JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Meer Franstalige artsen om wanbeleid toe te dekken

En wat doet de N-VA?

Pieter Bauwens17/5/2016Leestijd 3 minuten

Er zijn te veel Franstalige afgestudeerde artsen, maar daar is altijd een Belgische oplossing voor.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Het is zo een klein zinnetje in een ochtendjournaal: ‘de planningscommissie die moet oordelen over het aantal artsen in ons land, heeft beslist om het aantal artsen dat een erkenning kan krijgen te verhogen.’ En je denkt, er is geen nieuws. Tenzij je een Vlaamse huisarts bent, dan ben je op slag wakker. Want zo’n zinnetje verbergt een en ander.

60/40

Op zich is er iets voor te zeggen, de bevolking groeit aan en dus zijn er meer artsen nodig. Ok. Maar in cauda venenum, zoals een dokter placht te zeggen. Want beslist die planningscommissie ook even en stoemelings om de 60/40 verhouding tussen Vlaamsen en Franstalige artsen te wijzigen, in het voordeel van de Franstaligen (of wat had u gedacht). Waarom de Franstaligen meer artsen vragen, deden we hier zo’n twee jaar geleden al uit de doeken, Vlaanderen wordt gestraft omdat het de afspraken uitvoert.  (eerder was er ook nog een open brief van het Syndicaat van Vlaamse Huisartsen)

Kort samengevat komt het hierop neer. Vlaanderen heeft jaren geleden de numerus clausus ingevoerd en de Franstaligen niet. Er zijn nu meer afgestudeerde Franstalige artsen dan er plaatsen (RIZIV-nummers) zijn. Wie aan een Nederlandstalige universiteit afstudeert als arts, krijgt een Vlaams RIZIV-nummer (er worden maar evenveel artsen toegelaten als er nummers te verdelen zijn). Wie aan een Franstalige universiteit studeerde kan een Franstalig RIZIV-nummer krijgen, kan, want er zijn meer afgestudeerden dan nummers omdat de Franstalige politici nooit een numerus clausus ingevoerd hebben. En neen, je kan niet zomaar een Vlaams nummer aanvragen als Franstalige. Een deel van de oplossing is het aantal RIZIV-nummers verhogen, verhoudingsgewijs meer Franstalige artsen helpt de druk van de Franstalige ketel halen. Want het politiek wanbeleid zorgt voor wrevel, je zal maar jaren voor arts studeren om dan geen RIZIV-nummer te kunnen krijgen. O ja, geen nood, de Franstaligen kennen al RIZIV-nummers van de toekomst uit. Dat wordt toegelaten door de overheid en verlegt enkel het probleem natuurlijk.

Daarnaast geeft onderzoek ook aan dat een teveel aan artsen de medische overconsumptie stimuleert en de sociale zekerheid heeft het al zwaar. Oppert hier iemand de splitsing van de sociale zekerheid?  Dan kunnen de Franstaligen zoveel artsen benoemen als ze zelf willen én er ook de rekening zelf voor betalen. Het is maar een idee.

Boos

En dus is het Syndicaat van Vlaamse Huisartsen (SVH) behoorlijk boos (we drukken ons voorzichtig uit): ‘Reeds decennia lang wordt in Vlaanderen op een correcte wijze de instroom van artsen onder controle gehouden via de numerus clausus. Jaar na jaar werd al aangeklaagd en gewaarschuwd voor het lakse beleid in Wallonië, met artsenplethora in het zuiden van dit land tot gevolg. Tevens werd door politieke overheid geduld dat ook “toekomstige quota” in het Franstalige landsdeel reeds werden ingevuld. De planningscommissie neemt dus vandaag een maatregel om dit wanbeleid te belonen!’

Het is ook niet de eerste keer dat de quota verhoogd worden, niet echt om een tekort aan artsen op te vangen als wel om het Franstalige probleem wat te verzachten.

Volgens het SVH klopt het niet dat het advies van de planningscommissie unaniem was. ‘De samenstelling van de “planningscommissie” is een typisch voorbeeld van een vergadering met “Belgische” evenwichten. Dergelijke vergaderingen hebben vaak slechts één doel: het bewaren van “Belgische evenwichten” door Vlaamse toegevingen te forceren ten voordele van het klassieke “Belgique unique” .’

‘Het Syndicaat van Vlaamse Huisartsen veroordeelt de beslissing van deze archaïsch samengestelde club. We dringen er dan ook op aan dat duidelijk gemaakt wordt welke Vlamingen zich in die commissie schuldig maakten aan verraad tegenover een reeds jarenlange bestaande Vlaamse consensus: het numerus clausus beleid van onze Vlaamse overheid werkte immers en was volledig aanvaard!’

Beter dan het SVH konden we dat niet samenvatten. Nog iemand een voorbeeld nodig van een disfunctie in het Belgische politieke systeem?

En nu?

De verantwoordelijke minister is Maggie De Block (Open VLD) zelf arts, ze kent de hele problematiek dus goed genoeg. U heeft natuurlijk hetzelfde idee als wij. Een federale regering waarin de N-VA de grootste partij is, zal zo een beloning van Waals wanbeleid op de kap van de Vlaming nooit laten passeren. Neen toch he? Neen.

En nu we toch bezig zijn, is het tijd voor verandering: geen RIZIV-nummer van de toekomst. Als de nummers op zijn, moeten de politici maar uitleggen aan de artsen waarom er geen nummers meer zijn. Tijd om het eigen beleid te durven verdedigen en de factuur niet door te schuiven. Dit schandalige dossier van politiek wanbeleid duurt al veel te lang. En het geld is op om een oplossing af te kopen.

Foto © Reporters

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties