JavaScript is required for this website to work.
post

Michael Moore drukt klimaatbeweging met neus op harde feiten

‘Planet of the Humans’ video veroorzaakt schokgolf op internet.

Luc Nagels6/5/2020Leestijd 4 minuten
Michael Moore

Michael Moore

foto © Nicolas Genin / Wikimedia

Michael Moore veroorzaakt deining met zijn film ‘Planet of the Humans’. Het echte probleem zit hem bij de ongebreidelde bevolkingstoename.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Iedereen weet dat als je de grootte van mensen uitzet in functie van de frequentie, je een klokcurve verdeling krijgt met een gemiddelde van pakweg 1,70 meter voor vrouwen. Slechts een kleine fractie vrouwen is groter dan 200 cm, en geen enkele is 10 maal groter dan de gemiddelde lengte, of 17 meter! Laat ons dat een Mediocristan-verdeling noemen. Zie hiervoor Nassim Nicholas Taleb in zijn bestseller De Zwarte Zwaan (maar sla de eerste 248 filosofische blz over).

De inkomensverdeling van de mensen heeft andere karakteristieken. Een aardig percentage van de bevolking verdient 10 maal meer, 100x meer, en 1000 maal meer dan het gemiddelde inkomen. We leven in Extremistan. In de natuur, de sociologie, de economie… zijn de zaken niet verdeeld volgens een eenvoudige klokcurve. We hebben zo’n 2.000 miljardairs, die risico’s nemen, hard werken, creativiteit en geluk hebben. Op zich is daar niks mis mee, integendeel, maar je moet ze in de gaten houden, zegt Michael Moore in zijn recente en op youtube tijdelijk vrij toegankelijke film The Planet of the Humans. De film veroorzaakt een tsunami in de maatschappij, en in de klimaatbeweging. Je gaat er niet voor naar de cinema (zeker nu niet), maar op youtube is het een knap gemonteerde topper die de wereld verbaast.

Leven in Extremistan, of in Absurdistan?

In Mediocristan zou niemand bij machte zijn om enkele miljarden te spenderen aan virologische projecten, of aan de ontwikkeling van een goede batterij, of de ontwikkeling van de pil. De bovenlagen van ons kastensysteem zijn dus niet noodzakelijk immoreel of inefficiënt. Ze groeien wél alleen door een toenemende onderlaag, met hoge geboortecijfers in grote delen van de wereld, en die meer beschikbaar wordt door globalisering.

Dat is een logisch gevolg van de politiek van de Wereldbank en aanverwanten , beweert Michael Moore. Winstoptimalisatie. Verwacht dus meer miljardairs en miljonairs in alle culturen na deze coronacrisis. Voetballers, tennissers, CEO’s, app-ontwikkelaars, schrijvers van boeken, investeerders, e-commerce oprichters… Extremistan evolueert stilaan naar Absurdistan. Internationale miljardairs en investeringsbanken die voor hen werken nemen de beslissingen die de wereld sturen,  luidt de redenering van Michael Moore. Winstoptimalisatie bepaalt de richting waar we naartoe gaan, niet het creëren van een fysiek, ecologisch, en mentaal gezonde aarde. Dat wisten we al.

Verrijking door groene investeringen

De laatste 50 jaar beslisten de miljardairs in versnelde mate dat we zouden globaliseren, omdat de rest van de wereld meer werkkrachten voortbracht. Bio-robotten in megasteden waarvan het werk, het shopping- en het fitness centrum dicht bij hun bed liggen. Bedacht door de denktanks van miljardairs. In Wuhan moet je het 600 meter hoge torengebouw daarvoor niet eens verlaten. Tenzij je voor ontspanning een weekend wil gaan shoppen in Peking. ‘A brave new world’? Neen, dank u. De laatste decennia bedachten diezelfde denktanks van die 9-nullers dat we best zouden omschakelen naar ‘groene energie’. Windmolens, biobrandstof, zonne-energie, e-auto’s, centrales die op bomenpulp draaien…

Om uiteindelijk nog meer niet-hernieuwbare brandstoffen te gebruiken, meer biodiversiteit te verdringen, voor nog meer mensen. Als dat zo is, dan is er iets fout aan onze aanpak. Dixit Michael Moore. Hij toont in zijn film de schijnheiligheid van de groene investeringen en de naïviteit van zijn eigen (vroegere?) achterban, de milieuactivisten. De bovenkaste verrijkt zich door de groene investeringen, zegt hij. En die zijn helemaal niet groen. Mensen met ecologische verantwoordelijkheidszin worden… om de tuin geleid. De enige echte aanpak is kiezen voor het ombuigen van de populatiecurve. Dat is de basis van een echte ‘Green New Deal’ waar de nieuwe generatie eerst werk moet van maken.

De niet groene groene investeringen

Moore pikt er vooral de bio-brandstoffen en de houtpulpindustrie uit. Twee takken die al een tijd zijn afgezaagd door de milieubewegingen. De eerste vraagt teveel landbouwgrond, de tweede verwoest (eveneens) onze bossen. Maar ook de zonnepanelen en de windmolens draait Moore door de verhakselaar. Ontoereikend voor straks 11 miljard mensen, en als je de totale ecologische en energetische balans maakt, dan doen ze het niet-hernieuwbare brandstofverbruik niet dalen. Bovendien verwoest hun productie en/of locatie ganse eco-systemen.

Ook de batterij-gedreven auto fluit Moore terug. Als elektrochemicus bepleitte ik decennia lang wereldwijd batterij-ontwikkeling. Een goede zaak, maar wél voor kleine apparatuur. Een batterij van 500 kg (sommige al een ton!) meesleuren in een auto is echt geen goed idee, en milieuverwoestend. En je moet er elektriciteit in pompen op basis van steenkool, dus je rijdt ook op steenkool. De enige echte oplossing is de curve van de populatie te doen dalen: ‘Flatten the curve’. Waar hebben we dat nog gehoord? Doet corona ons nadenken?

Demografisch verkeerd bezig

In een mondvol zeewater zitten naar (ruwe) schatting 200 miljoen virussen, en 20 miljoen bacteriën. Zo zakken we af naar grotere en grotere organismen, waarvan we er uiteindelijk minder en minder hebben. De miljardairs van Extremistan. Zoals ik in een vorig artikel beschreef, controleren de kleinsten (virussen bvb) de aantallen van de grootsten. Corona en zijn opvolgers signaleren ons hetzelfde als  Michael Moore : we zijn demografisch verkeerd bezig. Hoe meer zielen, hoe meer virussen.

De Nederlandse bioloog Midas Dekkers in De Morgen, en in Humo (28 april): ‘Het medicijn waar iedereen nu zo naarstig naar zoekt bestaat al zestig jaar: de pil. Heel simpel: waar te veel mensen worden geboren, moeten genoeg mensen sterven, als gevolg van de manier waarop Moeder Natuur haar huishouden bestiert’. Jeff Gibbs, de manager van Moore’s film stelt voor dat milieuactivisten de door de miljardairs van onze generatie ondersteunde ongebreidelde populatiegroei in het vizier nemen, eerder dan alle kaarten in te zetten op technologische aanpassingen. Dat laatste moet doorgaan, maar als die aanpassingen enkel dienen om nog meer mensen op een vierkante meter grond te krijgen, dan duwt het virus de Master of the Universe  in zijn/haar kot. Neen, dank u.

Luc Nagels is emeritus prof Chemie aan de Universiteit Antwerpen en lid van de Raad van Bestuur van de UA Emeriti denktank EFUA.

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

‘Dit is een tijd voor mensen die over grenzen durven nadenken, die grenzen durven stellen en grenzen bewaken’, zegt Mark Elchardus in ‘Over grenzen’. Het werk is ons boek van de week.