Sid Lukkassen graaft in de geschiedenis van Europa, op zoek naar de mentaal-culturele wortels van het cultuurmarxisme. Praktijkvoorbeelden tonen aan dat de psychologie van het cultuurmarxisme niet is los te zien van christendom.
Roger Scruton kijkt met argwaan naar Donald Trump. Hij noemt de Amerikaanse president ‘een product van de culturele achteruitgang’.
Geloof, rede en vrijheid gaan perfect samen, zolang je die termen op filosofisch consistente wijze begrijpt.
De manier waarop we onze doden begraven zegt veel over ons en onze kijk op het leven én op de dood. Dat is in de jongste vijftig jaar heel sterk veranderd.
Othman El Hammouchi degradeert de filosofie tot dienstmaagd van de godsdienst, hij is niet bereid om zijn religieuze kernopvattingen in twijfel te trekken.
De Bijbel kan je op veel manieren lezen, vertelt ook het verhaal van onze beschaving, maar het is ook een boek met een grote diepgang.
Aan vele progressieve standpunten is geen touw vast te knopen, niet iedereen blijkt slim genoeg voor dergelijke geestelijke lenigheden. Waar komt het begrip politieke correctheid vandaan?
Een bevraging bij de schoolgaande jeugd wijst op een kritische attitude tegenover de ‘mainstreamjournalistiek’, en dat kan men alleen maar toejuichen.
Het utilitarisme kan dienen als theoretische richtingaanwijzer naar een rationele en universele moraal, schrijft Thomas Rotthier.
De Nederlandse cultuurfilosoof Lukkassen en de Vlaamse wetenschapsfilosoof Boudry kruisen de degens over de Europese toekomst.
Journalisten die ‘cultureel marxisme’ zeggen als ze ‘cultuurmarxisme’ bedoelen, moeten eerst iets lezen voor ze schrijven.
Vlaamse beweging, marxisme, existentialisme, Thomas Mann … De bibliotheek van Ludo Abicht leest als zijn biografie.
Doorbraak dook in de boekenkast van N-VA-woordvoerder en auteur Joachim Pohlmann.
Sid Lukkassen en Maarten Boudry geven een schriftelijk vervolg aan hun debat over de toekomst van het Avondland. Lukkassen stelt dat progressieve technologieën, ontsproten aan de vrijheidsliefde van de Verlichting, kunnen worden benut door autoritairen.
700 Twitterdiscussies later zetten we een punt achter het debat dat ‘Wij zijn conservatief’ losweekte, met een nuchtere, maar niet neutrale synthese van Olivier Caluwé.
Secularisme is een onvoltooid proces. Is de staat waarin we leven wel zo seculier? Wat dan met al die financiering voor religies?
Het echte debat wordt niet gevoerd : krijgt religie nog een plaats in het openbare leven in onze seculiere maatschappij of niet?
Niemand heeft het monopolie op rationaliteit, ook niet wie zijn geloof in handen legt van de evolutionaire biologie.
Carl Schmitt was een katholiek-conservatieve staatsdenker. Zijn werk wordt vaak gelezen als een aanval op de democratie, maar zijn begrip ‘vijand’ is geen morele categorie. Hem gaat het over de mogelijkheid om met iemand een vreedzame collectieve eenheid te vormen.
De menselijke geest is in staat tot grote inzichten, denken we maar aan de esoterie, de homeopathie, de astrologie of de bio-dynamische landbouw.
In een DS-vraaggesprek, “Democratie per app, nee bedankt” (22 juni 2018), trekt filosofe Alicja Gescinska van leer tegen de directe democratie.
Fichte en Heine verschillen van mening over de trap die De Bruyne uitdeelde aan die Panamees.
Dat Dr. Karl Marx (Trier, 5 mei 1818 – Londen, 14 maart 1883) geen marxist was, is de voorbije weken vaak opgemerkt. Hijzelf had dat in het Frans gezegd: ‘Tout ce que je sais, c’est que moi, je ne suis pas marxiste’ – voor zover ik weet, ben ikzelf geen marxist. Hij richtte zich daarmee tegen de ‘naïeve’ interpretatie van zijn theorie …
Historicus, jurist en filosoof Frank Judo heeft een imposante en ietwat aparte bibliotheek. Doorbraak ging op bezoek.
In een poging de Verlichtingswaarden te beschermen, sluit men religie uit van het maatschappelijk leven. Is die angst voor religie terecht?
Een probleem in het leven geroepen door een eindredacteur, of door de auteur zelf?
Thomas Decreus schetst een duistere periode na mei 68 waarin elke overwinning van de ‘revolterenden’ voorgesteld wordt als een nederlaag.
Kun je krantenkoppen analyseren met de regels van formele logica? Eigenlijk wel, maar gemakkelijk is het niet.
Wat men meet in enquêtes, is de goedgelovigheid van de media die zulke dingen ernstig nemen. Eén verstandige waarnemer weet meer dan al hun wankele cijfertjes ooit zullen bewijzen.
Het advies van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) over academische vrijheid vermijdt de echte problemen.
