JavaScript is required for this website to work.
Politiek

N-VA- en VB-jongeren samen op vakantie: het weer was prima

Alleen achteraf wat donderwolkjes

ColumnJohan Sanctorum24/8/2022Leestijd 3 minuten

foto ©

Voor millennials die door het rechtse gedachtengoed worden aangesproken, heeft het cordon geen enkele betekenis.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Er is wat ophef geweest over de gezamenlijke aanwezigheid van jongeren van Vlaams Belang en van N-VA op een zomercampus voor jonge politici over Vrijheid en Soevereiniteit in Polen, in het weekend van 15 augustus.

‘Allemaal fascisten’

De campus was een initiatief van New Direction, een rechts-conservatieve Europese denktank die in 2009 werd opgericht door niemand minder dan Margaret Thatcher. Momenteel wordt deze organisatie gerund door Tomasz Poreba, Europarlementslid voor de Poolse conservatief-nationalistische regeringspartij Recht en Rechtvaardigheid (PiS).

Een en ander bracht met zich mee dat er zowel delegaties waren van de Europese conservatieve ECR-fractie (European Conservatives and Reformists), waartoe N-VA behoort, als van de radicaal-rechtse ID-fractie (Identiteit en Democratie), waartoe Vlaams Belang behoort.

Jongerenafdelingen van andere partijen waren er als de kippen bij om deze gezamenlijke vakantietrip van N-VA en VB-jongeren te veroordelen. De woorden ‘fascisme’ en ‘neo-nazi’s’ vlogen in het rond, dit als toemaatje ongetwijfeld op de Frontnacht-affaire die door links dankbaar werd benut om radicaal rechts in Vlaanderen te stigmatiseren. De strategie van links en het traditionele centrum  is duidelijk: ten allen tijde beletten dat er een ‘monsterverbond’ tussen N-VA en VB in 2024 zou ontstaan. De boodschap is ook duidelijk: dreigen met een vergroting/uitbreiding van het cordon, wat tot de tamelijk absurde situatie zou kunnen leiden dat een meerderheid van de Vlaamse kiezers zich binnen een schutskring bevindt. Maar dat schijnt links niet te deren.

Het Vlaams Belang gaf nogal wat ruchtbaarheid aan het treffen, bij de N-VA bleef het opvallend stil en zat men wat verveeld met de ‘negatieve publiciteit’. Jens D’Hondt, mede-oprichter van de Jong N-VA-afdeling aan de VUB, verklaarde zelfs in De Morgen dat hij, door het samengaan te contesteren, ‘uit de partij werd gezet’. Uit het interview zelf blijkt dat hij minstens voor de helft de eer aan zichzelf hield en verklaarde ‘niet te kunnen leven met de strakke partijtucht’. Terwijl het toch overduidelijk is dat D’Hondt meer op de lijn zat van het partij-establishment.

Knuppels in het hoenderhok

Dries Van Langenhove: magneet voor jonge kiezers

De grond van de zaak is ietwat anders. Dit gaat in feite niet over partijtucht en dissidentie, maar over het feit dat de N-VA-jongeren minder op hebben met het cordon sanitaire dan die partijtop. Het wordt nu voorgesteld alsof de N-VA-jonkies in een ‘val’ zijn gelopen, maar dat is niet zo. Het cordon sanitaire is een constructie uit de vorige eeuw, zoals bekend uitgedacht door de ecofascist Jos Geysels. De millennials hebben daar niks aan, het is voor hen prehistorie.

Geysels trok de andere Vlaamse partijen mee in het bad, veronderstellend dat een uitsluiting van het VB van alle machtsdeelname deze partij zou laten leeglopen en doodbloeden. Het omgekeerde is waar: het VB bleef een aanzuigeffect creëren voor alle middelpuntvliedende rechts-radicale krachten in Vlaanderen, die gaan voor een splitsing van België, zonder confederale tussenoplossing. Dat jongeren als kamerlid Dries Van Langenhove regelmatig keet schoppen en knuppels in het hoenderhok werpen, kan wel voor veel commotie zorgen bij andere partijen en in de mainstream media, maar schaadt het VB zelf niet. Integendeel: hij blijkt een magneet voor jonge kiezers.

Joint-venture

Ook de N-VA-jongeren zijn meer bezig met wat ze gemeen hebben met hun VB-generatiegenoten, dan met wat hen scheidt. Of dat strategisch een goede zaak is, is het probleem van de partijtop. Maar op langere termijn, -uiteindelijk zijn dit de politici van morgen en overmorgen,- lijkt het cordon ten dode opgeschreven en is er een ideologische joint-venture in de maak onder een rechts-conservatieve noemer.

Daar blijkt ook een publiek voor te zijn bij jongeren. Het VB zit in dat opzicht in een luxe-positie: de tijd speelt in hun voordeel, ze hoeven maar te wachten tot de geesten rijpen bij de N-VA-millennials. De partijtop, Bart De Wever vooraan, kan deze tendens een tijd tegenhouden, en professor Bart Maddens zal wel gelijk hebben dat een opheffing van het cordon in 2024 weinig waarschijnlijk is, maar Maddens is ook bij de pinken genoeg om op te merken dat vele journalisten en politici niet goed beseffen in wat voor een parallelle, imaginaire realiteit ze leven, door hun politiek correcte illusies voor werkelijkheid te nemen.

Andermaal: het VB kan zijn jonge veulens vrij laten experimenteren, de N-VA kan alleen maar perplex de realiteit achterna lopen en kijvende vingertjes opheffen. Een fusie is daarom niet nodig, er kan en mag een verschil zijn tussen conservatief rechts en radicaal rechts, dat geeft de kiezer keuzevrijheid. Maar het uitsluitingsdenken handhaven, waarvan men links en het wokisme zo beschuldigt, kan bij rechts geen optie voor de toekomst zijn. Er zullen nog zomers en zomercampussen volgen. De woorden ‘racisme’ en ‘fascisme’, door links altijd opnieuw gebruikt, zullen verdampen in de nieuwe realiteit van wat Bart Maddens een cultuuroorlog noemt. Ik noem het gewoon een politiek strijdtoneel, dat is al meer dan genoeg. Oorlog is jihad, en dat is iets voor moslims. Geef de democratie eens een kans, de echte dan.

Categorieën

Johan Sanctorum (°1954) studeerde filosofie en kunstgeschiedenis aan de VUB. Achtereenvolgens docent filosofie, tijdschriftuitgever, theaterdramaturg, communicatieconsultant en auteur/columnist ontpopte hij zich tot een van de scherpste pennen in Vlaanderen en veel gevraagd lezinggever. Cultuur, politiek en media zijn de uitverkoren domeinen. Sanctorum schuwt de controverse niet. Humor, ironie en sarcasme zijn nooit ver weg.

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

‘Sick’ is een relevante en hilarische roman waarin Bavo Dhooge alle humoristische registers opentrekt, zonder daarbij ook maar een moment de vinger van de pols van de maatschappij te halen.