JavaScript is required for this website to work.
Multicultuur & samenleven

Kom op met dat islamdebat

Pieter Bauwens5/3/2015Leestijd 3 minuten

Volgens Pieter Bauwens is er nood aan een diep en breed islam- en islamiseringsdebat, we hebben daar allemaal bij te winnen. 

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Het islamdebat woedt in Vlaanderen, in huiskamers, aan de tapkast, of na verenigingsvergaderingen. Iedereen heeft wel een mening over de islam en het islamisme of wil er een mening over hebben. Enkel de media blijven nog wat achter.

Twee discussies

De vraag in dat debat is eigenlijk eenvoudig: zit het geweld van het moslimfundamentalisme ingebakken in de islam zelf of niet? Is de islam een godsdienst die uit is op vrede en die menslievendheid centraal stelt, of is het een ‘soldatenreligie’? Is de islam inderdaad een religie die in haar evolutie gestopt is in de 8ste eeuw of is hij nu net met zijn tijd meegeëvolueerd?  Bestaat er zoiets als een ‘Westerse islam’? Wie kan er volhouden dat hij of zij spreekt namens ‘de islam’? Wie neemt het woord namens de doordeweekse moslim en wie is de randfiguur? En daar nog bovenop, bestaat dé islam eigenlijk wel?

Daarnaast is er een tweede discussie: de islamisering. De vraag die daarin wordt gesteld is: stelt onze samenleving zich niet al te toegeeflijk op jegens de islam? De verhalen daarover zijn legio: van hallalmaaltijden in scholen, over het onverdoofd slachten, tot het vermijden van ook maar de geringste verwijzing naar ‘onreine’ varkens of het verbannen van biggetjes in (kinder)boeken. Om nog maar te zwijgen over de angst om moslims te grieven door het plaatsen van een kerstboom of kerststal. Allicht zijn sommige van die verhalen stadslegendes, maar de toon is niettemin gezet. De politiek-correcte obsessie om toch ‘zeker niemand voor het hoofd te stoten’, maakt het debat er niet gemakkelijker op.

Beschaafd

Toch is zo’n debat hard nodig. Als het even kan: een beschaafd debat. Waar zitten de islamologen en arabisten van onze universiteiten, de moslims, de man in de straat? De discussie blijft al te zeer binnenskamers, zonder veel tegenspraak, en dat is jammer. Want weet u, ik weet het allemaal niet zo goed niet meer. En ik vrees dat ik niet de enige ben. Ik wil gevoed worden, met feiten, met interpretaties, met argumenten voor en tegen. En dat mis ik. Ze zijn er, maar ik moet er hard naar zoeken. En wat ik vind is vaak heel eenzijdig. Ik hoop op een beschaafd debat, geen hogepriesters van deze of gene strekking, of toch, maar dan wel op voorwaarde dat ze met elkaar in gesprek willen gaan, bereid zijn naar de ander te luisteren. Geen geroep en getier dus. Geen deskundige die iemand met een andere opinie per definitie een onnozelaar of onwetende noemt. Maar ja, dan droom ik van een debatcultuur die er in Vlaanderen niet is (maar dat is een ander verhaal).

Beste medeburgers, laten we niet in een kramp schieten. We leven in een vrije samenleving, ik wil weten wat pakweg de sympathisanten van Pegida-Vlaanderen te zeggen hebben. Nee, ik zit niet te wachten op een zoveelste ‘wie-is-wie’ in Pegida-Vlaanderen. En ja, ik weet ook wel dat het er fel op lijkt dat deze beweging, of dit groepje aangestuurd wordt door de partijpolitieke omgeving van Filip Dewinter (Vlaams Belang), maar wat dan nog? Wat hebben ze te zeggen? En leven hun ideeën echt in brede lagen van de bevolking? Zo ja, zo neen, wat doen we daar dan mee? Zijn het extremisten? Dat is dan maar zo, maar dan wil ik toch wel eens horen wat ze zeggen. Zoals ik ook ooit als bestuurslid van de debatclub mee heb geholpen om een discussie te organiseren tussen Fouad Belkacem van Sharia for Belgium, Filip Dewinter en Ergun Top. Frans Crols heeft toen, als voorzitter van de debatclub,  spitsroeden moeten lopen omdat we dat debat organiseerden. En hoewel het niet altijd een beschaafd debat was, heb ik er veel van geleerd. Eigenlijk meer dan van debatten die later kwamen. Na dat debat ben ik tot de conclusie moeten komen dat Belkacem en Dewinter dezelfde interpretatie van de islam huldigden. Dat was een van de redenen dat ik ben gaan twijfelen of die interpretatie van de islam als ‘soldatenreligie’ wel zo mainstream-islam is.

Er is trouwens nog een ander aspect aan de hele discussie. De islam is een geloof. In onze seculiere samenleving snappen veel mensen niet meer wat geloven eigenlijk betekent. Welke impact dat heeft op je leven en hoe het je denken beïnvloedt. Dat is geen verwijt, enkel een vaststelling. En daarmee wil ik ook niet in de val trappen van het universeel religieus denken dat elk geloof hetzelfde is. Ik weet goed dat dat niet zo is. En omdat ik zelf gelovig ben weet ik ook dat wat buitenstaanders, ook al zijn het experts, poneren over je geloof soms wel eens botst met de eigen geloofservaring. En wat is dan het echte christendom, dat van die expert die de geschiedenis heeft bestudeerd, of dat van de gelovige die het beleeft?

Zonder taboes

Dat debat over de islam is nodig in Vlaanderen, zonder taboes. We moeten niet rond de pot draaien en in geen geval proberen dit potje gedekt te houden. Een open debat zal ons soms een spiegel voorhouden, misschien zal het af en toe pijn doen of er ons toe brengen meningen te herzien, maar we hebben er als samenleving bij te winnen. Meer dan bij politiek-correct geneuzel waarbij vooral niemand voor het hoofd mag worden gestoten en waarbij zelfbenoemde hogepriesters van de moraal op voorhand bepaalde meningen uitsluiten.

En daarom hier deze plechtige belofte: we zullen er bij Doorbraak alles aan doen om het volledige islamdebat en de islamiseringsdiscussie mee te voeren, te lanceren en te voeden. We willen niet, zoals mediaspelers dat vaak wel durven, de spreekbuis zijn van een bepaalde overtuiging, maar willen dat debat voeren. Zoals gezegd: zonder taboes. Suggesties zijn altijd welkom.

 

Foto © Reporters (De hoofddoek is volgens een bepaalde overtuiging een voorbeeld van de islamisering van het Westen)

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties