JavaScript is required for this website to work.
Politiek

N-VA is zot van glorie

Dominique Laridon29/3/2018Leestijd 2 minuten
Jan Jambon en Theo Francken lachen na de peiling nog breder, of net niet…

Jan Jambon en Theo Francken lachen na de peiling nog breder, of net niet…

foto © Reporters / GYS

Een goede peiling doet misschien meer kwaad dan goed. Dat N-VA maar uitkijkt.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Bij Groen zijn ze zot van glorie. Dat viel toch te horen bij N-VA, nadat de Nederlandse partijleider Jesse Klaver (GroenLinks) op een samenscholing van ecologisten uithaalde naar ‘de grootste schreeuwlelijk van de Belgische politiek’: Bart De Wever. De Vlaams-Nationalisten vinden dat de Groenen kapsones krijgen, na een paar gunstige peilingen. Op basis van een virtuele score van 13 à 14% waant zo een Kristof Calvo zich al te snel de spreekbuis van de grote massa.

Jammer genoeg zijn ze bij N-VA zélf zot van glorie. Dat bleek uit de uitbundige reacties op de meest recente peiling van VRT en De Standaard, waarin N-VA voor het eerst weer aanknoopt bij het niveau van de verkiezingen van 2014 (32,4%). Tegenstanders en kritische journalisten werden door mandatarissen en militanten net niet dood geslagen met het peilingsresultaat. De N-VA’ers toonden zich op sociale media bijna zegedronken – en dat allemaal op basis van een peiling van ‘aartsvijanden’ VRT en De Standaard

Verblind & Verdwaasd 

Veel N-VA’ers staren zich blind op de prachtige perspectieven die de peiling biedt. Er worden immers stilaan enkele tendensen duidelijk: de traditionele partijen stationeren op een absolute bodemkoers, Vlaams Belang én PVDA pakken kostbare zetels die in de praktijk niet meer meetellen voor de coalitievorming én N-VA springt weer op ’tram 3′. Heel concreet betekent dit dat N-VA ‘incontournable’ wordt voor de vorming van de Vlaamse Regering.

Vlaams-Nationalisten beginnen nu te watertanden. Een verzekerd plekje in de Vlaamse Regering biedt de N-VA een strategisch voordeel bij de vorming van de federale regering. Op federaal niveau is de verderzetting van de huidige centrumrechtse coalitie waarschijnlijk niet meer mogelijk, omdat MR, Open VLD en CD&V niet meer voldoende zetels overhouden. Met andere woorden: N-VA en PS zullen elkaar niet kunnen ontlopen. Er komt een nieuw momentum voor een nieuwe staatshervorming.

N-VA voelt zich gesterkt. De extra klemtonen die gelegd worden op de thema’s migratie, identiteit en veiligheid – zo fel bekritiseerd door journalisten en andere opiniemakers – lijken vruchten af te werpen. Er komt zowaar uitzicht op een coalitie-impasse die een staatshervorming onafwendbaar maakt. Misschien blijkt de strategie van Bart De Wever in 2019 de winnende tactiek – de absolute kroon op zijn voorzitterschap. Waarom zou je als N-VA’er géén vreugdedansje maken bij deze peiling?

Problemen met peilingen voor N-VA

Het eerste probleem met een goede peiling: ze maakt lui. Er zijn een hoop N-VA’ers die denken dat de buit al binnen is. In werkelijkheid is er nog geen enkele stem geteld. De verschillende peilingen spiegelen N-VA een indrukwekkend kiezerspotentieel voor (dubbel zo groot als eerste achtervolger CD&V) en ook de partijtrouw is onovertroffen. Toch moeten al die stemmen nog verdiend worden. Er kunnen nog veel wielen afrijden tussen nu en 2019 (nietwaar, Steven Vandeput?).

Het tweede probleem met een goede peiling: ze wekt woede op. De verstandige N-VA-ministers zullen wel een beetje gevloekt hebben bij de slechte score van CD&V. Na zo’n dramatische peiling gaan de hakken van de christendemocratische coalitiepartners natuurlijk nog wat dieper in het zand. De N-VA moet nu zéker geen cadeaus meer verwachten. Na de Paasvakantie gaan de federale en Vlaamse regering wellicht in lopende zaken: een verloren jaar waarin er geen grote hervormingen meer komen.

Een opsteker is de N-VA’ers zeker gegund, na de F16-perikelen van Vandeput (die nog steeds niet op twee oren mag slapen). Triomfalisme is echter áltijd gênant. Op deze manier is de N-VA zijn eigen beste vijand.

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties