Merkel én Peeters: links lullen, rechts keren
Christen-democraten nemen in stilte hun bocht
Christendemocraten herhalen luid ‘Wir schaffen das‘, maar sturen in stilte hun asielbeleid ingrijpend bij. Tsjevenstreken in het kwadraat.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementHebt u de CD&V-spot ‘Wij vluchten niet‘ gezien? Waarschijnlijk niet, want het onding sleept meer dan 10 minuten aan: veel te lang voor een duidelijke boodschap op het internet, waar hapklare brokjes de norm geworden zijn. Even samenvatten: het filmpje van CD&V begint met de woorden ‘Kinderen zien die aan het sterven zijn‘, en daarna wordt het alleen maar dramatischer.
Niets blijft de kijker van ‘Wij vluchten niet‘ bespaard: vurende tanks, harde ontploffingen, gewonden die wegkruipen onder knallend geweervuur, brandende wijken, steden in puin en natuurlijk bloedende kinderen. In de slechtste Hollywoodtraditie wordt de gruwelmontage ondersteund door een hartverscheurende oosterse klaagzang. Zelden heeft een Vlaamse politieke partij menselijk lijden zo geïnstrumentaliseerd. Toch verdient producent Leo De Bock – werkzaam als woordvoerder van CD&V-vice Kris Peeters – ook lof: hij is er namelijk in geslaagd om een zeldzaam gekwalificeerd vluchtelingengezin te vinden: vader advocaat, moeder advocaat, iedereen spreekt een mondje Nederlands. Het kot zou te klein zijn als een regeringspartij alle vluchtelingen zou voorstellen als inbrekers die hun vrouw slaan, maar een oneerlijke veralgemening in andere richting kan blijkbaar wel door de beugel.
Schijnmanoeuvres
Het melodramatische campagnefilmpje van CD&V was in realiteit een schijnmanoeuvre. De Vlaamse christendemocraten willen ons laten geloven dat ze meer dan ooit kiezen voor de gulle verwelkomingspolitiek: wij vluchten niet, wir schaffen das. In werkelijkheid keert CD&V de kar. Kijk maar naar het 16 punten-programma dat samen met het YouTube-filmpje gelanceerd werd: de buitengrenzen in handen nemen, registratie in het eerste land van aankomst, spreiding over alle Europese lidstaten, ontmoedigen van de oversteek, werk maken van meer opvang in de regio, sterker inzetten op terugkeer, meer mogelijkheden om verblijfrecht in te trekken, vluchtelingen niet meteen toegang geven tot alle takken van de sociale zekerheid, betere screening met het oog op terrorisme… Allemaal zaken die N-VA al maanden voorstelt, en al die tijd verdacht werden gemaakt door CD&V. Alles wat de christendemocraten binnen de regering te vuur en te zwaard bestreden hebben, is nu plots evangelie.
CD&V hoopt met een sentimenteel spotje zand in de ogen te strooien, maar eigenlijk neemt de partij van Wouter Beke en Kris Peeters een bocht van formaat. Die koerswijziging kon ook niet uitblijven: elke (interne) peiling bevestigt dat het voor een overdonderende meerderheid van de bevolking in Vlaanderen (en Wallonië) genoeg is geweest. Ook de achterban van CD&V heeft het stilaan gehad met de open grenzen en de vluchtelingenstroom die België veel harder raakt dan de meeste andere Europese landen. Het Vlaamse commentariaat zwijmelt misschien nog steeds voor de emo-retoriek van Angela Merkel, maar op verkiezingsdag heeft Yves Desmet geen stem meer dan de doorsnee Vlaming, die gewoon niet gelooft dat België het enige veilige land ter wereld is.
Over ‘Mutti Merkel’ gesproken: ook frau Bundeskanzlerin moest al op haar stappen terugkomen. Tegenwoordig is het al een overwinning als de machtigste poltica van Europa op haar eigen partijcongres een applaus krijgt, maar Merkel heeft de lieve vrede binnen de CDU/CSU moeten kopen. De interne dissidentie kon alleen bezworen worden door daags voor het jaarlijkse congres een nieuw, aangescherpt standpunt over de vluchtelingencrisis te onderhandelen. In realiteit is het Duitse beleid helemaal niet zo onwrikbaar als soms wordt voorgesteld. Toen Merkel in de zomer ‘Wir schaffen das‘ lanceerde, ging dat gepaard met de beslissing om de Dublin-regels eenzijdig op te schorten. Daar is Merkel ondertussen op teruggekomen: de Dublin-regels zijn ondertussen gewoon weer van kracht. In Duitsland gaat het blijkbaar zoals in Vlaanderen: christendemocraten preken het één, maar passen het ander toe.
Geloof ze niet
De vraag is nu: waarom staat de communicatie van CD&V zo haaks op de stellingnames van CD&V? De wegen van de tsjeven zijn ondoorgrondelijk, maar deze factoren spelen allemaal een rol: profileringsdrang in het eeuwige gevecht met N-VA, puberaal ressentiment, misplaatste trots, Vlaamse voorzichtigheid, kille berekening. Ook het seizoen speelt een rol. Christendemocraten willen hardere asielstandpunten sowieso niet te veel ruchtbaarheid geven, maar al helemaal niet in de Kerstperiode. In de familiale gezelligheid van cadeautjes en banketten durven politici als Kris Peeters niet luidop zeggen dat er in de herberg geen plaats is voor iedereen.
Bottom line: de geesten rijpen, zelfs bij CD&V. Zelfs als de christendemocraten nog niet klaar zijn om het al openlijk toe te geven: het besef groeit overal dat het open grenzenbeleid onhoudbaar, onbetaalbaar en onverkoopbaar is geworden. Op termijn zullen er beleidsaanpassingen komen die de toestroom afremmen. Daar verandert zelfs het meest demagogische filmpje uit de Belgische politieke geschiedenis niets aan. Maak u dus geen zorgen, beste lezer, als u in de komende feestdagen aan tafel moet met enkele christendemocratiesche ooms of tantes – elk huisje heeft zijn kruisje, in elke familie wel een paar afgedwaalde schapen. Aanhoor hun preekje over de vluchtelingen met de glimlach, en onthou de historische woorden van een nep-staatsman in verkiezingsmodus: geloof ze niet, geloof ze niet! Zelfs als ze het zelf geloven, geloof ze niet.
Categorieën |
---|
Personen |
---|
Klaas Cobbaut (1979) is ambtenaar. Hij heeft weleens gehoord dat zijn thuisstad Aalst niet de mooiste plek ter wereld is, maar dat doet hij af als laster van jaloerse kwatongen. Vanuit zijn ajuinenstad overschouwt hij lokale en vaderlandse politiek.
De cultuuroorlog tegen vermeend racisme eist een nieuw slachtoffer. En deze keer is het niet eens een karikatuur die voor de bijl moet.
Guy D’haeseleer heeft een bijzondere avond achter de rug. Hij wordt de eerste burgemeester van Vlaams Belang in Vlaanderen.