremy Corbyn, de man die volgens elke peiling en commentator nooit in Downing Street 10 zou geraken, kreeg de wind in de zeilen. Hoe meer hij mensen ontmoette en campagne voerde, hoe beter hij het deed in de peilingen. Deze witbaardige vriendelijke meneer bleek in niets op het dogmatische monster uit de beschrijvingen van de rechtse pers. Daarnaast bleek de jonge kiezer bijzonder gecharmeerd door het linkse programma van Labour. De ‘youthquake’ deed de kansen keren.

A woman of all seasons

Toen de eerste exitpoll aangaf dat May de krappe meerderheid van David Cameron uit 2015 verkwanselde, stortte ze naar verluidt in. Ze werd de depressieve dame die – wegens gebrek aan onmiddellijk alternatief – deed wat haar raadgevers haar opdroegen. May zou het geen maand overleven, zo klonk het eerst. Toen de deal met de Noord-Ierse DUP werd ondertekend, gaf men haar tot de zomer. Oppositieleider Jeremy Corbyn was intussen dé man van het moment. Ook al verloor hij eigenlijk de verkiezingen. Maar de Grenfellramp legde de sociale problemen van het land nog maar eens bloot. Men verweet het besparingsbeleid van de conservatieve regeringen. De premier wist zich geen houding aan te nemen. Ook het voortdurende gehannes over de brexit bezorgde stevige deuken in het imago van haar zogezegde ‘strong and stable leadership’.

Het partijcongres in de herfst werd de grote uitdaging van May. Dat congres moest haar impressionante comeback vormen, maar het werd de meest vreemde vertoning in de moderne politieke geschiedenis van het VK.Kuchend, water uit de mond druppelend en op hoestbonbons zuigend leek de premier ten onder te gaan. Haar grote speech veel letterlijk in duigen, samen met het podium rondom haar. Tegen Kerstmis is ze weg, was het besluit.

Een kerende wind?

Tijdens het laatste vragen halfuurtje voor het kerstreces leek Theresa May meer op de versie van begin 2017 dan op die van de herfst. Zelfverzekerd duwde ze de oppositie in de hoek. Ze bespotte haar uitdager, Jeremy Corbyn, met: ‘Hij zei dat ik tegen Kerstmis weg zou zijn. Wel, ik ben er nog altijd!’ Haar hele partij jubelde achter haar. Wat was er veranderd?

Er is natuurlijk het bereikte akkoord in de eerste fase van de brexitonderhandelingen. Leek eerst alles door de DUP te wankelen, dan kon de premier naar huis keren met beloftes die een deel van de eurosceptici én eurofielen kon sussen. Dat Theresa May ondanks alle politieke tegenslagen blijft verderzetten, lijkt haar zelfs enige sympathie op te leveren bij de bevolking. De publieke opinie keert zich – heel voorzichtig en met mondjesmaat – in haar voordeel. May is misschien kleurloos en houterig, ze doet toch maar verder. De peilingen tonen een nek-aan-nek race tussen de Tory’s en Labour. Ondenkbaar in januari, maar een beter vooruitzicht dan enkele weken terug. Maar wie gelooft er nu nog in peilingen?

Welke toekomst creëert die brexit?

Recent voorspelde Jeremy Corbyn dat hij in 2018 de volgende premier wordt. Overspeelt hij net als Theresa May zijn hand door zo zelfzeker te zijn? De regering mag dan verwikkeld zitten in seksschandalen of op een vechtende bende lijken, premier May heeft het geluk dat het met Labour niet zo gek veel beter gaat. Stel dat Corbyn in 2018 premier wordt. Dan moet hij het hele brexitgedoe overnemen en diepe scheuren in zijn eigen partij riskeren. Het land zoekt duidelijke antwoorden voor de brexit, maar de grote oppositiepartij biedt die antwoorden niet. Niemand weet echt wat Labour wil. Het is een partij van Remainers geleid door eurosceptici, aldus een commentator. Dat is niet slecht gezien. Labour durft niet voluit gaan voor Remain. Het heeft de stemmen van de noordelijke arbeiders nodig om de meerderheid te breken, maar die steunen de brexit.

Een recente – doch gecontesteerde – peiling gaf aan dat een meerderheid van de Britten spijt heeft van die brexit. Maar de premier zet verder. Economische voorspellingen lijken negatief voor de toekomst van het land. Anderzijds, Forbes voorspelt dat in 2018 het VK het beste land is om zaken te doen, de werkloosheid is in decennia nog nooit zo laag geweest. De bevolking weet niet meer wat te geloven en blijft enorm verdeeld over de kwestie.

Tegen- en medestanders op het bord

Damien Green, haar politiek rechterhand, nam woensdag ontslag door de aanhoudende beschuldigingen over pornografie op zijn werkcomputer. Het verlies van deze trouwe vazal verzwakt de premier opnieuw. Het herwonnen zelfvertrouwen kan al voorbij zijn tegen Kerstmis. Je hoort het geluid van het wetten van de messen al. Hoewel, de brexit is de politieke levensverzekering van Theresa May.

‘Gaat u uw kerstgans Michael of Boris noemen, premier?’ Een Labourparlementslid gooide spottend de vraag voor de voeten van de premier. De eurosceptische boegbeelden en ministers Michael Gove en Boris Johnson dromen naar verluidt nog altijd van het premierschap. Theresa May trok op haar typische wijze de mondhoeken scheef: ‘Ik denk dat ik hem Jeremy noem.’

Harry De Paepe (1981) is auteur en leraar. Hij heeft een grote passie voor geschiedenis en Engeland.

Commentaren en reacties