Maggie Belgisch of Maggie toch liever Vlaams

Maggie De Block is de populairste, de meest daadkrachtige en de meest bescheiden. Maar wist u al dat Maggie tegenwoordig ook het beste argument is geworden voor meer Vlaamse zelfstandigheid?

Eén peiling maakt de politieke lente niet, maar nu staatssecretaris voor Asiel & Migratie Maggie De Block ook in de peiling van VTM Nieuws en De Morgen de hoogste toppen scheert, durven we hier gewag maken van een prille trend. Los van elke discussie over foutenmarges is het duidelijk dat de Open VLD-ondervoorzitster bij veel Vlamingen een gevoelige snaar heeft geraakt.

De populariteit van Maggie De Block kan op verschillende manieren verklaard worden. Haar no-nonsense stijl en sympathieke uitstraling doen er veel aan: Maggie’ is één en al authenticiteit. Maar De Block zou nooit de populairste politica van Vlaanderen kunnen worden als ze geen resultaten kon voorleggen. Hoewel er op het terrein van Asiel en Migratie nog veel werk overblijft en er – wellicht nog meer dan De Block laat uitschijnen – ook nog veel op de plank ligt, zijn er wel degelijk stappen voorwaarts gezet.

De Block is dan ook de eerste Vlaamse staatssecretaris die binnen de federale regering een ruim mandaat kreeg om op Asiel en Migratie eens orde op zaken te stellen. Geen enkel ander beleidsdomein illustreert zo treffend de strategie die Elio Di Rupo naar verluidt uit de doeken zou hebben gedaan tijdens de allereerste ministerraad van zijn regering: dat het na het Vlinderakkoord nu de beurt was aan de Franstaligen om de Vlaamse juniorpartners in de regering te ondersteunen. Het beleidsdomein Asiel en Migratie is daarvoor uitstekend gekozen: het pijnpunt was immers al jaren een electorale goudmijn voor de Vlaamse oppositie, niet het minst voor kwelduivel N-VA. De wantoestanden – met als uitschieters de hoge dwangsommen en de hotelopvang – kreeg je als verdediger van het federale niveau aan niemand meer uitgelegd. Ook de collectieve regularisatiecampagne van 2009 kon in Vlaanderen nauwelijks op enig draagvlak rekenen.

Het is niet zo dat partijen zoals PS en CdH al hun oude overtuigingen vergeten zijn. Wanneer er moeilijke individuele dossiers opduiken – zoals Parwais Sangari of Navid Sharifi – wordt er nog steeds op Franstalige tanden gebeten.  Maar de Franstaligen zwijgen stil en denken er het hunne van. Het wordt interessant om te zien wat er straks in Franstalige verkiezingsprogramma’s en debatten zal worden beloofd over het asielbeleid van de komende jaren.

Op het eerste zicht lijkt het beleid van De Block een argument voor het federale niveau. Blijkbaar is het ook mogelijk om binnen de federale context beleid bij te sturen volgens Vlaamse meerderheidsvoorkeuren. Maar dan komt de vraag op: zullen de Vlamingen binnen een Belgisch kader ooit de vrijheid krijgen om ‘een Maggie’ te positioneren op zowel Asiel & Migratie, als ook op Sociale Zaken, op Overheidsbedrijven, op Begroting en op al die andere punten waar Vlaamse en Franstalige meerderheidsvoorkeuren ver van elkaar afliggen? Om strategische redenen kunnen de Franstaligen wel één beleidsdomein gedurende een tweetal jaar rechts laten liggen. Maar het lijkt ondenkbaar dat een partij zoals de hedendaagse PS in een regering zal gaan zitten waar de Vlamingen op elke post hun zin mogen doen. Het is zelfs niet zeker dat de Franstaligen de post Asiel en Migratie vanaf nu voorgoed aan de Vlamingen zullen gunnen.

Maggie De Block bewijst dat een doortastend beleid gebaseerd op Vlaamse inzichten scoort. Stel je nu eens voor dat zoiets zou kunnen op nog veel meer belangrijke beleidsdomeinen. Stel je voor dat het niet afhankelijk was van de verkiezingen in Franstalig België. En vraag je dan af of daar geen veel vergaandere Vlaamse zelfstandigheid voor nodig is. 

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>