JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Nieuwe atomen voor de vrede

Frans Crols30/1/2014Leestijd 2 minuten

Het Studiecentrum voor Kernenergie is een topinstelling in Vlaanderen. Mits de nodige politieke steun kan het wereldtop worden/blijven. Frans Crols ziet ook hier het communautaire spook en de politieke onwil opduiken.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Donderdag 30 januari, werden twee experimentele installaties voorgesteld die het von Karman Instituut in Sint-Genesius-Rode bouwde voor Myrrha, een essentieel onderzoeksproject van het Studiecentrum voor Kernenergie, beter bekend als het atoomcentrum, in Mol. Vlaanderen heeft uitmuntende onderzoekscentrums op zijn grondgebied: Imec, VIB, het Tropisch Instituut, een staalresearch in Zelzate, het SCK en andere. Over het SCK wordt vandaag weinig geschreven, want kernenergie is onpopulair. Myrrha van het SCK is een project van tientallen jaren dat kerncentrales van de vierde generatie, dus met minder afval en nevenproducten als radio-isotopen, naderbij brengt.  

Vlaams Belang, N-VA en, in mindere mate, CD&V, komen op voor Myrrha. Het doet me denken aan een halve eeuw geleden. Toen rolden de vrachtwagens van het West-Vlaamse Vandemoortele over de markt van Turnhout, mijn geboorteplek. Zij torenden uit boven een autokaravaan die door Vlaanderen rolde van noord naar zuid om de bouw te eisen van de E3, het Vlaamse stuk op de snelweg van Stockholm naar Lissabon. La Route de Wallonie was in uitvoering en had slechts een fractie van het nut van de E3. De campagne voor de E3 werd gevoerd door de basis, de gemeentebesturen, de pressiegroepen, de ondernemers. Het was een illustratie van het economische nut van directe Vlaamse acties.

Paul Magnette, tot voor kort minister van Energie, vroeg slag om slinger advies en studies over Myrrha, wat partijpolitiek gemanoeuvreer was om stemmen af te snoepen van Ecolo. In de beleidsbrief van 27 bladzijden van minister Magnette werd één pagina ingeruimd voor kernenergie. Hij beschouwde haar als een ‘énergie de transition, pas une énergie d’avenir’, melde hij in Le Soir in de herfst 2008. Paul Magnette en Laurette Onkelinx liepen in die tijd eveneens storm tegen de veldproeven van het Vlaams Instituut voor Biotechnologie met bio-energetisch vriendelijke populieren. Toenmalig voorzitter van de Commissie Bedrijfsbeleid Bart Laeremans (VB) hield een interpellatie om het gehannes van Magnette inzake kernenergie en Myrrha aan de kaak te stellen. Kempenaar en toen fractieleider Servais Verherstraeten (CD&V), een buurman van het SCK, wilde kost wat kost een conflict vermijden met Magnette en de PS. En mocht, na zwaar lobbywerk vanuit de Kempen (‘wij krijgen nooit een serieuze post in de regering van de CD&V-leiding’), staatssecretaris staatshervorming worden in de regering di Rupo. Zijn neus blijft dagelijks oplichten van trots.

Het SCK is een federale instelling met 600 werknemers waaronder 60% Vlamingen. De Vlaamse regering zou zich veel meer moeten interesseren aan het SCK. Met beleid en met geld. Het SCK heeft een wereldreputatie door de proefreactoren BR1, BR2 en BR3. Wat het CERN is in Genève, een internationaal bolwerk van de natuurkunde waar fundamenteel werk gebeurd voor de zoektocht naar de bouwstenen van de kosmos, kan Myrrha worden, een magneet voor internationaal talent met gunstige economische neveneffecten voor de Kempen en Vlaanderen.

Foto: © Reporters

Frans Crols was hoofdredacteur en directeur van het economisch magazine Trends en na zijn 65 werd hij vrije pen van ’t Pallieterke, Tertio en Doorbraak.

Commentaren en reacties