Laat de politie haar werk doen

Sinds de coronamaatregelen gelden, liggen de spanningen tussen politie en politiek bloot. De grenzen werden afgelopen weekend opnieuw afgetast. Niemand deed dat ‘beter’ dan ‘Black Lives Matter’. Dit uiterst links collectief organiseerde betogingen in volle coronacrisis, met duizenden manifestanten. In het Antwerpen van burgemeester Bart De Wever (N-VA) liep het uit de hand, niet zo erg als in Brussel, waar PS’er Philippe Close liet begaan. Volgens betrouwbare bronnen zou de politie de opdracht gekregen hebben om niemand te arresteren en zo weinig mogelijk op te treden. De grove schendingen van de coronamaatregelen ontaardden zelfs in gewelddadige rellen en plunderingen. Agenten moesten dus machteloos toekijken hoe relschoppers winkels vernielden.

De politievakbond VSOA is het beu om steeds aan de kant te staan waar de klappen vallen. En wie kan ze ongelijk geven? Met zo’n politici die vage of belemmerende opdrachten geven aan de politie heb je geen criminelen meer nodig. Relschoppers mochten ongestraft urenlang politiemensen aanvallen zonder dat de politie mocht reageren. Zo mochten extremistische elementen urenlang hun gang gaan. Uiteraard leidde dit tot massale vernielingen. VSOA verspreidde hierover zelfgemaakte beelden, voorzien van terecht kritische commentaren. Intussen heeft de vakbond ook een stakingsaanzegging gedaan. Ook terecht. Het ongenoegen bij de politie is bijzonder groot. Driedubbel terecht. Wie wil nog werken voor de Brusselse politie in deze omstandigheden?

Niemand wil pispaal of boksbal zijn. Niet van straatschuim, maar evenmin van lafhartige en trouweloze politici.

Een onderzoekscommissie

De beelden van rellen en vernielingen in Brussel gaan de wereld rond en stellen Brussel opnieuw in een ongunstig daglicht. Hoewel Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) niet enkel bevoegd is voor de coördinatie van het veiligheidsbeleid maar ook “de promotie van het imago van Brussel” wordt geacht te behartigen, horen we in deze kwesties de Brusselse regeringsleider niet.

Toch zal de Brusselse regering stelling moeten innemen, ook al zijn de verantwoordelijken van dezelfde PS-signatuur. De veelvuldige signalen die wij en de media kregen over politieke sabotage van de politie moeten we grondig onderzoeken, niet in het minst omwille van het ernstig ingrijpend belang van de beweringen indien ze waar blijken. Niet in het minst omdat dit niet de eerste keer is. Al van bij zijn aantreden bestaat er rond Close een geurtje van manipulatie van de politie, wij zijn bijvoorbeeld niet vergeten hoe de hardnekkige rellen in het najaar van 2017 zijn mismeesterd.

Daarom moet er dan ook een onderzoekscommissie in het Brussels Parlement komen, in plaats van dat de politie in het beklaagdenbankje moet geplaatst worden bij hoorzittingen, zoals de socialisten willen. De saboterende politici – als ze er zijn – moeten ontmaskerd worden en verantwoordelijk worden gesteld. We zijn het de politiemensen in het veld verschuldigd, maar ook de ganse Brusselse bevolking.

Brusselaar slachtoffer van spelletjes tussen PS en MR

De onkunde in Brussel leidt intussen ook tot nationale politieke spanningen. Premier Sophie Wilmès (MR) had zo vooraf sterk aangedrongen op een alternatief voor de aangekondigde betoging en veroordeelde dan ook terecht het gedoogbeleid van Close. Maar Close wuifde het weg en zei laconiek dat de premier hem dan maar had moeten bellen. Hieruit blijkt hoe de PS zich ultra-arrogant en ongenaakbaar acht. Niet alleen gaat de PS zo in tegen het gezond verstand en de volksgezondheid, het recupereert ook nog eens een dramatisch voorval als dat van afgelopen zondag als politieke munitie tegen haar rivaal: de MR. Daar is vooral één iemand de dupe van: de Brusselaar.

Het is tijd voor een sterk signaal. Als de politie niet veilig is, is niemand veilig. Niemand mag boven de wet staan, ook de PS niet. En als verder onderzoek de hardnekkige geruchten bevestigt, dan is het ontslag van Close het minste dat moet gebeuren.