JavaScript is required for this website to work.
post

Montasser AlDe’emeh: ‘Stop met luisteren naar Dyab Abou Jahjah’

Karl Drabbe29/11/2014Leestijd 7 minuten

Montasser AlDe’emeh is een jonge Vlaamse onderzoeker van Palestijnse komaf. Hij raakte recent bekend door onder andere zijn bezoek aan de Syriëstrijders en z’n inzet voor de weeskinderen in Gaza. Maar ook hij krijgt af te rekenen met afgunst. Dyab Abou Jahjah kapittelde hem recent op zijn facebook en noemde hem ondermeer een ‘beroepsallochtoon’. Vanwaar die Vlaams-Arabische broederstrijd?

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Doorbraak: Tegenover mij zit een, en ik citeer een Facebook status van Dyab Abou Jahjah ‘beroepsallochtoon met verdoken N-VA-sympathieën’?

Montasser AlDe’emeh ‘Ik krijg mijn geld voor mijn onderzoek naar de Syriëstrijders niet van de gemeenschap. Ik doe dat op eigen kosten. Ik hang dus niet af van de gemeenschap.

Dat geld verdien ik onder andere met stukken te schrijven voor bijvoorbeeld Knack. Komt daarbij dat mijn familie het goed heeft. Ik stam af van een prominente soennitische stam, zo’n 2000 mensen rijk. Oorspronkelijk leefden we rond de vlakte van Jizreël en de regio Haifa. In 1948 werden we door zionistische milities verdreven en vestigden we ons op de Westelijke Jordaanoever en in Jordanië. Maar ook in bijvoorbeeld Nieuw-Zeeland.

Wij zijn handelaars. M’n pa is slager en we hebben verschillende slagerijen in Jordanië, Palestina en zelfs hier. In oorsprong zijn wij joden en christenen die zich bekeerd hebben tot de islam in de 7e eeuw.

Ten tweede, zeggen dat iemand die kritiek heeft op de socialisten, automatisch een N-VA’er is, getuigt van een nogal beperkt niveau. In een interview met Knack (13 augustus) vertelde ik Joël De Ceulaer dat ik mijn gading niet vond in de partijpolitiek en best teleurgesteld was in de Belgische partijpolitiek. Over Groen heb ik nog getwijfeld.’

En de verdoken N-VA sympathieën?

‘Een allochtoon die een andere mening heeft dan meneer Jahjah zelf, onmiddellijk wegzetten als een N-VA’er getuigt van een zeer bekrompen geest. Of frustratie.

Kijk, ik ken heel wat mensen die N-VA stemmen. En dan? Zijn die mensen plots marginaal? Of racistisch? Die partij heeft programmapunten waar heel wat gewone Vlamingen zich in herkennen. Is het nu aan mij om arrogant te doen en die mensen weg te zetten als “extreemrechtse racisten”? Kom, serieus blijven.

Ik heb respect voor iedereen in ons politieke landschap. Voor de N-VA, maar net zo goed voor bewegingen als Movement X. Probleem is dat mensen die extreem denken, geen tegenspraak of zelfs maar een afwijkende stem tolereren. Resultaat, in mijn geval, ik word publiekelijk gekapitteld als N-VA’er.’

‘Mijn familie heeft voldoende martelaren voortgebracht’

Waarom doet Dyab Abou Jahjah dit? Waarom is hij zo hard tegenover een Palestijnse moslim, mét enig aanzien binnen de moslimgemeenschap.

‘Hij heeft mij al eens publiekelijk aangevallen. De eerste keer was toen ik een stuk schreef waarin ik zei mijn leven te willen wijden aan het verspreiden van verzoening in plaats van haat.

Ik weet waarom ik dat zeg als Palestijn. Ik kijk naar de kinderen van Palestina. Wat is het beste voor hen? Kiezen voor geweld en Israël het perfecte alibi bieden om ons te blijven vernederen? Blijven leven onder een blokkade omdat mijnheer Jahjah wil blijven polariseren vanuit z’n luie stoel?

Het is schrijnend om vast te stellen dat duizenden jongeren niets liever dan vrede willen. Zij zijn die oorlog kotsbeu. En zoals ik al eerder zei: “een overwinning moet niet afgemeten worden aan de machtspositie van deze of gene partij, maar aan het belang van de Palestijnse kinderen.”

Ik stel voor dat MvX ter plekke gaat helpen. De realiteit opsnuift. Ik hoef in elk geval niets te leren van Dyab. Mijn familie heeft voldoende martelaren voortgebracht.’

Dyab Abou Jahjah is zéér pro-Palestijns. Hij trekt zich die situatie daar énorm aan. Hij speelt daarmee ook in natuurlijk op de emoties van zijn overwegend Marokkaanse volgelingen.

‘Ik ben ook pro-Palestijns. Net als heel veel Vlamingen. Weet je, er zijn in de recente geschiedenis erg veel Arabieren geweest die pro-Palestijns waren. Maar tegelijkertijd zijn het dikwijls Arabieren die de Palestijnen een loer hebben gedraaid en niet moeten onderdoen in moordzucht tegen hen. Ook dat is een waarheid.

Neem bijvoorbeeld het Libanon van Dyab. Tijdens die verschrikkelijke burgeroorlog daar heeft zowat elke groep de Palestijnen proberen uitmoorden in vluchtelingenkampen. Ook het sjiitische Amal. Of Sabra en Shatilla. Dat waren de christelijke falangisten nadat het Israëlisch leger het kamp had omsingeld en het Syrische leger zich had terug getrokken.

Uiteindelijk waren Palestijnen in Libanon niet veilig en mogen we nog steeds tientallen beroepen niet vrij uitoefenen. We blijven daar vluchtelingen.

In Jordanië bijvoorbeeld hebben we wel de nationaliteit waardoor we volwaardig kunnen participeren in de Jordaanse samenleving. Pas op, niet dat de Jordaniërs altijd zo lief waren voor ons hoor. Maar feit is dat we er slechter aan toe zijn in Libanon als Palestijn dan elders. Daar moet Dyab over durven praten. Over het feit dat het dikwijls de Arabieren waren die de rechten van de Palestijnen hebben beknot. Niet alleen de Israëli’s. Maar dat past niet in zijn denkkader.’

Wat moet er volgens jou dan gebeuren?

‘Wat goed en realistisch zou zijn, is een tweestatenoplossing – zoals Yasser Arafat dat voorstelde – met de Westelijke Jordaanoever en Gaza voor de Palestijnen. Is dat veel? Waarschijnlijk niet, neen. Maar daar lopen kinderen van twaalf rond die al vier Gaza-oorlogen hebben meegemaakt. Getraumatiseerde kinderen die nood hebben aan psychosociale steun.

Die jongeren zijn de Palestijnse leiders van morgen. Ik wil een toekomst voor hen. Aan de gemakkelijke oorlogstaal van Dyab heb ik als Palestijn geen boodschap. Het zijn trouwens niet de haatpredikers die slachtoffer zijn van een oorlog. Ik heb Dyab nooit gezien in Gaza. Ik zat daar tijdens de oorlog recent, mét geld voor de wezen van Gaza. Het Palestijnse geweld is misschien legitiem maar contraproductief.

Door heel dat gepolariseer van onder andere Dyab vergeet men dat er Israëli’s zijn die tégen de muur zijn en vóór vrede.’

Waarom is Dyab zo boos op jou?

‘Weet je waarom Dyab boos is? Voor de verkiezingen werd ook mij gevraagd op wie ik zou stemmen. Ik liet uitschijnen dat ik zeker niet op links zou stemmen om rechts tegen te houden. Veel van mijn vrienden redeneerden trouwens ook zo. De clan rond Jahjah vond daarentegen dat je absoluut wel op links moest stemmen, desnoods zelfs op PVDA+, om rechts tegen te houden.

Wel, ik vind dat schijnheilig. Het is bijvoorbeeld links dat in Antwerpen het hoofddoekenverbod heeft ingevoerd. Jarenlang heeft de Marokkaanse gemeenschap in Antwerpen op de sp.a gestemd. En dan voeren ze een hoofddoekenverbod in. Dat is toch schrijnend. Nu mag het wel van de sp.a. Plots, voor de verkiezingen. Nogal doorzichtig. En toch is het niet omdat ik kritiek heb op de socialisten dat ik een N-VA’er ben.’

‘Ik ben een onderdeel van de Vlaamse cultuur’

Je zei dat je zelfs een bepaalde sympathie hebt voor de Vlaamse Beweging? Zelfs Dyab stemde ooit Volksunie zei hij ooit. Vanwaar die aantrekkingskracht?

‘Is toch logisch. Ik ben in Vlaanderen opgegroeid. Baardegem, regio Aalst. Ik heb in Dendermonde op een katholieke school gezeten en had Vlaamse vrienden die sympathiseerden met de Vlaamse beweging. Maar het is niet omdat ik sympathie heb voor de Vlaamse Beweging dat ik pro N-VA of pro Vlaams Belang ben. Kijk, als Palestijn weet ik wat onrecht is. Wij zijn ons dorp verloren destijds tijdens de Israëlische zuiveringen. We zijn moeten vluchten naar een Jordaans vluchtelingenkamp, waar ik geboren ben. Als Palestijn heb ik uiteraard voeling met bewegingen die opkomen voor de rechten van bevolkingsgroepen. Zoals de Vlamingen destijds. Waarom zou ik niet sympathiseren met de Vlamingen? Meer nog, ik ben een onderdeel van de Vlaamse cultuur. Het is perfect (fel) mogelijk een Vlaming te zijn én een moslim.’

De redenen die jij geeft voor je sympathie met de Vlaamse Beweging, lopen bizar genoeg parallel met die van Dyab. Wat is er gebeurd dat hij vandaag zo wild om zich heen slaat?

‘Laten we duidelijk zijn: Dyab is een politicus. Hij moet zijn achterban tevreden houden. Hij kan simpelweg niet zeggen “die N-VA heeft hier en daar een goed punt”. Onmogelijk. Hij moét polariseren en in wij-zijtermen denken. Ik daarentegen ben geen politicus, noch heb ik een achterban die ik moet tevreden houden met halve waarheden en overdrijvingen.

Ik roep de allochtonen op om op te houden met die slachtofferrol op te nemen. Dat is zwak. Wij zijn geen slachtoffers. Wij zijn mensen die hier leven omdat onze (groot)ouders destijds beslisten om hier te leven. Als we nu elk moment van het jaar het slachtoffer gaan spelen, dan ontwikkelen we niet tot trotse medeburgers.’

Anderzijds heb je de bewezen discriminatie op de woning- en de arbeidsmarkt?

‘Heb ik dat niet meegemaakt denk je? Iedereen met een exotische naam maakt dat mee. Je moet daar tegen op boksen. Leg je niet neer bij die discriminatie. Krijg je geen woning? Zoek een andere.

Mijn raad aan de Vlaamse Marokkanen is de volgende: Als je discriminatie meemaakt, meld dat breed aan instanties en partijen, en zeker rechts van het centrum. Maar ga daarna verder! We hebben het goed hier. Veel beter dan pakweg in Marokko zelf. Voor het leven dat wij hier hebben, zetten mensen hun leven op het spel door bijvoorbeeld de Middellandse Zee in gammele bootjes over te steken. Velen komen nooit aan. Laat ons dankbaar zijn. Niet dankbaar in de zin van onderdanig voor alle duidelijkheid.’

Allemaal mooi en wel, maar er bestaat ook zoiets als reële discriminatie waarmee veel allochtonen geconfronteerd worden. Dankbaar zijn is in die gevallen een nogal wrang begrip.

‘Discriminatie bestaat. Dat moet je mij niet vertellen. Toen ik jong was, had ik dikwijls moeite om een vakantiejob te vinden. Puur omdat ik een “rare” naam had. Mijn vriend, de Dendermondse topfotograaf Artur Eranosian van Armeense komaf, had hetzelfde probleem. Dat is vervelend. Erg vervelend. Weet je wat we deden? We zochten verder tot we een job hadden. Maar moet je uit dit verhaal van discriminatie nu opeens afleiden dat pakweg de N-VA voor discriminatie is? Onzin. Geen enkele democratische partij is voor discriminatie. Ook de N-VA niet. Meer nog, ook een partij als de N-VA staat open voor de concrete verzuchtingen van de minderheden.

Racisme is nooit goed te keuren. Nooit. En daar tegen vechten is goed. Maar racisme of de angst voor het vreemde is van alle tijden. Niet alleen hier. Ook in Marokko bestaat er zoiets als racisme of een wij-zijgevoel. En zo nodig nog meer dan hier. Ook in Israël bestaat het. Zelfs bij de Palestijnen onderling. Vraag is veeleer “hoe ga ik hier mee om?”. Daarom dat ik tegen de moslimgemeenschap zeg: “toen de volgelingen van de profeet verdreven werden uit Mekka en moesten vluchten naar Ethiopië, werden ze daar door de christelijke koning Negus opgevangen. De moslims hebben daar nooit ook maar één seconde hun wil trachten op te leggen, maar altijd de wetten van hun gastheer gerespecteerd.” Zelfs toen de Arabieren deze gevluchte moslims wilden gevangen nemen, werden die beschermd door koning Negus. Idem met de moslims vandaag hier. Ze kwamen hier ooit werken (op vraag van), kozen er voor hier te blijven en weten best goed dat het leven hier beter is dan in Marokko. Zij waren daar dankbaar voor. Anderzijds moet Vlaanderen eindelijk leren aanvaarden dat er hier 300 000 moslims leven. Je kan niet zomaar doen alsof deze mensen niet bestaan of straks gaan vertrekken.’

Veel Vlamingen hebben een primaire angst voor ‘de moslim’. Jullie gaan de sharia invoeren!

‘Ik begrijp die angst. Maar dat hoeft niet.Het beleid van de voorbije decennia mét socialisten is hier deels verantwoordelijk voor. Neem nu de moskeeën. Velen zijn niet erkend. Imams krijgen geen loon en hangen dus af van obscure kanalen voor hun geld. Nederlands moesten ze evenmin leren. Als je afhangt van al die niet-Vlaamse kanalen, ga je ook geen motivatie hebben om de Vlaamse moslimjongeren te volgen. Nogmaals, de kennis van de Nederlandse taal moet worden opgelegd aan imams. Da’s toch de normaalste zaak van de wereld.’

‘We hebben in Vlaanderen behoefte aan een goed georganiseerde moslimgemeenschap’

De N-VA steunt als volksnationalistische partij het autonomiestreven van Schotten, Catalanen en zelfs Koerden. Maar bij de Palestijnen doen ze dat niet echt van harte. Vreemd, niet?

‘Dat is niet vreemd. Je hebt de Joodse gemeenschap in Antwerpen die zich sterk weet te uiten. Wie hebben wij? De Moslimexecutieve? Laat me niet lachen. Die is ontstellend zwak. We hebben nochtans in Vlaanderen echt behoefte aan een goed georganiseerde moslimgemeenschap. Reden: minder problemen en een aanspreekpunt. Nu heb je evenveel meningen als er moslims zijn.’

Maar je hebt al goede en mondige perfect Nederlandstalige imams hier in Vlaanderen. Khalid Benhaddou of Brahim Laytouss om er maar twee te noemen.

‘Dat is niet genoeg. We hebben structuur nodig. De Moslimexecutieve is een lachertje. Ga naar haar website en je weet genoeg. Nogmaals, een regering is gebaat bij een goed georganiseerde moslimgemeenschap. Die kan ook mee oplossingen naar voren schuiven zoals nu rond de Syriëstrijders. Onze stem daarin mag je niet onderschatten. Het zijn jongeren die uit onze gemeenschap komen.’

Is dat niet juist de frustratie van Dyab Abou Jahjah? Namelijk dat hij zeer goed voelt dat de allochtone gemeenschap sterk geëvolueerd is en zich niet zomaar iets laat wijsmaken?

‘Tuurlijk. En ik vind het heel erg, heel beledigend ook dat Jahjah de allochtonen die het maken in het leven “beroepsallochtonen” of erger nog “house negroes” noemt. Hij moet het net aanmoedigen dat allochtonen het maken! Maakt niet of dat bij de politie is of bij een rechtse partij. Wees daar trots op. Ook dat is diversiteit.

Je moet je voorstellen hoe dat overkomt voor allochtone jongeren. Zij lezen en horen het geblaf van Jahjah en staren naar de koets die voorbij raast. Stop daarmee! Spring mee op die koets!’

Mag ik jou nu toch in een kamp duwen? Groen of N-VA? Of een mix?

(lacht) ‘Kritisch adviseur van beide partijen.’

 

Karl Drabbe is uitgever van ERTSBERG. Hij is historicus en wereldreiziger en werkt al sinds 1993 mee aan Doorbraak.

Commentaren en reacties