Over de kip en het ei van de sp.a

Massa en macht, het hoort bij elkaar als de kip en het ei. John Crombez heeft dat niet begrepen. Het valt op te maken uit het gefoefel waarmee de voorzitter zijn partij, de sp.a, de Vlaamse regering tracht binnen te loodsen.

Waar de wijzen van zijn clubje straatjongens blijkbaar niet in geslaagd zijn, zal Socrates et cetera, een mens van goede wil, een frontale poging wagen om daaraan te verhelpen.

Beste John,

Om als partij serieus te worden genomen, moet je een massa volgelingen hebben. Vertegenwoordigt de sp.a een massa? Geen onaardig aantal, inderdaad, maar niet wat een massa mag heten. Wat echter belangrijker is dan het aantal volgelingen, John, is het aantal kiezers. Betekent het aantal volgelingen massa, is macht dat voor het geheel van kiezers. Keren we terug naar het probleem van de kip en het ei, dan vertegenwoordigt de kip de massa en het ei de macht. Begrijp je?

Het probleem is dat de bestuursleden van jouw partij, John, op een paar na, geen vuist en zuivere stem meer hebben. De een is een kip die kakelt maar geen ei legt en de andere een ei zonder dooier. Zie je het verband? Je hoeft er geen zware studies voor te hebben gedaan. Een uur Logica bij wijlen professor Leo Apostel is voldoende. Het probleem van de kip en het ei behoort trouwens tot de basisbeginselen van de filosofie.

Goed. Zover zijn we al. De volgende stap is een stap het verleden in, om het verlies van de kip en het ei te verklaren. We zetten de stap – ga je mee, John? – en komen terecht bij Patrick Janssens. Door een aantal van jouw collega’s werd gedacht dat deze reclameman de partij verse massa en straffe macht kon bezorgen en hij werd tot voorzitter gebombardeerd. Wat hij gedaan heeft is hooguit een aanzet tot vernieuwing presenteren. Slordig uitgevoerd bovendien. De uitwerking liet hij aan anderen over, zodra hij de kans schoon zag burgemeester van Antwerpen te worden. Waar hij totaal niet bekwaam voor was. Hij dacht in reclametermen zonder rekening te houden met het hart en de ziel van de Antwerpenaar. Dat de partij de volgende gemeenteraadsverkiezingen zou verliezen, daar kon een baby zijn fopspeen op inzetten.

Een andere blunder van Patrick is het bedenken van een nieuwe naam voor de partij. sp.a… waar slaat dat op? SP, oké, maar die A! Anders! Hoe anders, wat anders? Daarover bleef Patrick vaag. Wat hem voor ogen stond is de beeldende kracht. Nou, die is er nooit geweest. Omdat, John, de letters geen hoofdletters zijn. De letterwoorden van bedrijven en partijen zijn niet toevallig hoofdletters. VW, BMW, KBC, BASF, N-VA. Zelfs de naam van de brommer op vier wielen werd in hoofdletters geschreven: DAF. De politieke en economische wereld heeft andere grafische wetten dan die van de kunsten.

Begin je te snappen, John, waarom jouw partij geen kip en geen ei meer heeft?

Een boek van een paar honderd bladzijden valt er te vullen met de blunders van Patrick Janssens. Dat boek ga ik niet schrijven en moet jij ook niet doen, John, of je wordt om de oren geslagen met je eigen misgrepen. Een voorzitter moet gezag uitstralen. Waar is die van jou? Je verergert bovendien je zwakke presentatie met een slappe lichaamstaal en de blik als van een geslagen hond. Elk heeft zijn taal en teken, zijn kip en zijn ei, maar kan de kwaliteit ervan opkrikken. Heeft nooit iemand in de partij jou gezegd dat er mediabureaus bestaan voor een opkrikbeurt?

Het is de hoogste tijd, John, om een einde te maken aan de blunders. Een goed begin zou zijn om voor de oppositie te kiezen. In een nieuwe Vlaamse regering word je partij gebruikt om wetten mee goed te keuren, als uitvlucht om de schaduw van rechts te verbleken en als zondebok bij knoeierijen. C’est tout! Na de volgende verkiezingen heeft jouw partij geen kip meer en geen ei, en zonder die twee nooit meer een Omelette Farcie of een gebraden kip. Je bent bang, John, dat als jouw partij niet in de Vlaamse regering zit, Bart De Wever voor de CD&V (hoofdletters!) zal kiezen. Wees blij! Die partij is al een kip zonder kop en zal door Heer Bart geslacht en gepluimd worden.

Enkel de oppositie kan jouw partij weer aan het dansen brengen, John. En een goede raad: zet zo snel mogelijk een stap opzij. Neem nu eens eindelijk een beslissing van formaat. In de spots verbleek je, in de schaduw kan je blinken. En zet Bruno Tobback weer op de troon. Slechts een haan weet van de kip en het ei, van het ei de kip en is daarom zowel massa als macht.

Groet uit het goede Gent,

Guido Lauwaert