Niet parlement maar Centrale Bank deed Berlusconi vallen
De voorbije week kwam Berlusconi in onze pers omdat zijn politieke rol aan een zijden draadje hangt door een recente veroordeling. Over de ware reden van zijn ontslag in november 2011 lazen we geen woord. Ze heet: euro-exit.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOp 12 november 2011 diende de Italiaanse premier Silvio Berlusconi het ontslag aan van zijn regering bij president Giorgio Napolitano. Il cavaliere had in het parlement stemmingen over de begroting verloren.
De Britse krant The Telegraphmeldt nu dat de flamboyante Berlusconi in oktober/november 2011 overwoog om Italië uit de eurozone te halen. Daarom dwong de top van de Europese Unie hem tot opstappen. Dat nieuws haalt topcommentator Ambrose Evans-Pritchard uit een nieuw boek van ex-ECB insider Lorenzo Bini-Smaghi Morire di Austerita (Doodgaan door austeriteit). Een aanrader volgens Evans-Pritchard, voor wie Italiaans kan lezen.
Volgens Bini-Smaghi, die van 2005 tot 2011 in de zeskoppige directie van de ECB (Europese Centrale Bank) zat, dreigde Berlusconi in enkele privégesprekken met regeringsleden van andere Eurolidstaten met een uitstap uit de euro. De Telegraph denkt dat het gaat over de Duitse bondkanselier Angela Merkel en de toenmalige Franse president Nicolas Sarkozy.
Het nieuwe boek bevestigt het vermoeden dat de plotse exit van Berlusconi er kwam onder druk van de ECB, Merkel en andere Europese toppers. Berlusconi werd vervolgens snel opgevolgd door Mario Monti, professor economie en voormalig adviseur van de investeringsbank Goldman Sachs, waar ook de voorzitter van de ECB Mario Draghi een topfunctie bekleedde.
De technocraat Monti haalde in de verkiezingen in februari van dit jaar een schamele tien percent van de stemmen en werd vervolgens onverwacht opgevolgd door de onbekende eurofederalist Enrico Letta.
<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>
Sander Roelandt (1989) is medewerker in het Europees Parlement en volgt er verschillende economische commissies.
Marianne Thyssen is het slachtoffer geworden van een Tjevenstreek: de haar toegekende Europese portefeuille is niet zo dik als verwacht.
Dierenwelzijn in de grondwet opnemen houdt het risico dat elke versoepeling hieromtrent onmogelijk is.
