N-VA en Groen: meer vriend dan vijand

Tijdens een druilige maandagavond, werd in het Gentse Tinnenpottheater een geanimeerd debat gevoerd tussen twee Vlaamse fractieleiders. Matthias Diependaele van de N-VA verdedigde het regeringsbeleid tegenover Björn Rzoska van Groen.

Het was een interessant steekspel tussen twee verschillende persoonlijkheden. Spraakwaterval Diependaele was bij momenten vurig in zijn betoog, terwijl een rustige Rzoska gemoedelijk zijn standpunten uiteenzette. Pieter Bauwens, hoofdredacteur van Doorbraak, legde hen enkele hete hangijzers voor uit het Vlaamse beleid. 

De tegenstellingen kwamen meteen naar boven in het debat over de Septemberverklaring. Rzoska noemt het beleid hard en vreest dat het economisch voor veel mensen moeilijker is geworden. Het stoort hem ook danig dat de meerderheid blijft beweren dat er geen alternatief is, terwijl Groen bijvoorbeeld wel een duidelijk alternatief voorstaat met zachtere maatregelen en uiteraard ook ecologische maatregelen.

Matthias Diependaele schermt de argumentatie weg, wel erkennend dat Groen de enige partij is dat een alternatief biedt voor het huidige beleid. De fractieleider van de grootste regeringspartij wijst vooral met vinger naar de zesde staatshervorming die Vlaanderen opzadelde met een moeilijke begrotingsoefening. De regering wil geen nieuwe putten delven of belastingen verhogen en daarom moet ze het moeilijke besparingspad op.

Ook de zaak-Linkebeek kwam aan bod. Rzoska vindt dat de uitspraken van de Raad van State duidelijk zijn en volgt niet helemaal het afkeurende standpunt van zijn partijgenoot Kristof Calvo. Maar hij betreurt de stijl van de bevoegde N-VA minister Liesbet Homans die volgens hem veel te agressief te werk is gegaan. Hij begrijpt wel dat het voor een Vlaams-nationale partij niet evident is om rustig te blijven als het over de eigen ‘core business’ gaat. Diependaele dekt zijn minister af door te zeggen dat ze geen andere keuze heeft en dat het vooral de schuld van de MR zelf is.

Door het uitblijven van een duidelijk tussen de deelstaten bewerkstelligd Belgisch klimaatplan tegen de klimaatconferentie van Parijs ziet het er volgens Rzoska niet goed uit. Diependaele zegt dat het vooral een communautaire centenkwestie is waardoor er geen plan tot stand kan komen. De heren zijn het er niet over eens of België er nu sterk zal kunnen staan of niet.

De vluchtelingenproblematiek en integratie komen uiteraard ook ter sprake. Diependaele gelooft in het traject van een verplichte inspanning verbonden aan een resultaatverbintenis.  Mensen werden vroeger te veel ‘bepamperd’, aldus het parlementslid. Rzoska heeft echter moeite om mensen te beboeten wanneer men niet wil integreren. Onder meer zijn liefde voor de Nederlandse taal belet hem in het aanvaarden van zo’n regel. Hij brengt het debat naar het uitblijven van dezelfde felheid van de huidige meerderheid tegen discriminatie op de werkvloer.

Over het vluchtelingenprobleem wijst het groene parlementslid erop dat mensen niet zomaar naar Europa komen en vluchten voor oorlog. Wat niet wegneemt dat hij de bezorgdheid van de bevolking over de instroom van vluchtelingen erkent en ernstig neemt. Diependaele wil dat die instroom wordt beperkt en vreest ook dat de maatschappelijke grens op cultureel vlak bereikt is.

De slotvraag van de moderator was vooral voor de man van Groen. In Schotland en in Catalonië is er bij de groene beweging geen schroom om achter een nationalistisch project te staan. Rzoska erkent dit en vindt het overigens ‘interessant’ wat daar gebeurt. Maar hij vreest dat het verleden van de Tweede Wereldoorlog nog te veel doorspeelt in de perceptie van de Vlaamse Beweging. Hijzelf rekent zich tot de meer Vlaamsgezinde leden van zijn partij.

Het debat werd nog geanimeerder tijdens de vragenronde vanuit het publiek. Men kwam er terug op Linkebeek, op meer directe democratie in Vlaanderen, op de financiële transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Dit laatste punt ontketende een interessant pleidooi van Diependaele dat de Vlaamse Beweging te veel focust op centen en haar cultuurflamingantisme te veel vergeet. En dat geldt ook voor zijn partij.  Er werd ook even luidop gespeculeerd of er na de volgende gemeenteraadsverkiezingen meer geel-groene coalities kunnen gemaakt worden. Rzoska is het genegen, ‘wij sluiten geen bovenlokale deals, wij kijken met open vizier naar de inhoud per gemeente’.

Karl Drabbe rondde de avond af met enkele spitante slotbedenkingen. En uiteraard een uitnodiging voor het volgende Doorbraak Café van 23 november 2015, opnieuw in De Tinnenpot in Gent. Het allerlaatste woord was voor onze huiscartoonist Erwin Van Mol, die de avond opluisterde met cartoons,en de sprekers eigen gebrouwen bier als bedanking namens Doorbraak aanbood.

 Foto: (c) Doorbraak