JavaScript is required for this website to work.
post

Merkel versus prins Filip

Bart Maddens2/1/2017Leestijd 2 minuten

In tegenstelling tot prins Filip in 2002 verdient Angela Merkel volgens Bart Maddens wel degelijk een eredoctoraat.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Op 4 februari zal het vijftien jaar geleden zijn dat de toenmalige kroonprins Filip een eredoctoraat kreeg aan de KU Leuven. Is het om deze verjaardag te vieren dat de KU Leuven nu, samen met de UGent, een eredoctoraat geeft aan bondskanselier Angela Merkel? Allicht niet. Maar toch roept het huidige eredoctoraat onwillekeurig herinneringen op aan dat van 2002. 

Toen draaide de discussie vooral om de vraag wat precies de motivatie was van de universiteit om prins Filip een doctorstitel te geven. De officiële reden was behoorlijk hilarisch. De KU Leuven wilde daarmee “het belang onderstrepen van de waarden die de kroonprins belichaamt, onder meer de nationale en internationale solidariteit en de bevordering van de wereldvrede.”  

Die motivatie schoot in het verkeerde keelgat van een groot aantal leden van het Departement Politieke Wetenschappen. Van prins Filips inzet voor de wereldvrede hadden zij nog maar weinig gemerkt. Volgens de protesterende academici leek de universiteit stelling in te nemen in het debat over de monarchie als staatsvorm en de politieke rol van het Belgisch koningshuis: “Het is niet omwille van de persoonlijke verdienste van de kroonprins dat hij een eredoctoraat krijgt. Hij krijgt het eredoctoraat omdat hij toevallig de erfopvolger is. Anders gezegd: met dit eredoctoraat eert de universiteit eerder het principe van de erfopvolging dan de persoon van prins Filip. Wij betreuren dat de universiteit op die manier een politieke en ideologische keuze maakt.”

Maken de KU Leuven en de UGent nu opnieuw zo een ideologische en politieke keuze? Feit is dat Merkel door de vluchtelingenkwestie een niet onbelangrijke factor is geworden in de Vlaamse politiek. Als zij in september de Duitse verkiezingen wint, zal dat een opsteker zijn voor CD&V. Als ze daarentegen verliest zal N-VA triomferen. Met hun eredoctoraat aan Merkel lijken de twee universiteiten nu partij te kiezen in die politieke tweestrijd. Net zoals de KU Leuven vijftien jaar geleden een politieke keuze leek te maken pro monarchie.

Maar toch is er een fundamenteel verschil. Het doctoraat voor prins Filip kon moeilijk anders uitgelegd worden dan als een koningsgezind gebaar. Als je een abstractie maakte van de erfopvolging en zijn toekomstige rol als koning was Filip in feite een vrij oninteressant personage. Een republikein zou nooit op het idee gekomen zijn om hem eredoctor te maken. 

Met Merkel ligt dat toch anders. Zelfs wie het hartsgrondig oneens is met haar ‘Wir schaffen das’-beleid, kan moeilijk ontkennen dat zij een krachtige en moedige politica is. Ook wie om interne partijpolitieke redenen hoopt dat Merkel in september electoraal wordt afgestraft, moet toch wel bewondering kunnen opbrengen voor de wijze waarop zij zich heeft opgewerkt van das Mädchen uit de voormalige DDR tot de machtigste persoon van Europa. 

Officieel krijgt zij de titel “omwille van haar diplomatieke en politieke inspanningen om de politieke sterkte van Europa uit te bouwen, en de waarden te verdedigen die ons continent toelaten om in verscheidenheid toch eenheid te vinden.” Hier kan – in tegenstelling tot vijftien jaar geleden – niets op worden afgedongen, ook als men zich niet kan vinden in de wijze waarop die waarden worden omgezet in concreet beleid.  

Dus ja, in tegenstelling tot prins Filip in 2002 verdient Angela Merkel wat mij betreft wel degelijk een eredoctoraat. Al blijft het heel vreemd dat dit uitgerekend nu wordt toegekend, in de aanloop naar de – ook voor de Vlaamse partijen – zo belangrijke Duitse verkiezingen. En al wordt het voor beide rectoren op eieren lopen om in hun laudatio uit het partijpolitieke vaarwater te blijven.   

 

Foto: (c) Reporters

Bart Maddens (1963) is germanist en politieke wetenschapper. Als student was hij actief in het KVHV van Leuven en in de Volksunie-Jongeren. In de jaren 1990 was hij lid en bestuurder van het IJzerbedevaartcomité. Vandaag publiceert hij regelmatig opiniestukken over de Vlaamse Beweging en de staatshervorming. Hij is auteur van onder meer 'Omfloerst separatisme. Van de vijf resoluties tot de Maddens-strategie'. 

Commentaren en reacties