London Bridge is down

‘London Bridge is down’. Enige tijd terug lekte deze code door naar de pers. De zin wordt overgemaakt aan de premier wanneer Queen Elizabeth II overlijdt.  Het zet de rouwperiode voor de natie in gang. Vandaag dompelen de gebeurtenissen in Londen het land in een diepe rouw, kort na de zelfmoordaanslag in Manchester. De vlaggen hangen opnieuw halfstok, monumenten in de hele wereld lichten alweer op in de kleuren van de Union Jack en de eerste minister staat terug voor de deur van Downing Street.

Theresa May ’s speech week af van het klassieke patroon die toespraken na terreur inmiddels hebben opgebouwd.  Hij bevatte wel traditiegetrouw woorden over verbondenheid en de meer dan verdiende lof voor de hulpdiensten. De Britse politie slaagde er in om acht minuten na de eerste oproep de terroristen vakkundig uit te schakelen. De premier sloeg de juiste toon aan door ‘enough is enough’ uit te spreken. May wil terreur keihard aanpakken en ze gaf in haar toespraak meteen een aanzet. Wat ze uit haar hoed toverde was niet nieuw. In het verleden diende Theresa May, als minister van Binnenlandse Zaken onder David Cameron, verschillende voorstellen in om terreur te bekampen. Net als nu, noemde ze toen man en paard. Ze zag in maart 2015 islamitische scholen in Birmingham als ‘een Trojaans paard’ voor extremisme. Ze wilde de shariaraden in het land doorlichten en alle extremen die zich richten tegen ‘British values’ opsporen. Vandaag roept ze de Britse islamitische gemeenschappen op om het ‘moeilijke gesprek’ hierover aan te gaan. Ook als Binnenlandminister wilde ze met die ‘communities’ samenwerken. Maar toen lagen haar voorstellen binnen en buiten haar partij moeilijker. Er werden vragen gesteld bij de omschrijving van ‘British values’. Hoe zou ze die vormen van extremisme definiëren? Want, wat bedoelde ze bijvoorbeeld met niet-gewelddadig extremisme? Het legislatieve werk voor haar voorstellen sleepte bijna twee jaar aan en begin dit jaar was er nog geen schot in de zaak. De politiek liep op eieren. Ten slotte begroef ze zelf haar ‘counter-extremism bill’ door onverwacht verkiezingen uit te schrijven. Haar verkiezingsprogramma grijpt voor een groot deel terug naar haar eerder werk. Wanneer ze de bevolking na de misdaad toespreekt, dan doet ze dat met rechte rug.

Er is echter een ‘maar’. May en haar partij hadden geen moeite om de handen van de Saoedische koning te schudden. Saoedi-Arabië is een oude bondgenoot van het Verenigd Koninkrijk en het land sluit probleemloos belangrijke wapendeals met het Arabische land. Dat het vaak genoemd wordt als geldbron achter de ‘Trojaanse paarden’ in de Britse samenleving vergeet men daarbij liever. Als ‘Home Secretary’ bespaarde May sterk in het politiebudget onder het motto ‘we have to live within our means’. Toen de politie hierover klaagde, verweet ze hen zich als een klein kind te gedragen. ‘Stop crying wolf’ beet ze de ‘Police Federation’ in mei 2015 toe.

Oppositieleider Jeremy Corbyn verwees naar het laatste in zijn officiële reactie op de aanslagen van voorbije weekend. De campagne was dan wel voor een dag geschorst, de Labourman voelde zich genoodzaakt om toch een politieke speech te houden. May had met haar voorstellen op het bordes van Downing Street immers hetzelfde gedaan. Labour verwijt de regering al vanaf het begin van de kiescampagne dat het te zwaar bespaart in het politiebudget. De partij belooft meer blauw op straat en wil de politie alle mogelijkheden aanbieden om deze pest te bekampen. Maar Corbyn worstelt met een ernstig geloofwaardigheidsprobleem als het over veiligheid gaat. In 2011 pochte hij publiekelijk dat hij sinds 1983, het jaar dat hij parlementslid werd, een strijd voert tegen elke antiterreurwet. De voorbije weken wordt de man bestookt over zijn vroegere banden met de IRA. Na de aanslag in Parijs in november 2015 zei hij in een interview met de BBC:  ‘I’m not happy with shoot-to-kill policy’ – net hetgeen waar de politie voorbije zondag om werd geprezen. Dit achtervolgt hem allemaal.

Er resten nog enkele dagen en de Britten trekken naar de stembus. Alle partijen vinden dat een goede zaak. De verkiezingen verdagen wordt als een teken van zwakte gezien. De voorbije twee weken had Labour het momentum. May’s slogan van ‘strong and stable leadership’ werd omgetoverd tot ‘weak and wobbly’ omwille van haar inhoudelijke bokkensprongen. Maar de nieuwe aanslagen leggen de focus op een thema waar May zich zekerder in voelt en Corbyn ongemakkelijk. Nochtans is de boter op het hoofd netjes verdeeld.

Deze tekst verscheen bij DeMorgen.be

Lees hier deel 8.

Foto: (c) Reporters