Mechelen, vrij van Syriëstrijders

Op 14 februari is Bart Somers (Open VLD) verkozen tot de beste burgemeester ter wereld. Dat is niet niks. Persoonlijk vind ik nochtans dat Claudy Prosmans, burgervader van Herstappe (89 inwoners), die zelf op de sneeuwruimer springt als het weer daartoe noopt, die onderscheiding nog veel meer verdient. Prosmans wil de fusie met andere gemeentes zo lang mogelijk uitstellen, want klein is fijn, ook al biedt het opgaan in een grotere gemeente of stad veel mooiere perspectieven, lucratieve zitjes in intercommunales bijvoorbeeld.

 

Maar Bart Somers dus, apetrots op zijn World Mayor Prize. Het in Londen gevestigde comité genaamd City Mayors Foundation blijkt zich, zoals dat met alle prijzen het geval is, nogal op voorspraak te steunen voor een “nominatie”. Iemand moet jou voordragen, dan kom je op een shortlist, en dan is het aan de achterban van de kandidaat om hem massaal te steunen middels lofbrieven en ronkende emails. Laten we maar van het betere lobbywerk spreken. De “jury” doet voor deze onderscheiding geen eigen onderzoek, maar leest gewoon wat er binnenkomt als aanbeveling. Het zal u niet verbazen dat vele Mechelaars, en de voltallige administratie plus partijgenoten van Bart, waaronder Marino Keulen, zijn burgemeesterschap de hemel in prezen.

Anders gezegd: dit is een handig stukje image building voor een stad en zijn bestuur, deel van een grotere campagne. En waarom ik dat zeker weet? Omdat ik in een vorig leven als consultant bij Slangen & Partners dat Mechelse city-marketing-project mee op poten heb gezet, in opdracht van Bart Somers die zijn partijgenoot graag dat contract gunde. Tot op vandaag is het Mechelse Management Team (jaja, hier knettert het Engels overvloedig) klant bij Groep C , zoals dat reclamebureau vandaag heet, en het is ook uit hun koker dat die deelname aan de World Mayor Prize komt, plus het lobbywerk en de daaraan verbonden hoera-campagne achteraf.

 

Tot dusver is dat allemaal onschuldig ook al gaat het om gebakken lucht. En ook al maakt de City Mayor van Herstappe nooit een kans.

Maar wat is het doorslaggevend argument waarmee Somers de hoofdprijs wegkaapte? Dat er geen Syriëstrijders uit Mechelen vertrekken. Niet één. Uit heel België, dat de Europese tabellen terzake aanvoert, maar niet uit Mechelen. De stad zou een eiland van verdraagzaamheid zijn, met sympathieke, breeddenkende moslims die er niet aan denken om in den vreemde het kalifaat te gaan verdedigen, en dit uiteraard onder impuls van een monkelende burgervader die alle brandjes blust nog voor ze aangestoken zijn. En waarom ik nu steeds weer aan Philippe Moureaux moet denken, ex-burgemeester van Molenbeek die ook nergens een probleem zag.

 

 

Want volgens ander onderzoek zijn er wél Syriëvrijwilligers uit Mechelen vertrokken. Het tegendeel zou trouwens heel bizar zijn, en sociologisch onverklaarbaar. Volgens Eurojust, het Europees agentschap dat de samenwerking organiseert tussen de gerechtelijke autoriteiten in de hele EU, komen de meeste Syriëgangers uit Brussel, Vilvoorde, Mechelen en Antwerpen.

De Mechelse islamoloog en arabist Pieter Van Ostaeyen (zie Doorbraak van 20/2/2014)heeft ook de moeite gedaan om het fenomeen in kaart te brengen en er cijfers op te plakken. De steden die volgens zijn research strijders leverden aan IS, maar ook aan splinterorganisaties zoals Jabhat an-Nusra: Brussel (30), Vilvoorde (19), Antwerpen (14), Mechelen (14), Genk (3), Maaseik (3), Willebroek (2), Roeselare (1) en Luik (1).

Die Belgische jihadisten duiken op in IS-propagandafilmpjes, op Youtube, en communiceren vlotjes via de sociale media. De cijfers dateren van februari 2014, maar het zou me verbazen, mocht Mechelen in twee jaar tijd helemaal “gederadicaliseerd” zijn. Van Ostaeyen duidt de moskee Olivetenvest aan als broeihaard, waar radicale imams opruiende preken komen geven.

De grote meerderheid van de Belgische Syriëstrijders komt sowieso uit de as Antwerpen-Mechelen-Vilvoorde-Brussel, waarbij men moet opmerken dat Mechelen als provinciestad het even “goed” doet als het veel grotere Antwerpen. Ook de Gentse Imam Brahim Laytouss, die voor de Universiteit Antwerpen onderzoek doet naar islambewegingen in België, bevestigt dat er wel degelijk Mechelaars in Syrië vertoeven (GvA, 13/4/2013). 

 

Goochelt de Somers-administratie met cijfers, en creëert ze een alternative truth om zichzelf te verkopen als goed bestuurde modelstad? Het is een welles-niets-discussie die eigenlijk de grond van de zaak niet raakt. Het moslimfundamentalisme is een Vlaams, Belgisch en Europees probleem. Al die extremistische kernen hebben banden, communiceren met elkaar via het web, en vormen de facto één grote gemeenschap. Mechelen, halverwege Brussel en Antwerpen, met een moslimpopulatie van 15%, is geen eiland van multiculturele harmonie middenin wat internationaal als een probleemzone wordt beschouwd.

Ach, Bart Somers is een middelmatig politicus en een beroerd spreker, maar geen slechte burgemeester. De realiteit verbloemen en cijfers opsmukken, dat zou hij echt moeten afleren. Ook al huldigen de liberalen in het zog van Verhofstadt de leuze van Karl Popper “Optimism is a moral duty”, het moet vooral niet eindigen in struisvogellogica.

Of slaat die weinig vleiende bijnaam van “Maneblussers” toch ergens op?