JavaScript is required for this website to work.
Europa

Nord stream II pijpleiding versus Europese Energie Unie

Het project ondermijnt die geplande Unie

Theo Lansloot25/2/2016Leestijd 2 minuten

Een paar inconsequenties.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Tijdens de EU-top van 17/18 december 2015 probeerde Angela Merkel de goedkeuring van de Europese Raad voor het Nord Stream II project te krijgen. Tevergeefs omdat de permanente voorzitter van de Raad, de Pool Donald Tusk daar een stokje voor stak (zie Doorbraak 2.1.2016).

Op zestien februari stelde de Europese Commissie haar al geruime tijd aangekondigde energiepakket voor. Daarin pleit zij voor een nauwere samenwerking onder de lidstaten om aldus een voldoende energietoevoer te verzekeren.

De Commissie vraagt de lidstaten die contracten voor de levering van gas afsluiten met niet-lidstaten, die ter toetsing voor te leggen. EU-commissaris Miguel Arias Cañete wees erop dat de commissie aldus wil nagaan of zo’n contract niet een andere lidstaat, of lidstaten benadeelt. Zeker mogen zij de Europese Energie Unie waartoe de EU op 19 maart 2015 besloot, niet op de helling zetten.

Dit is precies wat Nord Stream II doet, maar het energiepakket rept daar met geen woord over. De vele bezwaren waarvan sprake in het bovengenoemde artikel in Doorbraak blijven nochtans volledig overeind.

Allicht heeft de Commissie willen vermijden zich andermaal de woede van het Kremlin op de hals te halen. Vraag is echter of zij ooit het lef zal hebben Nord Stream II te veroordelen. Met protagonisten als bondskanselier Merkel en commissievoorzitter Juncker is dit niet vanzelfsprekend.

Sommige voorstanders betogen dat het project louter commercieel is en dus niet onder de EU-regels valt. Het is duidelijk dat dit niet zo is. Nord Stream II is integendeel een sterk politiek getint project waarmee Rusland beoogt de geplande Europese Energie Unie te kelderen en een reeks EU-lidstaten in Oost- en Midden-Europa opnieuw in zijn invloedsfeer te halen. Hetzelfde geldt voor Oekraïne dat van de EU financiële steun krijgt maar door Nord Stream II vrijwel evenveel zou verliezen.

Het valt moeilijk te rijmen dat Duitsland steeds als eerste het in stand houden bepleit van de EU-sancties tegen Rusland wegens zijn optreden in Oekraïne en tegelijkertijd met het Russische overheidsbedrijf Gazprom een contract wil sluiten voor de bouw van een in de huidige omstandigheden vrijwel overbodige en dure pijpleiding met een geraamde kostprijs van circa 10 miljard Euro.

Een optie is het Hof van Justitie van de Europese Unie te laten beslissen of Nord Stream II al dan niet onder de EU-reglementering valt. Dit houdt het risico in dat het Hof oordeelt dat die inderdaad niet op het project van toepassing is. Toch is het allicht beter dit risico te lopen dan te blijven hopen op een politieke oplossing die wegens de verdeeldheid binnen de EU, er waarschijnlijk toch niet komt of, indien toch, voor de EU in haar geheel bijzonder ongunstig uitvalt.

De veiligheidsaspecten van Nord Stream II werden op het hoogste EU-niveau tot dusver volkomen buiten beschouwing gelaten. Dit is op zijn zachtst uitgedrukt vreemd want tijdens de langdurige aanleg van pijpleiding, is het bevaren van de Baltische Zee onmogelijk voor zowel schepen als duikboten, inclusief in delen die behoren tot Denemarken, Duitsland, Finland, Polen, Zweden en de drie Baltische Staten. Dit zijn gebieden die tot de EU, en ten dele tot de NAVO behoren.

Eens de pijpleiding af is, zal overigens de Russische marine hoogstwaarschijnlijk haar aanwezigheid in de Baltische Zee opvoeren, onder het mom dat de Nord Stream II-pijplijn beveiliging vergt.

Nord Stream II blijft dus vele vragen oproepen en niet van de minste. De EU en vooral de Europese Raad zullen deze zaak dan ook op de voet moeten blijven volgen.

Categorieën

Theo Lansloot (1931 -2020) was licentiaat handels- en financiële wetenschappen. Hij was als ambassadeur op rust publicist bij verschillende media. Door zijn professionele achtergrond was hij welbeslagen inzake diplomatie en internationale politiek. Ook volgde Theo de verhoudingen tussen Nederland en Vlaanderen op de voet.

Commentaren en reacties