Nieuwe wet op de gezinshereniging

Het heeft ook zo z’n voordelen geen regering hebben en dus ook geen regeerakkoord waar de parlementsfracties aan gebonden zijn. Met wisselende meerderheden kunnen op die manier parlementaire initiatieven daadwerkelijk de rit volmaken tot ze wet worden, wat in ‘normale’ omstandigheden zelden lukt wanneer het initiatief niet van de regering komt.

Die wisselende meerderheden wisselen daadwerkelijk. Een centrum-linkse combinatie kon een voorstel goedkeuren dat verplicht een bepaald quotum vrouwen op te nemen in de raden van bestuur van beursgenoteerde ondernemingen. Een centrum-rechts verbond zorgde er dan weer voor dat de gezinshereniging voor vreemdelingen wordt verstrengd. In beide gevallen zat CD&V aan de zijde van de winnaars. Als die partij het wat handig speelt, kan ze vanuit het centrum buitenproportioneel veel macht uitoefenen in het parlement door dan weer eens links en dan weer rechts afspraken te maken.

Vlaamse meerderheid
De wet op de gezinshereniging die de kamer goedkeurde op 28 mei groeide uit een voorstel van Nahima Lanjri (CD&V). De definitieve tekst werd ingediend door N-VA, CD&V, Open VLD en MR. De goedkeuring volgde met de stemmen van die partijen en van sp.a, LDD en een onafhankelijk Franstalig parlementslid. Een overwegend Vlaamse meerderheid drukte haar wil door. Van de 88 Vlaamse kamerleden waren er 70 voor, terwijl slechts 18 van de 62 Franstalige verkozenen ‘oui’ stemden. Dat is op zich al een bijzonder opmerkelijk feit, dat met een werkende regering ondenkbaar zou zijn geweest.

Op 16 juni schrijft kamerlid Theo Francken (N-VA), een van de drijvende krachten achter de nieuwe wet, geestdriftig op facebook: ‘Er komt geen evocatie van het wetsvoorstel gezinshereniging naar de Senaat! Cdh en Ecolo/Groen! hadden maar 11 handtekeningen, 4 te weinig. De PS kiest voor de vlucht vooruit en evoceert niet. Deze strenge wet wordt dus binnen de maand van kracht. Na 4 jaar strijd, eindelijk!’

De houding van de PS in de afhandeling van het voorstel was onvoorspelbaar. Afkerig in de commissie, leek de partij later wel mee te gaan. Maar onder druk van de Brusselse PS onthield de partij zich in de Kamer. In de Senaat besliste ze geen nieuwe hinderpalen op te werpen.

Inburgering
Het Vlaams Belang keurde het voorstel niet goed. De wet gaat voor die partij niet ver genoeg en zal volgens haar weinig concrete gevolgen hebben. ‘Een maat voor niets’, vindt kamerlid Filip De Man in een persmededeling. Hij somt een aantal verstrengingen op die volgens de Europese richtlijn kunnen, maar niet in de wet werden opgenomen. N-VA reageerde dan weer wel heel opgetogen en spreekt van een trendbreuk. Volgens Theo Francken zouden de herenigingen met een vijfde kunnen teruglopen. Hij verwijst naar Nederland, waar het aantal ‘importbruiden’ vijf jaar na een wetswijziging met 37 % daalde. Franckens schatting lijkt optimistisch, want de helft van de gezinsherenigers komt uit EU-lidstaten en die vallen niet onder de nieuwe wet. De tijd zal leren wat de impact echt is.

De N-VA werd ook zwaar aangevallen omdat de eis dat mensen die in het kader van de gezinshereniging naar ons land komen zich verplicht moeten inburgeren, werd geschrapt. Vooral de socialisten vielen de N-VA daar zwaar op aan. ‘U breidt de faciliteiten in de Rand rond Brussel uit. Na uw voorstel kan men in de Rand aan gezinshereniging doen zonder Nederlands te moeten leren! U bevordert de verfransing van de Rand rond Brussel. Dat is pas een toegeving’, sneerde Bruno Tobback (sp.a).

Theo Francken reageert: ‘Wij hebben inderdaad een compromis gesloten. Het was nodig om de MR bij dit akkoord te betrekken. Wij hebben met de MR afgesproken dat we het probleem van de inburgering zullen aankaarten bij de regeringsvorming. Maar vooral: in Vlaanderen is er al een inburgeringsplicht. Voor Vlaanderen verandert er eigenlijk niets. Wij geven boetes tussen de 50 en de 5000 euro aan nieuwkomers die niet willen inburgeren.’ De MR wilde de inburgeringsplicht absoluut niet slikken, omdat nieuwkomers in Halle-Vilvoorde dan ook federaal verplicht worden Nederlands te leren. De Vlaamse indieners bonden in en rekenen nu op de Vlaamse verplichting.

(Voor een uitstekende inhoudelijke analyse – waarvoor hier de ruimte ontbreekt – verwijzen we naar een artikel van John De Wit op de webstek van Gazet van Antwerpen: http://www.gva.be/dekrant/experts/johndewit/de-nieuwe-wet-op-de-gezinshereniging.aspx).

Bij foto
Zonder volwaardige regering blijkt er in de Kamer plots meer mogelijk.