Een verzwegen stuk oorlogsgeschiedenis
Blijkbaar zijn er toch enkele hoofdstukken uit de oorlogsgeschiedenis waarover men van officiële kant het liefst in alle talen zwijgt.
Geschiedenis
Een steunbetuiging aan de familie Onkelinx
Af en toe ontploft er een vergeten mijn uit de tweede wereldoorlog, en dan vallen er slachtoffers. Leedvermaak is dan niet op z’n plaats.
Hoezo, 130 jaar socialisme in België?
De eerste Vlaamse socialisten kenden de kracht van regionalisme.
De Wever, Jahjah en Franco zijn Berbers
Een stukje geschiedenis over dictator Franco en diens bijzondere band met ‘zijn Moren’.
Lode Bostoen, een hoofdredacteur uit de duizend
Vorige week overleed de bescheiden oud-hoofdredacteur van De Standaard Lode Bostoen. Mark Deweerdt blikt terug op een heer van stand.
Waterloo hoort niet thuis op een euromunt
Waterloo was de triomf van reactionaire krachten, die antinationaal en antiliberaal waren. Waarom zou je dat eren met een munt?
Moge de beste winnen
De meest opmerkelijke of vernieuwende studie over de geschiedenis van de Vlaamse Beweging van de voorbije drie jaar, maakt kans op een prestigieuze prijs.
Alleen kalmte kan ons redden
‘De Europese Unie heeft aangekondigd stappen te ondernemen tegen de dreigende terreur op ons continent. Ze zal dit doen in alle kalmte, en dat is bemoedigend’, schrijft Harry De Paepe.
Het verleden, onze bron voor de toekomst
Om de toekomst op te bouwen, vertrek je het beste van stevige fundamenten.
Paul ‘paté’ Peeters overleden
‘Polle paté’ is niet meer. Kamerlid, Senator en burgemeester van Kapelle-op-den-Bos was hij. Een Vlaams-Brabants kopman van de Volksunie. Partijgetrouw en wilde weldoener.
Hitler was géén ANV’er
Fascistoïde! Net geen reductio ad hitlerum viel de gevierde dichteres Joke van Leeuwen te beurt. Haar collega dichter Ilja Leonard Pfeijffer verwijt de kersverse ‘dichteres der Nederlanden’ de nationalistische agenda van de N-VA en PVV van Geert Wilders te willen uitvoeren door deze titel te dragen. Schuldige van dit alles: het bescheiden Algemeen-Nederlands Verbond (ANV) dat afgelopen week plots weer voor het voetlicht kwam te staan.
Lenins leerlingen
Als je wint heb je vrienden. Rijen dik echte vrienden. Het was behoorlijk potsierlijk hoe socialisten en sociaaldemocraten in binnen- en buitenland over mekaar struikelden om de overwinning van Syriza te recupereren.
De aristocraat en het bruine verleden
Eén dag na de omineuze 30ste januari overleed de Duitse oud-bondspresident Richard von Weizsäcker. Eén enkele zin uit een toespraak levert hem een plaats in de geschiedenisboeken op.
Pleidooi voor een nieuwe Koran
Volgens Sam Van Rooy wordt er een verkeerd beeld van de islam opgehangen in onze media en door de opiniemakers. In deze longread wil hij dat counteren: de gewelddadige islam is inderdaad de echte.
Waardig Antwerps graf voor ‘Landsvrouwe der Nederlanden’
Zaterdag kreeg Charlotte de Bourbon, echtgenote van Willem van Oranje, opnieuw een grafsteen in de Antwerpse kathedraal. Het deed Antwerps burgemeester Bart De Wever eventjes orangistisch mijmeren …
‘NAVO moet grondbeginselen van onze beschaving verdedigen’
20 jaar geleden kwam NAVO secretaris-generaal Willy Claes internationaal zwaar onder vuur, omdat hij de strijd met het fundamentalisme wou aangaan.
Cultuurfonds met crisismanager
Het Davidsfonds bestaat 140 jaar. En dat mag geweten worden. Het cultuurfonds opent een nieuw gebouw in Leuven en heeft een nieuwe chef, voor het eerst een vrouw.
De ondergang van het Avondland
Het Avondland is weer in. Het moet geleden zijn van de jaren 1920 – de link met de vermaledijde jaren 1930 ontwijken we angstvallig – dat het begrip nog zo vaak werd gehanteerd in gesproken en geschreven dagbladen.
Enoch Powell: de invloedrijke doemprediker
‘Wanneer ik vooruitblik, ben ik vervuld van een beangstigend voorgevoel. Zoals de Romein zie ik de “Tiber schuimen van het bloed”’. Dit citaat uit de beruchte ‘Rivers of Blood speech’ staat gebeiteld in het Britse politieke geheugen. Enoch Powell tekende met zijn anti-immigratietoespraak zijn politieke ondergang, maar beïnvloedde wel de generaties die na hem kwamen. Margaret Thatcher en Nigel Farage bijvoorbeeld.
Introductie tot ‘Leo Tindemans – Een politiek testament’
Op 16 februari 2009 sprak professor emeritus Marcel Storme de inleidende woorden voor de presentatie van Leo Tindemans’ ‘Een politiek testament’. Vandaag kan u de inleidende tekst opnieuw bij Doorbraak lezen.
Doorbraak: van ledenblad naar opiniesite
Van Wilfried Martens en Maurits Coppieters over Paul Daels en Manu Ruys tot Jean-Pierre Rondas en Ludo Abicht. Een terugblik op 51 jaar (en zelfs ietsje meer) Doorbraak.
Herman Suykerbuyk: flamingant uit Polder en Kempen
In 1998 werd Herman Suykerbuyk (1934) gevierd. Na een politieke carrière van dertig jaar, nam hij afscheid van het Vlaams Parlement. Een volle Handelsbeurs in Antwerpen, met onder meer een kwieke Leo Tindemans. Geen Wilfried Martens. Suykerbuyk is van de rechterzijde van wat toen nog CVP heette. Overtuigd Vlaams, zelfs radicaal Vlaams, aan de aanwezigen af te lezen: christendemocraten, middenstanders, flaminganten. Na zijn loopbaan als parlementariër en burgemeester werd hij lid van de raad van bestuur van de Vlaamse Volksbeweging. Suykerbuyk: Vlaams-nationalist binnen de christendemocratie, voor wie het federalistische programma van de CVP in feite nooit echt ver genoeg ging.
Vindevogel verdiende het
Pieter Jan Verstraete deed het weer. Na een lijvige biografie over Elias en ‘Cahiers’ Staf De Clercq, publiceerde hij eind september een vuistdikke biografie over Leo Vindevogel, volksvertegenwoordiger en oorlogsburgemeester van Ronse, en voorwerp van vele amnestieacties van de Vlaamse Beweging.
‘Liever Antwerpen kapot dan paapsch’
In 1925 kandideerde de katholieke burgemeester van Antwerpen voor een verlening van zijn mandaat in de Koekestad. De eertijds Kraaiende Haan die een belangrijke rol speelde in de ‘vervlaamsing’ van de katholieke partij, De Standaard en als uitgesproken flamingant in de Kamer, riep op om voor de ‘Vereenigde Katholieken’ te stemmen. Op de affiche is duidelijk wie zijn tegenstanders zijn: …
Franstalige Vlamingen verliezers van vervlaamsing
Franstaligen in Vlaanderen zijn geen minderheid zoals in het ‘kaderverdrag ter bescherming van de minderheden’ wordt bedoeld. Dat is de algemene overtuiging in Vlaanderen. En dan denkt iedereen spontaan aan die Franstaligen in de Vlaamse Rand. Maar hoe zit dat met de Franstalige Vlamingen elders in Vlaanderen?
België Barst
1980. België viert zijn 150-jarig bestaan. Koning Boudewijn staat in het centrum van de belangstelling. Van belgicisten … en Vlaams-nationalisten. Niet dat die laatsten overtuigde republikeinen waren. Maar al sinds halfweg de jaren 1970 verspreidde zich een radicaal anti-Belgisch virus in de Vlaamse Beweging. Uit het Taal-Aktie-Komitee ontstond een Vlaamse Republikeinse Beweging (later Partij). Na het Egmontpact streefde de Vlaams-Nationale …
Tegen Vlaamse dominantie
Waalse regionalistische partijen zijn van alle tijden. Toen de Vlaamse Beweging nog moest ontplooien en Nederlands nog Nederduytsch heette, waren er al overtuigde wallinganten. De Waalse Beweging mag in eerste instantie wel een reactie zijn op de georganiseerde Vlaamse Beweging en de taalwetten die langzaam maar zeker Vlaanderen en Wallonië eentalig maakten, er is ook altijd een emancipatorische beweging geweest. …
Wilden Vlaamse soicalisten communistische associatie niet lossen?
1989. De Berlijnse Muur valt. Het Grote Socialistische Verhaal is failliet. Korte tijd later wordt het einde van de geschiedenis voorspeld; de liberaal-kapitalistische democratie is immers het enige resterende en levenskrachtige model. In heel Europa zit links met de handen in het haar: extreemlinkse tot sociaaldemocratische partijen zoeken een nieuwe adem. En halen daarvoor marketeers onder de arm. ‘Huurlingen’, zoals …
