Kerstmis, oneens maar toch samen

Dat we het samen oneens kunnen zijn. Oneens, maar toch samen. Dat is onze kerstwens in 2021. En mag ik daar nog een uitnodiging aan toevoegen? We willen graag de herders uitnodigen in onze stal.

Mooiste tijd van het jaar

Het is de mooiste tijd van het jaar. Zo klinkt het in veel liedjes, veelal in het Engels, met sleebelletjes. Het zal u misschien niet verbazen dat ik meer van oude Vlaamse kerstliederen hou, en van Engelse Carrolls door van die collegekoren. Maar ik ben het er wel mee eens. Het is een mooie tijd. Of het zou een mooie tijd kunnen zijn.

Kersttijd is familietijd. Ik heb de mooiste herinneringen aan kerstavonden toen ik kind was. Samen met onze grootouders, pakjes onder de kerstboom, gevulde kalkoen en grapjes van toen die nog altijd meegaan. Het zijn momenten die een familie en zelfs een leven vormen. Ik denk er vaak aan terug als ik, nu zelf vader van drie kinderen, kerstavond vier met onze kinderen en hun grootouders. Vorig jaar moesten we het overslaan en daar was echt niemand blij mee.

Er is hoop, zelfs in Vlaanderen

Maar buiten het familiale en het cadeautjes kunnen geven is Kerst nog altijd toch dat ietsje meer. De religieuze achtergrond van het feest mag dan bij velen bijzaak zijn, ergens bepaalt het toch nog de sfeer van deze dagen.

U weet wel, in Bethlehem werd een kind geboren, thuis of in een stal (voor wie niet Bijbelvast is, er is een verschil tussen het verhaal bij Mattheüs en bij Lucas). ‘Midden in de winternacht ging de hemel open’. De kerk koos de winterzonnewende als Kerstmis. In de donkerste tijd van het jaar wordt de hoop geboren. Een boodschap die pre-christelijk al in dat feest ingebakken zit. Er is altijd hoop, zelfs in Vlaanderen.

Verbondenheid is rijkdom

Kerstmis brengt ons terug naar de essentie, de onderlinge menselijke verbanden. Onze familie. Het is een band die we niet zelf hebben gekozen, maar die verleden, heden en toekomst samenbrengt. Een kostbaar weefsel dat onderhoud verdient. Goed dat er dagen zijn als Kerstmis, die dat onderhoud verankeren in de agenda. De band tussen de generaties is een bron van rijkdom.

Zo is dat ook in onze samenleving. Er is zoveel dat ons bindt. Maar deze polariserende tijden jagen ons uit elkaar. We sluiten ons op in bubbels, wordt gezegd. In echokamers zoeken we gelijk te krijgen. Wie anders denkt wordt een andere, een vijand. We zijn het verleerd om het samen oneens te zijn. Om onze meningsverschillen de plaats te geven die ze verdienen. Belangrijk, maar niet allesbepalend. Een discussie kan ook eindigen met een schouderklop, de vaststelling dat we het daarover nooit eens kunnen worden, maar ‘wat drink je van mij?’ en ‘hoe is het met de kinderen? ’. Dat is samenleven.

Verdelende verbondenheid

Dat is wat we te weinig hebben. We focussen te veel op de verschillen. Te weinig op wat ons bindt. ‘Verbindend’ het is een politiek modewoord dat helaas gebruikt wordt om te verdelen. Doordat we hier op dit stukje grond samenleven zijn we lotsverbonden. We delen een verleden, soms, maar zeker een heden en een toekomst. We moeten vooral in dialoog blijven. Weten wat er leeft en in gesprek blijven.

Dat is ook altijd een doel van Doorbraak geweest. De dialoog gaande houden. Meningen publiceren die leven in Vlaanderen, maar in de media wat weggeduwd worden. Omdat ze door anderen niet gewenst zijn. Omdat ze anderen storen. Ik krijg regelmatig berichten van lezers die zich storen aan een vrije tribune van een politicus, of een opinie van een auteur. Dan probeer ik altijd uit te leggen waar Doorbraak voor staat.

Doorbraak gelabeld

Wij vinden het belangrijk dat je op een fatsoenlijke manier van mening kan verschillen. Wij vinden het belangrijk dat opinies kunnen geuit worden. Het is ook belangrijk dat die kunnen tegengesproken worden. Auteurs op Doorbraak mogen het oneens zin met elkaar. Maar dat wordt alsmaar moeilijker. Want Doorbraak moet een label krijgen. Geen cordon toepassen maakt ons dan snel een extreemrechtse site. ‘Een megafoon voor extreemrechts’. Zijn we kritisch voor het covid-beleid? Dan is Doorbraak een anti-vaxsite. Wie ons in dergelijke hokjes perst, negeert die andere opinies die we publiceren die een andere mening verdedigen.

Er moet toch één mediakanaal zijn in Vlaanderen waar aan bod kan komen wat breed leeft in de Vlaamse publieke opinie? Wel dat willen wij zijn. Van Links tot rechts. Vandaar de volgende kerstwens.

Uitnodiging voor Raoul Hedebouw

Er is een linkse opinie in Vlaanderen die ook relatief weinig aan bod komt in de media. Wij willen die Op Doorbraak graag opnemen in ons opinie-aanbod. Vandaar het aanbod aan Raoul Hedebouw: u krijgt een column op Doorbraak. U mag daar schrijven wat u wil. Vraag het de andere columnisten op Doorbraak, ik moei me niet met de inhoud. Daarin is een columnist – ook een communist – vrij.

Beste mijnheer Hedebouw, u krijgt op Doorbraak 750 woorden, elke week. U vindt er een publiek dat u waarschijnlijk nog niet bereikt en kan het debat in Vlaanderen extra kruiden. Een kerstcadeau van ons, voor u.

Omgekeerde waarden

In de donkere nacht klok een engelenkoor dat sprak tot de herders in het veld. ‘heden is u een redder geboren’. Bij een kind en bij herders, maatschappelijk uitschot, situeert de evangelist Lucas het begin van het christendom. Het is een omkering van waarden. We zijn die omgekeerde waarden zo gewoon dat we het shockerende ervan voor een publiek van die tijd niet meer zien.

Zo iets shockerend heeft onze maatschappij vandaag misschien ook nodig om wakker geschud te worden. De jongste tijd bekruipt me vaak het gevoel dat we vandaag iets schokkend meemaken. Laat ons tussen de pakjes en de gezelligheid, vandaag stilstaan bij Kerstmis. Dat er hoop is, dat redding uit onverwachte hoek altijd mogelijk is, dat we elkaar niet loslaten. We hebben een hele toekomst voor ons als we leren om het samen oneens te zijn. Oneens, maar toch samen.

Zalig kerstfeest.