Midden-Oosten: ‘Israël verdient felicitaties’

In het federaal parlement vinden hoorzittingen plaats met Israëlische en Palestijnse vertegenwoordigers over het conflict in het Midden-Oosten. Binnenkort viert Israël haar 75ste verjaardag. Helaas is de droom van een tweestatenoplossing, met vrijheid én veiligheid voor alle inwoners in het gebied, nog lang geen realiteit.

Grondoorzaak

De Israëlische staat heeft ontegensprekelijk een aandeel in de huidige impasse maar voor mij blijft de grondoorzaak de weigering van Palestijnse leiders, zowel in Gaza, als op de Westoever, om écht voor vrede te gaan en Israël als onafhankelijke staat te erkennen.

Israël heeft met onder andere de terugtrekking uit de Sinaï-woestijn, uit Zuid-Libanon en uit de Gazastrook de hand vaak uitgestoken. Dat Israëlische burgers verwachtten dat zo’n aanbod zou resulteren in goed partnerschap bleek lelijk onterecht. Raketten van Hezbollah en bomaanslagen door Hamas en Jihad werden hun deel.

De recente toenadering tussen Israël en verschillende moslimlanden (o.a. Marokko, Bahrein, Oman en de Emiraten en anderen) en het betrekken van een Arabische partij in de huidige coalitie bewijzen dat Israël uit is op een positieve samenwerking voor wie dat serieus beoogt.

Terreur

Echter, de Palestijnse leiders in Ramallah en Gaza City verheerlijken terreur te land, ter zee en in de lucht: in hun media, op schoolbanken en bij politieke bijeenkomsten. De gewelddadigheid van een ‘officiële’ Palestijnse vlag die géén tweestatenoplossing beoogt, maar resoluut gaat voor heel het grondgebied maakt het onmogelijk voor Israëli’s om verdere concessies te doen. Al helemaal niet als je weet dat terreurbewegingen in Gaza onder mekaar wedijveren wie er de meeste burgerdoden in Israël kan maken.

Ik bezocht de Palestijnse gebieden meermaals en voerde talrijke gesprekken met de man in de straat. Daaruit leerde ik dat de meeste Palestijnen wel degelijk bereid zijn om in vrede te leven. Maar zelf staan ze machteloos tegenover hun eigen corrupte, dictatoriale regime dat elk streven naar samenwerking en zelfs uitspraken die nog maar een zweem van partnerschap met Israël vertonen als verraad brandmerkt.

De straffen zijn niet min: van opsluiting zonder proces tot genadeloze executie. Conclusie: we moeten druk uitoefenen op de Palestijnse leiders en ophouden om het corrupte Palestijnse apparaat verder in stand te houden met honderden miljoenen euro’s die naar een kleine elite vloeien.

Leerlingen geïndoctrineerd met haat

De Europese Unie heeft enkele maanden geleden besloten om fondsen in te houden voor het Palestijns onderwijs nadat aan het licht kwam dat leerlingen werden geïndoctrineerd met haat jegens Israël. En nog maar enkele dagen geleden schortte de Nederlandse regering een deel van haar ontwikkelingssamenwerking op nadat bewezen werd dat NGO-gelden wegvloeide naar terreurbeweging PFLP.

Ondertussen is onze eigen federale regering blind voor deze problematiek. Vanuit Vlaanderen moeten we het voortouw nemen om een democratische Palestijnse maatschappij te helpen uitbouwen, met een vrije pers, vrije verkiezingen en vrije meningsuiting. We moeten hier een voortrekkersrol in durven spelen met onze eigen instellingen zoals het Vredesinstituut bijvoorbeeld en hiervoor ijveren binnen Europa.

De Europese steun aan Israël komt in de eerste plaats voort uit het besef dat we een gedeeld waardepatroon hebben. Israël weerspiegelt glansrijk onze hoop en aspiraties op succes. We kijken op naar dit kleine en dappere land dat wist uit te groeien tot een succesvolle moderne democratie in een regio waar dat allesbehalve evident is. Israël verdient felicitaties bij deze verjaardag, ook als voortrekker op vlak van agricultuur, wetenschap, onderwijs, technologie, cultuur, een vrije pers en natuurlijk ook de rechten van holebi’s.