Mirakels bestaan niet

Gwendolyn Rutten leidt haar partij in de Vlaamse regering. Ze realiseert een huzarenstukje, een ‘kranig, stoutmoedig stukje’ (zo zegt het groot woordenboek Van Dale). Rutten zal er uitgebreid voor gefeliciteerd worden, maar ze neemt een enorme gok.

Als over een half jaar de boeken over deze onderhandelingen uitkomen, op basis van interviews met de deelnemers, zal de titel misschien zijn: ‘Gwendolyn, hier tekenen’. Meer dan vijftig dagen hadden CD&V en N-VA nodig om een Vlaams regeerakkoord te onderhandelen.

De boodschappen waren niet hoopgevend. Er moet bespaard worden en de onderhandelingen verliepen moeizaam, maar de partijen zijn vastbesloten er samen uit te komen. Rutten en Open Vld hebben op hun beurt aan een uur of tien genoeg om het met al dat werk eens te zijn. Ofwel hebben CD&V en N-VA in dat regeerakkoord het programma van Open Vld uitgevoerd, ofwel is dat ‘één en ondeelbare programma’ van Open Vld niet echt zo één en zo ondeelbaar als het lijkt. Als het stof van de regeringsvorming zal neergedwarreld zijn, zal blijken dat Gwendolyn wat schijnonderhandelingsmarge had. Het te tekenen akkoord lag bij wijze van spreken klaar, ze kon tekenen of niet. Koos ze voor de inhoud of voor ‘de postjes’?

En dan komt de vraag welke postjes? Blijkbaar had ze ook daar niet zoveel keuze: begroting en financiën … De man/vrouw die alle besparingen mag verantwoorden aan het parlement en de bevolking … Echt een cadeau kan je dat toch ook niet noemen. En ook ‘de Brusselaar’ moeten de liberalen leveren, de ministerpost die niemand wil, aangevuld met Cultuur en Media. Tja, iemand moet dat doen, en geheid een hoop miserie, met Cultuur is het altijd iets – want ook daar dient bespaard. De kroonjuwelen van de Open Vld in de Vlaamse regering wijzen niet echt op toponderhandelingstalent van de mirakelvoorzitter. Ook die postjes waren eerder ‘te nemen of te laten’.

En wat zal de Open Vld doen in deze Vlaamse regering? Hard op tafel slaan? Als ze iets wil doordrukken, dreigen met vertrek uit de regering? Geen probleem, ze zijn niet eens nodig voor een meerderheid. De mirakelvoorzitter heeft voor hen een plekje onderhandeld waar ze volstrekt onnodig zijn en niet kunnen doorwegen op het beleid. Waar is dat mirakel dan eigenlijk?

Misschien krijgen we het mirakel bij de inhoud van het Vlaamse regeerakkoord. Als dat bekend wordt, kan de Open Vld uitleggen hoe en waarom ze die bocht neemt in het Oosterweeldossier. Want ze zal CD&V en N-VA moeten volgen. Ongetwijfeld zal dat niet het enige dossier zijn dat ze nu zal moeten verdedigen, terwijl ze het de vorige legislatuur heeft bestreden. Maar ja, ook dat zijn de mirakels van de politiek, nietwaar?

Maar toch. Gwendolyn is er toch maar in geslaagd om haar voet tussen de deur te houden (en het been stijf, een zeer oncomfortabele houding voor een vijftigtal dagen) en zich in de Vlaamse regering binnen te werken. Maar in hoeverre heeft ze dat aan zichzelf te danken? In het spel dat gespeeld wordt, willen de verschillende partijen zekerheden inbouwen. Die ‘Zweedse coalitie’ lijkt op dit moment het enige politiek haalbare en om dat allemaal wat te verankeren, neemt het gele kruis er in Vlaanderen ook maar die blauwe achtergrond bij. Achtergrond, exact de positie die ze blijkbaar wil innemen. Eigenlijk heeft ze dat te danken aan Charles Michel. Die moet wel een federale regering vormen of zijn politieke carrière zou wel eens voorbij kunnen zijn. In 2015 zijn er in de MR-voorzittersverkiezingen. Met vijf jaar oppositie, zowel federaal als in de gewesten en gemeenschappen, zou zijn bilan wel eens heel negatief kunnen zijn. De MR heeft geen keuze, vooral Charles Michel niet. Dat komt de N-VA goed uit, die wil de PS buiten spel zetten – de PS niét in de federale regering is toch ook een staatshervorming, zei Reynders ooit? Als blauw daarvoor ook in de Vlaamse regering moet, tja, Paris vaut bien une messe.

Toch benieuwd hoe de mirakelvoorzitter haar stempel zal drukken op de federale onderhandelingen. Mirakels bestaan niet. Ook niet in de politiek, zelfs niet in de framing en de perceptie. Zoveel is zeker.

Foto © Reporters