JavaScript is required for this website to work.
post

Kris de Kamikaze-Calimero

(En waarom hij aan het winnen is)

Klaas Cobbaut27/2/2015Leestijd 2 minuten

Man worstelt met zichzelf en roept: ‘Ik ben geen vechtersbaas!’. De wereld kijkt gegeneerd weg.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De bokkensprongen van Kris Peeters zijn op zich al verbluffend, maar ze verbijsteren des te meer omdat niemand het had zien aankomen. Bij de vorming van de regering Michel voorspelden alle waarnemers dat MR de instabiele partner binnen de regering zou worden. Onder de voortdurende druk van de geminoriseerde Franstalige publieke opinie zouden de troepen van Charles Michel zich ontpoppen tot destructieve ‘kamikaze’s. Maar het werd dus de vleesgeworden zakelijkheid Kris Peeters – de man die als Vlaams minister-president leiderschap en stabiliteit wou verbeelden – die nu als een kudde dolle olifanten door de federale porseleinkast stampt. 

Vooral de schaamteloosheid slaat regeringspartners met verstomming. De vicepremier die achter de schermen probeerde om een hetze te orchestreren tegen een coalitiepartner durft nu te beweren dat hij het slachtoffer was van de para-rel. Peeters wentelt zich in een slachtofferrol, maar slaat wel wild om zich heen. Met zijn scherpe uitspraken slaat hij de instructies van premier Michel doodleuk in de wind. Kris Peeters is de man die ooit beweerde dat de minister-president van Vlaanderen boven de premier van België stond. Hij lijkt nu te denken dat ook de CD&V-vicepremier boven de premier van België staat. De enige constante? Kris Peeters staat altijd bovenaan. 

Het probleem lijkt ruimer dan alleen de figuur van Kris Peeters. De verbetenheid en de nauwelijks ingehouden woede van de CD&V-kopman verraden inderdaad enige persoonlijke frustratie. Maar Peeters krijgt en behoudt de dekking van zijn volledige partij. Ook de serene strateeg Wouter Beke blijft pal achter zijn minister van Werk en Economie staan. Dat doet vermoeden dat de Vlaamse christendemocraten echt van plan zijn om de operatie beschadiging tegen de regering Michel-De Wever vol te houden. De CD&V’ers hebben N-VA in het bad van de federale regering getrokken, en nu gaan ze de Vlaams-Nationalisten er in verdrinken. 

N-VA slaagt er trouwens niet in een duidelijk, krachtdadig of coherent antwoord te verzinnen om de aanhoudende CD&V-aanvallen te counteren. In de parlementen heeft de N-VA een hele falanx mandatarissen zitten, maar de keren dat een van die volksvertegenwoordigers echt het vuur aan de schenen van een Peeters of Crevits kon leggen, zijn op één hand te tellen. Het is allemaal heel leuk en geinig dat de zelfverklaarde ‘schoonmoeder van Kris Peeters’ in doorkijkkledij gaat poseren in een mannenblad, maar echt veel last lijkt de CD&V-vicepremier ondertussen niet te ondervinden van Zuhal Demir, of van andere N-VA’ers. 

De voorbije week heeft de N-VA met de indexsprong een belangrijke politieke trofee binnengehaald – en u hebt het amper gemerkt. CD&V manoeuvreert sneller en slimmer en drumt de N-VA gewoon in een hoek. Zoals ook bij Uplace. De Vlaams-nationalisten bleven deze week achter als de laatste verdedigers van een onverdedigbaar project. Als Joke Schauvliege het Uplace-project over enkele maanden torpedeert tijdens de milieuvergunningsprocedure zullen de N-VA’ers dubbele verliezers zijn. De Vlaams-nationalisten zullen gebrandmerkt zijn als de kompanen van megalomane projectontwikkelaars, die er dan nog niet eens in slagen om hun slag thuis te halen. 

Kris Peeters stelt zich aan als een kind, hij liegt, hij breekt zijn woord en steekt elke collega messen in de rug. En voorlopig is hij aan het winnen. 

Personen

Klaas Cobbaut (1979) is ambtenaar. Hij heeft weleens gehoord dat zijn thuisstad Aalst niet de mooiste plek ter wereld is, maar dat doet hij af als laster van jaloerse kwatongen. Vanuit zijn ajuinenstad overschouwt hij lokale en vaderlandse politiek.

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

‘Sick’ is een relevante en hilarische roman waarin Bavo Dhooge alle humoristische registers opentrekt, zonder daarbij ook maar een moment de vinger van de pols van de maatschappij te halen.